Την πάντα υπέροχη Κατιάνα Μπαλανίκα συνάντησε ο Άρης Καβατζίκης για την εκπομπή «Πάμε Δανάη» με αφορμή την πολύ συγκινητική παράσταση «Δύο γυναίκες χορεύουν», η οποία έχει να κάνει με την μοναξιά των ανθρώπων και τον αποκλεισμό των ανθρώπων από την κοινωνία, όταν μεγαλώνουν ή όταν κάτι μπορεί να τους συμβεί.

«Αντί να τους αγκαλιάσει η κοινωνία, τους δίνει πολύ λίγα… Τόσο, όσο…» λέει η ίδια.

-Αυτό το μεγάλωμα, φαντάζομαι το νιώθετε κι εσείς. Σας πιάνει μελαγχολία;

«Κάποιες στιγμές με πιάνει μελαγχολία κάποιες στιγμές γιατί το παιδί μου και τα εγγόνια μου είναι μακριά. Έχω τ’ αδέρφια μου πολύ κοντά και τους φίλους μου. Κοίταξε να δεις, ζούμε σε μια κοινωνία όπου γενικά οι άνθρωποι είναι απόμακροι. Κάποτε οι μεγάλοι άνθρωποι ήταν μέσα στην οικογένεια, τώρα όσο πάει λιγοστεύει και κάποια στιγμή τους ξεχνάμε. Εγώ τον γιο μου και τα εγγόνια μου τα βλέπω μια φορά τον χρόνο, είναι στην Αμερική, μιλάμε μέσω skype. Ειδικά στις γιορτές. Δεν είμαι της τεχνολογίας αλλά αναγκαστικά αυτά τα έχω μάθει».

-Η τηλεόραση σας έχει λείψει καθόλου;

«Απ’ ότι ακούω οι συνθήκες δεν είναι και πάρα πολύ καλές. Αν ήταν κάτι καλό θα ήθελα… Αλλά με ξεχνάνε; Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν ξέρουν ότι μπορείς να τα κάνεις. Ας πούμε μια δραματική σειρά… Για μια δραματική σειρά κανείς δεν σκέφτεται εμένα, παρόλο που είμαι πολύ καλή στο δράμα».

-Αν ο άνθρωπος που είστε σήμερα ρίξει μια ματιά πίσω αναγνωρίζει αυτό το κορίτσι που είχαμε μάθει με τα μεγάλα show;

« Μία μεγάλη περίοδο της ζωής μου με τον Μαρίνο με θεωρούσαν άγρια και σκληρή αλλά έτσι έπρεπε να είμαι γιατί αλλιώς θα με πατάγανε κάτω, για να επιβιώσω. Ήταν μια εποχή που οι άντρες σε πείραζαν πολύ στο δρόμο, σου έλεγαν διάφορα, εγώ έδερνα κιόλας. Δεν φοβόμουν αλλά και να φοβόμουν, τι να κάνω, επειδή μέσα μου είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη, έπρεπε απ’ έξω μου να είμαι το αντίθετο».

-Τι σας φοβίζει;

«Δεν με φοβίζει κάτι. Το μόνο που με φοβίζει, θα σου πω, δεν θέλω να υποφέρω. Να έρθει το τέλος μου και να υποφέρω. Θέλω να έχω ένα ήσυχο τέλος».

-Επειδή έτσι είναι η δουλειά που κάνετε. Εκτός από την καριέρα σας μαθαίναμε και πράγματα που είχαν να κάνουν με την προσωπική σας ζωή

«Δεν τα έμαθαν από μένα για τα προσωπικά μου και δεν με ενόχλησε που έμαθαν ότι δεν πέρασα καλά. Με ενόχλησε που δικός μου άνθρωπος άφησε να μαθευτούν πράγματα που δεν έπρεπε να μαθευτούν, που δεν με σεβάστηκαν. Αυτό με ενόχλησε.»

- Με τη συντροφικότητα έχετε τελειώσει;

«Α, ναι. Εδώ και πολλά χρόνια. Δεν χωράει ένας σύντροφος στη ζωή μου, είναι πολύ κουραστικό».

-Ήταν πολύ φίλη σας η Άννα Παναγιωτοπούλου, προλάβατε να πείτε στην Άννα αυτά που θέλατε…

«Ναι. Περάσαμε πολλά πράγματα με την Άννα. Ήμασταν από τη σχολή μαζί».

-Αν μπορούσατε να περάσετε μια μέρα με τον Γιώργο Μαρίνο τι θα θέλατε να κάνετε μαζί;

« Τίποτα... Αν έμενα μια ημέρα με τον Μαρίνο σε ένα δωμάτιο θα γελάγαμε πολύ. Θα καθόμασταν στον καναπέ και θα γελάγαμε».