Την πρώτη της συνέντευξη μετά την αποκάλυψη ότι είναι έγκυος στο τρίτο της παιδί που είναι κοριτσάκι (έχει ήδη δίδυμα αγόρια) έδωσε η Άριελ Κωνσταντινίδη που ήταν καλεσμένη στο Στούντιο 4 και μάλλον αιφνιδίασε τους παρουσιαστές εξηγώντας πώς πήρε την απόφαση να κάνει μόνη της παιδί.
Η ηθοποιός ανέτρεξε στην παιδική της ηλικία και εξήγησε ότι είχε προβληματική σχέση με τη μητέρα της και όταν κατάφερε πλέον στην ηλικία που είναι να ξεδιαλύνει τα πράγματα με΄σα της προχώρησε σε γονιμοποίηση προκειμένου να αποκτήσει και άλλο παιδί.
«Είναι πολύ ήρεμη η περίοδος. Είμαι πολύ χαρούμενη, το απολαμβάνω γιατί αυτό ήθελα γιατί στα αγόρια είχα πολλές ανησυχίες, πολλά άγχη. Ευτυχώς δεν ήξερα την επικινδυνότητα και όλους του φόβους της δίδυμης κύησης και με έσωσε από παραπάνω άγχος.
Ταλαιπωρήθηκα με τα δίδυμα όχι τόσο με τις εξωσωματικές αλλά με τη δική μου απόφαση να νιώσω ότι θα είμαι μια κατάλληλη μαμά. Μεγάλωσα με μία μαμά που ήταν ναρκισσιστική προσωπικότητα. Ήταν πολύ έντονη η διαταραχή. Συνεχώς είχε διπλά μηνύματα, θα μου αποδεικνύεις ότι με αγαπάς, από μένα εξαρτάσαι. Το διπλό μήνυμα ήταν ότι από τη μία έλεγε ότι με χαίρεται για την καριέρα μου και κάθε φορά που είχα πρεμιέρα ή κάτι ιδιαίτερο στο σχολείο έμπαινε σε μεγάλη ταραχή με νοσοκομεία και Εντατικές για να με πάρει πίσω. Μόνο εκείνη είχε δικαίωμα να παίρνει χαρά.
Δυστυχώς το περιβάλλον της όλο τη θαύμαζε γιατί ήταν πα΄ρα πολύ όμορφη, εύστροφη. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι σε κατάθλιψη. Το αφήγημα για μένα σαν τρίτο παιδί ήταν "το λάθος που δεν πρόλαβα να κάνω έκτρωση".
Η μητέρα μου έπαιρνε από εμένα μεγαλείο, έπαιρνε ζωή γιατί είχε κάπου να με πάει. Εγώ το καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δεν υπήρχε κανείς να με δικαιώνει, αντίθετα έλεγαν ότι την παιδεύω. Στη εφηβεία πίστευα ότι μόνο με λοβοτομή θα επιβιώσω. Ο πατέρας μου ήταν μανιοκαταθλιπτικός, όλοι ήταν παραδομένοι στη μάνα».
«Είχα κάνει κρυφά και τον γάμο μου και την πρεμιέρα μου από τη μαμά. Ήμουν 42. Ήταν μια απόλυτη φυλακή που είχε να κάνει με το συναίσθημα και τα οικονομικά. Δεν είχα δικό μου κουμάντο. Κι εγώ ήμουν μια χαρά βολεμένη. Έλεγε ότι της χρωστάω. Αλλά μεγάλο ταμπού, τι να πω και πού για τη μάνα της ελληνικής οικογένειας;» ανέφερε.
«Στο θεάτρο με αντιμετώπιζαν σαν μεγάλη. Δεν ήθελα να γίνω η επόμενη Αλίκη, το ήθελε η ίδια γιατί της άρεσε το concept που ήμουν σαν κόρη της, Λολίτα για διαφημιστικούς λόγους. Μου έλεγαν να είμαι μοιραία στα 10. Τώρα με πιάνει τρέλα που το σκέφτομαι. Με τη μαμά μου η Αλίκη έπαιζαν το παιχνίδι ποια έχει τη μεγαλύτερη επιρροή πάνω μου αλλά η Αλίκη θαύμαζε τη μαμά μου επειδή ήταν πολύ όμορφη και είχε το πλαίσιο του συζύγου και της οικογένειας.
Έχασα τη μαμά μου πριν από 3 χρόνια και ένιωσα πολύ ωραία. Είχαμε αποχαιρετιστεί πολύ νωρίτερα γιατί είχε άνοια. Όταν γέννησα δεν ήθελα πολλή επαφή με τα παιδιά. Όταν υποτροπίασε και ήταν επικίνδυνη για τον εαυτό της και τους άλλους καταλάβαινα ότι δεν ήταν καλά αλλά οι αδελφές μου δεν το καταλάβαιναν. Τη λάτρευα και ήταν σπουδαίο σχολείο» είπε μεταξύ άλλων.
«Είχα τη γονεϊκότητα από μικρή γιατί ήμουν μαμά στη μαμά μου, στους φίλους μου. Οπότε ως μικρή ήθελα πάρα πολύ να κάνω οικογένεια αλλά δεν το έβλεπα να γίνεται. Η μητρότητα λοιπόν ήταν ένας φυσικός ρόλος. Έγινε στα 29 μου ένα μεγάλο μπαμ με μια κύηση. Ήμουν πολύ ερωτευμένη. Με το που μένω έγκυος κοκκάλωσα. Και είπα ότι είμαι ανίκανη μάνα. Ακούω τη μαμά μου με τη δεύτερη αδερφή μου να της λέει "εγώ θα το μεγαλώσω" και είπα ότι πρέπει να σω΄σω αυτό το παιδί και έκανα διακοπή κύησης. Στο χειρουργείο ούρλιαζα γιατί άκουγα την καρδιά του. Δεν το μετάνιωσα γιατί είχα Χασιμότο και θα ήταν μια πολύ άσχημη κύηση.
Το 2008 ο αγαπημένος μου ξαφνικά παθαίνει ένα τροχαίο και χάνω τα πάντα, πήγα να τρελαθώ. Ήταν πολυτραυματίας, πήγε το μυαλό μου να φύγει. Δεν μπορούσα να κλάψω γιατί είχα μακιγιάζ. Δεν μπορούσα να εκφραστώ και έζησα αυτό το της παιδικής ηλικίας. Άρχισα να έχω την έλλειψή του γιατί είχε προσωπικότητα τέτοια και αποφάσισα τότε να πάω σε ψυχίατρο.
Με τον άντρα μου είχα αποβολή εξαιτίας του Χασιμότο. Ποτέ κανείς δεν μου είχε πει να ελέγξω τον θυρεοειδή μου. Με έστειλε αδιάβαστη, ένα διάστημα πέρασα σοβαρή κατάθλιψη.
Έκοβα τις σχέσεις με τη μαμά αλλά ήταν πολύ δύσκολο και τρομερά επώδυνο.
Με το που γέννησα ένιωσα αυτην την ευτυχία που ένιωθα στην σκηνή. Αυτή την πληρότητα και ησυχία, να μην έχω δηλαδή άγχος γιατί μια τέτοια προσωπικότητα μαμάς σου δημιουργεί άγχος.
Με το που κατάλαβα ότι τα παιδιά είναι όπως στο θεάτρο, ηθελα κι άλλα παιδιά αμέσως. Άργησα όμως γιατί έπρεπε να βρώ την αλήθεια μου, γιατί θέλω παιδιά. Όλα αυτά τα μυθιστορηματικά του να έχω έναν άντρα, ένα πλαίσιο… Είχα πολλούς έρωτες, πάντα οι άντρες με ήθελαν και ήθελαν ένα παιδί. Κατάλαβα ότι αυτό είναι το δέσιμο που λέμε, αλλά γιατί το παιδάκι να το τραβήξει αυτό; Γιατί να γεννηθεί με το βάρος ότι ο μπαμπάς και η μαμά πρέπει να είναι χαρούμενοι και μαζί; Χώρισα, είχα άλλες σχέσεις κι όλοι ήθελαν να κάνουμε ένα παιδί. Και εγώ ήθελα, αλλά έλεγα "δεν είναι σωστό, κάτι δεν είναι εντάξει".
Κι έρχεται το περιστατικό με τη γυναίκα που σκότωσε τα τρία παιδιά στην Πάτρα και με χτυπάει. Και σκέφτηκα ότι τα παιδιά πρέπει να γεννιούνται χωρίς τέτοια βάρη, της μαμάς και του μπαμπά που πρέπει να είναι χαρούμενοι. Δεν θα ήθελα να βάλω το παιδί στη "σέντρα" σε μια σχέση.
Δεν έχω καμία σχέση, είμαι μόνη μου. Πιστεύω στον ρόλο του πατέρα που θέλω έναν άντρα που θα είναι συνειδητός σε αυτό και η δική μας σχέση θα είναι πάντα αυτή που θα είναι όσο πάει. Δεν ήθελα το παιδί αυτό να είναι το παιδί που μας ενώνει και που θα μας κάνει να "πρέπει" να είμαστε μαζί. Μπορεί να είμαστε καλά, μπορεί και όχι. Δεν θα είναι το παιδί σέντρα» είπε.
Όταν ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος τη ρώτησε αν θα αφήσει το παιδί να έχει επικοινωνία με τον πατέρα του ήρθε η αποκάλυψη:
«Ποιον μπαμπά; Δεν έχει μπαμπά το παιδί, θα τον βρούμε στην πορεία. Θα βρούμε κάποιον που θα έχει αυτόν τον ρόλο και θα είναι συνειδητός. Το παιδί αυτό έρχεται "καθαρό". Τη θέλω τη ρομαντική εικόνα του συντρόφου αλλά όχι να κάνουμε παιδί. Αυτός είναι ο δικός μου δρόμος και η δική μου χαρά. Πήγα σε έναν γιατρό μια μέρα και του είπα ότι θέλω να γίνω μάνα».
«Τα παιδιά μου δεν το περίμενα πόσο χάρηκαν. Η σχέση που με βασάνισε είναι αυτή που θα θεραπευτεί με την κόρη μου. Είμαι περήφανη που δεν το έβαλα κάτω που είχα μια επιμονή να βρω την αλήθεια μου», είπε κλείνοντας.
