Στην μακρινή Ιαπωνία βρίσκονται από την Κυριακή ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης και η σύντροφός του Δάφνη Κιουρκτσόγλου σε ένα ταξίδι που όσοι έχουν κάνει μιλάνε για αλλαγή στάσης ζωής. Ένας άλλος κόσμος.
Το ζευγάρι βρίσκεται στο Κιότο μόλις λίγα 24ωρα αλλά από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους εκεί ένα πολιτισμικό σοκ το έπαθαν και ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης έγραψε κιόλας για τις πρώτες τους σκέψεις από αυτά που αντίκρισε.
«Γεια σας, σας γράφω από Ιαπωνία. Είμαι 7 ώρες μπροστά με βάση τη ζώνη ώρας αλλά επειδή όλα είναι σχετικά και έχουν να κάνουν με τη θέση του παρατηρητή όταν πέφτετε για ύπνο είμαι στο μέλλον- έχει ξημερώσει για μένα η Δευτέρα- αλλά όταν ξυπνήστε εγώ γίνομαι παρελθόν κι εσείς το μέλλον και μπορείτε να αλλάξετε τον τρόπο που θα ξημερώσει η μέρα που έρχεται.
Είμαι μόλις 26 ώρες εδώ κι έχω την ανάγκη να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Αν κάτι μ’ αρέσει να κάνω πολύ είναι να παρατηρώ. Παρατηρώ τα πάντα. Παρατηρώ όμως κυρίως ανθρώπους και όχι τα σταθερά σημεία αναφοράς της φύσης. Μένω για ώρα σταθερός και παρατηρώ την κάθε κίνηση, την κάθε συμπεριφορά, τη ρουτίνα των ανθρώπων και προσπαθώ να κατανοήσω τι την προκαλεί και τι η ίδια προκαλεί.
Έχω συγκινηθεί αδιανόητα με μια απλή παρατήρηση.
Οι άνθρωποι εδώ έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα ευθύνης σε τέτοιο βαθμό που δεν νομίζω πως μπορώ να το αγγίξω σε κανένα επίπεδο. Ευθύνη όμως απέναντι στον ίδιος τους τον εαυτό, ευθύνη των πράξεών τους και των επιλογών τους. Αυτό το αίσθημα ευθύνης έχει σαν αποτέλεσμα την ευγένεια και τον σεβασμό απέναντι στον συνάνθρωπο αλλά για να υπάρξει αυτό πρώτα πρέπει να υπάρχει και ανεπτυγμένη η έννοια της προσωπικής ευθύνης.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Τι είναι η ευθύνη των επιλογών και των πράξεών μου;
Εδώ στις διαβάσεις η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων που περιμένουν στο φανάρι είναι το λιγότερο 1m. Η απόσταση δε των αυτοκινήτων που περιμένουν στο φανάρι είναι το λιγότερο 2m. Στους δρόμους δεν υπάρχουν σκουπίδια και δεν υπάρχουν και κάδοι σκουπιδιών. Βλέπεις την προσοχή και την επιμέλεια που κάνουν την πιο απλή δουλειά. Φέρει μεγάλη ευθύνη το να κρατάς μια ταμπέλα για να περάσει απλά ο πεζός, φέρει μεγάλη ευθύνη να σερβίρεις έναν καφέ, να κόψεις το ψωμί, να προσφέρεις νερό, να οδηγήσεις κάποιον σπίτι του, να σκουπίσεις τον δρόμο, να φροντίσεις τον εαυτό σου και την υγιεινή σου. Πάρα πολλά «να» που δεν μπορώ να μεταφέρω. Όλα αυτά όχι γιατί είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις αλλά γιατί ΕΣΥ επέλεξες να το κάνεις, γιατί ΘΕΛΕΙΣ να το κάνεις.
Έχεις ευθύνη απέναντι στον εαυτό σου γιατί η συνείδησή σου θα είναι ελεύθερη και καθαρή μετά. Υποθέτω.
Μένω στα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά, τα ανθρώπινα που δεν μπορώ ούτε αυτά καλά να περιγράψω γιατί αν δεν το ζήσεις δεν το καταλαβαίνεις.
Δεν πιάνω καν τα των πολιτικών και την ευθύνη να κυβερνάς. Δεν έχει νόημα»
