Η Χρύσα Κατσαρίνη έχει παλέψει να σταθεί μέσα στο επάγγελμα που αγαπάει. Το stand up comedy. Και είναι μέσα τη προετοιμασμένη να παλέψει κι άλλο αν χρειαστεί. Με το ταλέντο της και τις δικές της ηθικές αξίες που είναι για εκείνη αδιαπραγμάτευτες και που πηγάζουν από τις εμπειρίες της ζωής της και μια δύσκολη παιδική ηλικία. Μιλώντας στην εκπομπή «Στούντιο 4» και τον Κωνσταντίνο Κούρο εξήγησε γιατί.
-Χρύσα γιατί πιστεύεις ότι σε αγαπάει πολύ ο κόσμος;
«Νομίζω ότι έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το κοινό μου που χτίστηκε πολύ αργά και σταδιακά επειδή είναι αληθινή αυτή η σχέση»
-Πώς μπήκε το Stand Up στη ζωή σου;
«Θυμάμαι να μαζεύω 6 συμμαθητές μου που τους είχε πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη και να δοκιμάζω τα κείμενα σε εκείνους για να δω πώς θα αντιδράσουν. Την πρώτη μου παράσταση την έδωσα σε μια καφετέρια κάτω από τη Δραματική Σχολή. Μετά δεν ξέρω πώς το έκανα. Αν με ρωτήσεις τώρα δεν ξέρω πώς βρήκα τη δύναμη να το κάνω…»
-Η ελευθερία του επαγγέλματος σε γοήτευε;
«Καθόλου. Και ειδκά τη μαμά μου δεν τη γοήτευε καθόλου. Με τρόμαζε. Είχα τρομερή θέληση για δουλειά και έλεγα θα κάνω τρεις δουλειές αρκεί να κάνω και αυτή, αν μπορώ να βιοπορίζομαι με τις άλλες και να κάνω αυτή για μένα και την ψυχή μου. Έφτασα στο σημείο να βιοπορίζομαι από τη δουλειά που λατρεύω με όλο μου το είναι»
-Από πού πηγάζει αυτή η δύναμη ωστόσο;
«Αυτή η δύναμη πηγάζει, ίσως από το ότι με έδερνε ο πατέρας μου. Τα βλέπω τα πρωτοσέλιδα γιατί ποτέ δεν πιάνουν το νόημα με το οποίο το λέω. Πάντως θεωρώ ότι όταν έχεις περάσει μία τόσο δύσκολη παιδική ηλικία, μετά σε τρομάζουν διαφορετικά πράγματα, δηλαδή το να βιοποριστώ δεν ήταν ένα μεγάλο μου άγχος γιατί ήξερα ότι θα βρω δουλειά ό,τι κι αν γίνει. Έχω δουλέψει όλη μου τη ζωή σε άσχετες δουλειές. Έχω μοιράσει φυλλάδια, έγω δουλέψει σε γυράδικο, σε καφετέρια, σε μαγαζί με ρούχα…»
-Είναι εύκολο για σένα να κοιτάς στα μάτια τους ανθρώπους κάτω από τη σκηνή;
«Δεν γίνεται να μην τους κοιτάζω. Ειδικά το μικρό κοινό έχει άλλες απαιτήσεις»
-Έχεις κοιτάξει ποτέ αυτόν τον έναν που δεν γελάει επίμονα;
«Όχι. Δεν θέλω να φέρνω τους ανθρώπους σε δύσκολη θέση και δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους. Κι έχω κάνει πολύ ψυχοθεραπεία για να το δεχτώ αυτό. Είναι το φυσιολογικό»
-Η σάτιρα έχει όρια τελικά;
«Τα όρια πρέπει να τα θέτει ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Αν τα θέσουμε εμείς σε εκείνον πάμε σε κάτι πολύ δυστοπικό όπως είναι η λογοκρισία»
-Διάβασα σε μια συνέντευξή σου που έλεγες ότι κάποιος σου είχε στείλει μήνυμα για να διαφημισεις ένα μηχάνημα…
«Τώρα έχω χάσει συνολικά 21 κιλά. Όταν είχα χάσει 14, μου είχε στείλει ένας πλαστικός χειρουργός και μου είχε πει ένα αδιανόητο ποσό για να διαφημίσω τα κιλά μέσω αυτού του μηχανήματος – και ήταν ένα μηχάνημα τύπου μασάζ. Δεν θα σου πω ψέματα… δεν θα σου πω ότι είπα “σας παρακαλώ κύριέ μου” και έκλεισα το τηλέφωνο γιατί μ’ αυτό το ποσό που μου έδινε θα μπορούσα να πάρω ένα δάνειο και να πάρω ένα σπίτι. Αν το κοινό που μ’ αγαπάει και μ’ εμπιστεύεται, με άκουγε και έβλεπα κοριτσάκια να πηγαίνουν και να κλείνουν ραντεβού με ένα μηχάνημα που προφανώς δεν κάνει δουλειά – γιατί αν έκανε δουλειά δεν θα με χρειάζονταν να πω ψέματα – ε, δεν θα κοιμόμουν, δεν θα ήμουν καλά. Και είναι οκ το ενοίκιο, είμαι κομπλέ».
-Επηρεάζεσαι από τις κοινωνικές εξελίξεις;
«Φυσικά. Όλοι οι καλλιτέχνες πρέπει να απηρεεάζονται και θυμώνω με αυτούς που επιλέγουν να μην τοποθετηθούν. Δεν γίνεται να βιώνεις ένα ζήτημα σαν τα Τέμπη και να μην τοποθετηθείς»
