Δεν θέλει να ζει σε ένα ροζ σύννεφο ο Γιώργος Χρανιώτη και εξήγησε γιατί θεωρεί υποκριτικό να είναι κάποιος απόλυτα ζεν. Και όλα αυτά στο Στούντιο 4 όπου ήταν καλεσμένος.

«Με ενοχλούσε πάντα αυτό το υποκριτικό που έχουμε εμείς οι ηθοποιοί το έχουμε πάρα πολύ συχνά. Σε κοινωνικές συναθροίσεις αμέσως σπεύδουμε να πούμε πού δουλεύουμε λες και είναι κακό να είσαι άνεργος, υπάρχει ένα ροζ χάπι που πρέπει να καταναλώνουμε προκειμένου να φαινόμαστε ότι είμαστε πάρα πολύ φωτεινοί. Μου κάνει λίγο NLP όλο αυτό, εγώ το NLP το σιχαίνομαι. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας, ένας στίβος μάχης που φυσικά να τον ξεκινάς με θετική διάθεση αλλά ως ευαίσθητος άνθρωπος θα πληγείς. Δεν χρειάζεται να μεταφέρεις τη μαυρίλα σου αλλά μπορείς να πεις "σήμερα είμαι καλά" ή "σήμερα δεν είμαι πολύ καλά". Ίσως συμβαίνει επειδή ήμουν πολύ μικρός όταν πήγα 3 μήνες στην Ινδία (στα 34). Είμαστε πολύ Δυτικοί, Μεσογειακοί, έχουμε ένα ταμπεραμπέντο διονυσιακό γι' αυτό κλαίμε γοερά, γελάμε πολύ δυνατά, ζούμε. Είμαστε Έλληνες και είμαστε δραματικοί. Καλό είναι να το αφήσουμε πίσω μας αλλά δεν μπορούμε να το βγάλουμε και από το πετσί μας. Το να είσαι απόλυτα ζεν είναι λίγο υποκριτικό. Έχω υποκριθεί με συναδέλφους μου που τους έλεγα μια πιο ζεστή καλημέρα από όσο όφειλα γιατί δεν τους εκτιμούσα. Τώρα δεν το κάνω, είναι πιο αληθινή η ζωή. Υπήρχε μια περίπτωση με έναν σκηνοθέτη που τον εκτιμώ και ήμουν λίγο πιο χαριτωμένος από όσο είμαι, δεν μου άρεσε αυτή η εκδοχή του εαυτού μου και εκεί που το κατάλαβα το έκοψα» ανέφερε.