Μια εορταστική και εφ' όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε η Κατερίνα Στανίση στο Στούντιο 4 όπου μίλησε για τη ζωή της, την καριέρα της στο τραγούδι αλλά και την ιδιαίτερη σχέση με την πεθερά της για κάποια χρόνια, Ρίτα Σακελλαρίου.
«Ήμουν τυχερή, οι συνθέτες γράφαν πάνω μου τα τραγούδια. Τώρα που λες για Πλάτωνος, Κραουνάκη και Πανούση ποια είμαι εγώ που θα μπορούσα να τους απορρίψω; Αφού μπορούσα να τα πω γιατί να μην το κάνω; Μπορεί να μην έγιναν μεγάλες επιτυχίες, γινόντουσαν με τον χρόνο και τα έχεις στο βιογραφικό σου» είπε βλέποντας το αφιερωματικό βίντεο για τη ζωή της, πριν αρχίσει τη διήγηση για το πώς έγινε τραγουδίστρια.
«Ξεκίνησα το τραγούδι από τα 15 στη Γερμανία. Έκανα κι άλλες δουλειές από 13 χρονών, όπου έβγαινε το ψωμί. Το τραγούδι ήταν ένα πάθος, τραγουδούσα κι ε΄βγαζα τα παράπονά μου, τη χαρά μου. Τα έφερε η τύχη και βγήκα στο τραγούδι. Χρειάζονταν μια τραγουδίστρια σε ένα καλό μαγαζί της Γερμανίας, το πρώτο μεροκάματο ήταν 150 μάρκα, ήταν πολλά τότε. Τους άρεσα πολύ και η μία δουλειά έφερε την άλλη. Η μαμά δεν ήθελε καθόλου. Θυμάμαι μια φορά ήρθε η Αστυνομία και με έπιασε από το αυτί και με ρώτησε πόσο είμαι και ήμουν 16 και μου είπαν ότι έπρεπε να είμαι στο κρεβάτι μου. Μαζεύαμε χρήματα για να ρθούμε στην Ελλάδα.
Γνώρισα τον μάνατζερ Νίκο Νίκολσον που είχε στην Ελλάδα μεγάλα ονόματα και μου έδωσε την κάρτα του. Σχολείο πήγα μέχρι δευτέρα τάξη Δημοτικού. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τους νέους να πηγαίνουν σχολείο. Δεν έχω κενό μέσα μου για το σχολείο. Αλλά ακόμα και τώρα ανοίγω βιβλία, μαθαίνω για μένα. Ο Νίκολσον μου βρήκε δουλειά κατευθείαν στη Λάρισα και στην αρχή δεν τους άρεσα γιατί ήμουν κακοντυμένη. Ξεκίνησα με ένα κουτί μπισκότα. Μας πλήρωνε κάθε βδομάδα ο ιδιοκτήτης και τα έστελνα απευθείας στη μάνα μου. Έκατσα 2 χρόνια. Κάθε καρυδιάς καρύδι στο μαγαζί. Θυμάμαι ήταν κι ο Τερζής τη δεύτερη σεζόν. 1 άντρας 18 κοπέλες. Έπρεπε να κάτσεις με τους πελάτες στα τραπέζια. Εγώ πήγαινα, όχι ότι κάναμε κάτι. Αν έλεγες όχι θα σε διώχνανε. Νόμιζα ότι έτσι ήταν η δουλειά. Δεν ήταν ευχάριστο. Εκεί δεν έχεις ούτε όνειρα. Ποιος να με δει εκεί, ποιος να με υποστηρίξει; Έλεγα όπου βγει.
Από τις 18 κοπέλες οι περισσότερες ήταν άφωνες. Αφού έκανα σιγόντο σε κάποιες που τραγούδαγε με κλειστό μικρόφωνο και τραγουδάω εγώ αντί γι' αυτήν. Μπορεί να πει κάποιος "γιατί τα λες αυτά, έχεις ένα όνομα" αλλά αυτά έχω. Έτσι ξεκίνησα, δεν είχαν άλλον τρόπο, αυτός ήταν ο δρόμος μου. Έμαθα πολλά "γράμματα" από αυτά, έγινα μια καλή επαγγελματίας. Έλεγα μη χαλάσεις, μην αλλάξεις, αυτό με κράτησε. Στο πρώτο ποτό έκανα τον σταυρό μου, δεν κατέβαινε κάτω. Με το ζόρι έπινα».
«Ο μπαμπάς μου "έφυγε" πολύ νέος. Μετά πήγα στη Θεσσαλονίκη και γνώρισα τη Ρίτα Σακελλαρίου. Πλάτανος. Της άρεσα και μετά έγινε η γνωριμία με τον γιο της. Εγώ είχα τον νου μου στη μάνα μου και τον αδελφό μου που ήταν μικρός. Με ήθελαν στην οικογένεια αλλά εγώ προσπαθούσα να ξεφύγω. Στην αρχή δεν ήξερε ότι είμαι με τον γιο της. Άρεσα πολύ στον κόσμο. Δεν νομίζω ότι με αγάπησε η Ρίτα. Είχε πολλά στο κεφάλι της. Κουρασμένη γυναίκα. Κάποιες φορές ερχόμασταν πιο κοντά. Πήγα πρώτη στην εκκλησία, μετά ήρθε ο γαμπρός. Σημάδια είχα πολύ πιο μπροστά αλλά έλεγα ότι αν δεν παντρευτώ δεν θα χωρίσω. Τους είχα όλους από πάνω μου. Όταν παντρεύτηκα είχα ήδη κάνει το Μυστικέ μου έρωτα. Στον άντρα μου άρεσε που έφτασα ψηλά, στην πεθερά μου δεν άρεσε. Το έλεγε, το έδειχνε. Μια μέρα είχε έρθει ο παραγωγός και πήγα κι εγώ να τους καλησπερίσω και άκουσα τη Ρίτα να λέει "μην την πάρεις αυτή, δεν κάνει μία". Εγώ δεν είχα υπογράψει ακόμα συμβόλαιο. Με στεναχώρησε αυτό.
Ο γάμος κράτησε 14 χρόνια. Δεν ήταν καλός γάμος. Δεν είχα άνθρωπο να στηριχτώ, φοβόμουν μη μείνω χωρίς δουλειά. Εγώ μπορεί να τραγουδούσα μαζί της αλλά ο κόσμος ερχόταν για τη Ρίτα, ήταν ο κράχτης και μαζί άκουγαν κι εμένα. Περπάτησα στα αγκάθια για να κάνω επιτυχία. Η νύχτα ξέρει τι πέρασα εγώ».
«Ήταν θεόσταλτοι ο Νταλάρας, ο Καζαντζίδης και ο Ζαμπέτας. Πρώτα ήρθε ο Νταλάρας. Ούτε στα όνειρά μου. Δεν τολμώ να πω συνεργαστήκαμε. Ήμουν μικρή κοπέλα, μου άνοιξε δρόμο στη δισκογραφία. Ντρεπόμουν να τον ρωτήσω τι είδε σε μένα. Του μιλούσα στον πληθυντικό. Δάσκαλος, έμαθα τόσα πολλά από εκείνον. Όταν ήρθε ο Στέλιος Καζαντζίδης στο μαγαζί με τη μεσολάβηση του Τάκη Σούκα από το άγχος μου δεν μπορούσα να τραγουδήσω. Όταν έκανα ντουέτο μαζί του δεν μου μιλούσε κανείς. Είχαμε επικοινωνία με΄χρι το τέλος» ανέφερε.
«Εγώ στο σπίτι μου δεν είμαι η Στανίση, είμαι η Κατερίνα. Ήρθαν πολλοί για την Στανίση. Τους έτρωγε το "Στανίση". Όταν είσαι λίγος νιώθεις κόμπλεξ κατωτερότητας. Δεν πέφτεις πάντα διάνα στους ανθρώπους, κάποιοι είναι στο ψέμα πρωταγωνιστές. Ήθελα να φτιάξω τη ζωή μου αλλά δεν μας έκατσε που λέει η νεολαία. Υπήρχαν άνθρωποι που ήθελαν να σε υποβιβάσουν. Τι να τον κάνω; Οπότε εδώ και 15 χρόνια η Κατερίνα έχει ηρεμήσει πάρα πολύ. Τα έχει ζήσει όλα. Το έχω βγα΄λει από το μυαλό μου και δεν μου λείπει κάτι.
Κατάλαβα ότι με εκμεταλλευόντουσαν. Κάποιος ήθελε να πάρω το αυτοκίνητό του να το τρακάρω για να γίνει ντόρος» ανέφερε για την προσωπική της ζωή.
«Όλα τα οφείλω στον κόσμο. Τα τραγούδια μου τους αγγίζουν αλλά γνωρίζοντάς με έχουν ταυτιστεί μαζί μου» είπε ακόμα συμπληρώνοντας ότι «τα μπουζούκια είναι το σπίτι μου».
Όπως περιέγραψε με χιούμορ υπήρχαν θαυμαστές της που της έκαναν πλούσια δώρα και κάποιοι μάλιστα τα ζήτησαν πίσω όταν εκείνη δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά τους!
