Το άγχος είναι μια λέξη που πλέον κυριαρχεί στη ζωή μας ειδικά μετά τη βαριά περίοδο της καραντίνας. Όταν μας «χτυπά» θυμίζει καταιγίδα που μας αφήνει ανήμπορους να αντιδράσουμε και να σκεφτούμε. Υπάρχουν σαφώς μικρά και μεγάλα άγχη, μόνιμα και παροδικά, αγχώδεις διαταραχές και φόβοι που μας κατακλύζουν.

Υπάρχει όμως ένα «κόλπο» -όχι μαγικό!- που οι ψυχολόγοι πίνουν νερό στο όνομά του και προέρχεται από την γνωστική συμπεριφορική θεραπεία και εφαρμόζεται σε όλες τις ηλικίες και όλες τις καταστάσεις.

Εφαρμόζει ιδιαίτερα όταν σας πιάνει άγχος για κάτι που πρόκειται να κάνετε άμεσα αλλά και σε γενικότερα άγχη που μπορεί να έχετε με πράγματα και καταστάσεις.

Την επόμενη φορά που το έντονο άγχος σας χτυπήσει την πόρτα, ρωτήστε τον εαυτό σας: «τι όνομα θα έδινα σε αυτόν τον φόβο;». Χρησιμοποιήστε το χιούμορ, τη δημιουργικότητα ή ένα παρατσούκλι για τον φόβο. Όταν βρείτε το όνομα υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι είναι μία σκέψη όχι η πραγματικότητα.

Με λίγη εξάσκηση αυτός ο έξυπνος τρόπος σκέψης θα σας ενδυναμώσει να αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις με περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Οι ψυχολόγοι το λένε «ονόμασε τον φόβο» και ιδού ένα παράδειγμα του πώς εφαρμόζεται.

Η Σοφία λατρεύει τη δουλειά της αλλά την πιάνει πανικός όταν ακούει τη λέξη «σύσκεψη». Παραλύει, δεν μπορεί να λειτουργήσει με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δείξει τη δουλειά της. Ο ψυχολόγος της τής πρότεινε να δώσει ένα όνομα σε αυτό που αισθανόταν. Η Σοφία αποφάσισε να το ονομάσει «Δικαστής Γιώργος» από το όνομα του αφεντικού της. Κάθε φορά που ενημερωνόταν για σύσκεψη και την έπιανε το άγχος έλεγε: «Να τος πάλι ο δικαστής Γιώργος, προσπαθεί να με φοβίσει αλλά δεν θα τα καταφέρει».

Αυτή η παιδιάστικη με έναν τρόπο προσέγγιση έδωσε στη Σοφία τη δυνατότητα να αποστασιοποιηθεί συναισθηματικά από το πρόβλημα, να το κάνει πιο χειροπιαστό ώστε να το αντιμετωπίσει. Ουσιαστικά έδωσε στις αγχωτικές της σκέψεις μια πιο ρεαλιστική υπόσταση ώστε να τις κοιτά από μακριά και να τις αντιμετωπίζει καλύτερα.

Γιατί αυτό το κόλπο «δουλεύει»;

Το να ονοματίζουμε τα άγχη μας τα εξωτερικεύει, κάνοντάς τα από καταιγιστικά συναισθήματα σε κάτι πολύ συγκεκριμένο και διαχειρίσιμο. Το να παίρνουμε απόσταση βοηθά τη λογική μας να μπει πάνω από το συναίσθημα. Οι έρευνες στην γνωστική θεραπεία δείχνουν ότι όταν ονοματίζουμε τα συναισθήματα μειώνουμε την έντασή τους και ενδυναμώνουμε τη δική μας ικανότητα να τα ελέγχουμε.