Τo να χωρέσεις την ομορφιά της Μισέλ σε λόγια είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Και δεν μιλάω για το αλαβάστρινο δέρμα της, τα γεννημένα από ουρανό και θάλασσα θαρρείς μάτια της, τα ζουμερά χείλη της, τα στιλπνά, ξανθά μαλλιά της, τις τέλειες αναλογίες του προσώπου της ή εκείνες του υγιώς μικροκαμωμένου κορμιού της. Οχι. Μιλάω για την πραγματική ομορφιά της, εκείνη που πηγάζει από την αύρα της παρουσίας της, την απλότητα και την ανεπιτήδευτη ανθρωπιά της, τη χαρακτηριστική ευγένεια και την αυθόρμητη ειλικρίνειά της, το ιδιαίτερο, αναπάντεχο χιούμορ της και την έμφυτη σεμνότητά της χαρακτηριστικά που νιώθεις βαθιά, αντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα, αλλά κρατάς ανείπωτα.
Αυτή τουλάχιστον ήταν η δική μου εντύπωση όταν είχα την τύχη να συναντήσω τη Μισέλ στο Λονδίνο, οκτώ χρόνια πριν, με αφορμή τη δραματική κομεντί Η ιστορία της ζωής μας. Οι άντρες συνάδελφοί μου τότε δήλωναν εκστασιασμένοι, χαρακτηρίζοντάς την ένα ουράνιο πλάσμα, το οποίο με την παρουσία του και μόνο φώτιζε το χώρο όπου βρισκόταν. Οι γυναίκες, από την πλευρά τους, κάθε άλλο παρά την αντιμετώπιζαν με ζήλια, φθόνο ή φόβο. Αντίθετα, την προσέγγιζαν με θαυμασμό και σεβασμό, ως ένα παράδειγμα προς μίμηση. Αμακιγιάριστη, ντυμένη με ένα ριχτό μαύρο πουλόβερ και παντελόνι και φορώντας τα γυαλιά της με το μαύρο κοκάλινο σκελετό (τα ίδια που φορούσε φέτος κατά την τελετή απονομής του Αστρου της στη Λεωφόρο της Φήμης στο Χόλιγουντ, χωρίς τα οποία δηλώνει «τυφλή σαν νυχτερίδα»), μου μίλησε για την αδυναμία της να λειτουργήσει βάσει προκαθορισμένου σχεδίου στην καριέρα της, για τα μυστικά μακροβιότητας του γάμου της (με το δημιουργό τηλεοπτικών επιτυχιών όπως τα Αλι ΜακΜπιλ και Boston Legal, Ντέιβιντ Κέλι), για την ηρεμία και την επαφή με την πραγματικότητα που της εξασφαλίζει η σχέση με τα παιδιά της (την υιοθετημένη, 14χρονη πλέον, Κλόντια Ρόουζ και τον 12χρονο, Τζον Χένρι). Είχε μόλις διαλύσει την εταιρία παραγωγής της επειδή ήθελε να απλοποιήσει τη ζωή της και να καταπιαστεί λίγο πιο συνειδητά, αλλά και σαφώς πιο χαλαρά, με τα μητρικά της καθήκοντα.
Λίγο μετά τη συνάντησή μας ακολούθησε η εμπορική επιτυχία του What lies beneath, η καλλιτεχνική επιτυχία του Το όνομά μου είναι Σαμ, η αστοχία του White Oleander και μια αιφνίδια, παρατεταμένη όσο και ανεξήγητη δημιουργική σιωπή, που διήρκεσε πέντε ολόκληρα χρόνια...
Ενα χρόνο πριν συμπληρώσει τα 50 χρόνια της, η Μισέλ αποφάσισε να επιστρέψει δριμύτερη στην ενεργό δράση. Με την ιδιότροπη ρομαντική κομεντί της Εϊμι Χέκερλινγκ, Ο καινούργιος της μαμάς μου (που παίζεται ήδη στις αίθουσες), ενσαρκώνοντας μια ανύπαντρη μητέρα, ερωτευμένη με ένα μικρότερό της άντρα. Τη μιούζικαλ διασκευή του cult φιλμικού ποιήματος του Τζον Γουότερς Hairspray (στο οποίο, όπως έκανε και στις Σχέσεις πάθους, τραγουδά η ίδια τα τραγούδια της), «φορώντας» το φουντωτό πλατινέ μαλλί, την αλαζονεία και το ρατσισμό μιας πρώην νικήτριας διαγωνισμού ομορφιάς και νυν άτεγκτης τηλεοπτικής παραγωγού. Και το φαντασμαγορικό παραμύθι Stardust (που θα φτάσει στα μέρη μας στις 25 Οκτωβρίου), όπου υποδύεται μια εντελώς κακιά μάγισσα που θα χρησιμοποιήσει θεμιτά και κυρίως αθέμιτα μέσα για να διατηρήσει ανεξίτηλη την ομορφιά της.
Καταλαβαίνει ότι μας έλειψε, αλλά δεν το έκανε επίτηδες. Απλά έτυχε. Και απ όσα λέει στις απανταχού συνεντεύξεις της ελάχιστα πράγματα φαίνεται πως έχουν αλλάξει στην ιδιοσυγκρασία και τον τρόπο ζωής της από τη συνάντησή μας στο Λονδίνο. Εκτός ίσως από τις ρυτίδες που περιπλανιούνται ανενόχλητες από το νυστέρι κάποιου πλαστικού χειρουργού στο πρόσωπο της, προσδίδοντάς του γοητευτική ωριμότητα, χωρίς στιγμή να παρεμποδίζουν τη διαχρονική ομορφιά του.
Η Μισέλ μιλάει...
Για τον επί 14 συναπτά έτη σύζυγό της: «Οταν τον πρωτογνώρισα σκέφτηκα πως είναι όμορφος, γεγονός που εγώ τότε το αντιλαμβανόμουν ως μειονέκτημα. Δεν μου άρεσαν οι χαριτωμένοι. Ευτυχώς είχε ένα-δύο καλά σημάδια στο πρόσωπό του και είχε σπάσει τη μύτη του παίζοντας ποδόσφαιρο. Αυτά μου φάνηκαν αρκετά για του δώσω μια ευκαιρία. Αντιμετωπίσαμε ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα στην επικοινωνία: ήταν σιωπηλός, όπως κι εγώ. Οι φίλοι μας αναρωτιόντουσαν πώς συνεννοούμασταν. Τώρα πια όμως διεξάγουμε εξαιρετικούς διαλόγους. Ευχαριστώ το Θεό που γνώρισα τον Ντέιβιντ τη στιγμή που τον γνώρισα, γιατί δεν θα ήμουν αντάξιά του αν συναντιόμασταν νωρίτερα. Δεν είχα ακόμα εξελιχθεί αρκετά ως ανθρώπινο πλάσμα. Ο Ντέιβιντ είναι ο πιο υγιής άνθρωπος που γνώρισα ποτέ. Είναι απολύτως προσγειωμένος... Δεν είμαι σίγουρη ότι ισχύει το ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Μπορεί να έλκονται αρχικά, αλλά τελικά οι διαφορές χωρίζουν τους ανθρώπους. Νομίζω ότι ο γάμος μας διαρκεί επειδή σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και ταιριάζουμε σε πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, είμαστε αμφότεροι σπιτόγατοι. Και αυτό για μένα είναι σέξι. Επίσης, και οι δύο περνάμε υπέροχα ως γονείς. Λατρεύουμε όχι μόνο την ιδέα αλλά και την πραγματικότητα της οικογένειας. Επιπλέον, είναι τόσο ρομαντικός!»
Για τα παιδιά της: «Τους έδειξα το Grease 2 και βαρέθηκαν. Μέχρι τώρα, οι περισσότερες ταινίες μου δεν ήταν κατάλληλες για παιδιά. Ετσι, αν και με ακολουθούσαν πάντα στα γυρίσματα (αφού με τον Ντέιβιντ είχαμε εξ αρχής αποφασίσει να μην αφήσουμε την ανατροφή τους σε νταντάδες), δεν γνωρίζουν παρά ελάχιστα πράγματα για τη δουλειά μου. Μόλις φέτος με συνόδεψαν για πρώτη φορά σε μια πρεμιέρα: εκείνη του Hairspray. Είμαι πολύ χαρούμενη που περίμενα ένα τέτοιου είδους φιλμ για να τα συστήσω κατά κάποιον τρόπο στα φώτα της δημοσιότητας. Ηταν η τέλεια ταινία γι αυτά. Επίσης, περιμένω πώς και πώς να τους δείξω το Stardust. Είναι άκρως διασκεδαστικό για μένα το ότι πλέον είναι σε μια ηλικία που μου επιτρέπει να τα φέρω σε επαφή με τη δουλειά μου, απελευθερωμένη από το άγχος να τα προστατέψω από αυτήν.»
Για την πρόσφατη μετακόμισή της σε ένα ράντζο, έξω από τη πόλη: «Νομίζω ότι σαν οικογένεια μας βοήθησε γιατί μας κράτησε μακριά από τους αντιπερισπασμούς, ώστε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι γονείς απ όσο ήμασταν όταν μέναμε στο Χόλιγουντ. Επίσης, θέλαμε να έχουμε ζώα κι αυτό ήταν αδύνατο στην πόλη. Συμβιώνουμε με σκύλους, βατράχια, άλογα, μια γάτα κι ένα ζευγάρι γαϊδουράκια μινιατούρες, τα οποία παθαίνουν κατάθλιψη όταν είναι μόνα τους, οπότε πήραμε δύο. Είναι απίστευτα χαριτωμένα και μικροσκοπικά, με τεράστια μάτια και αυτιά! Τελικά, αποζητούσαμε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής.»
Για την ομορφιά της: «Ελπίζω να είμαι αρκετά γενναία ώστε να γεράσω με χάρη. Η αλήθεια είναι πως μεγάλη ευθύνη για την εμφάνισή μου φέρει ο εκάστοτε φωτογράφος μου. Ξέρω ότι ο χρόνος υπήρξε ευγενικός μαζί μου. Αν ποτέ αποφάσιζα να κάνω πλαστική, δεν νομίζω ότι θα το συζητούσα. Μπορώ όμως να την καθυστερήσω. Εχω τόσο πολλή μυωπία που δεν βλέπω πώς ακριβώς είμαι. Δεν βλέπω τίποτα!»
Για την απουσία της: «Δεν ήταν συνειδητή απόφαση το να μη δουλέψω. Απλά πέρασαν τέσσερα χρόνια χωρίς να το καταλάβω. Ασχολήθηκα με τη μετακόμιση και έχω τόσο πολλά ενδιαφέροντα που αφαιρέθηκα. Εξάλλου, παλιότερα αφιέρωνα πολύ χρόνο στη δουλειά μου. Δεν είχα κοινωνική ζωή και ενώ ενδιαφερόμουν για τους λιγοστούς καλούς φίλους μου δεν τους έβλεπα συχνά. Χρειάστηκε να αποστασιοποιηθώ για να αποκτήσω καλύτερες ισορροπίες. Δεν θα μου πάρει άλλα πέντε χρόνια για να κάνω ταινία. Σας το υπόσχομαι!»
Από αριστερά: «Ο καινούργιος της μαμάς μου», που παίζεται ήδη στους κινηματογράφους, «Ηairspray», που έκανε πρεμιέρα στο 13ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου «Νύχτες Πρεμιέρας, και «Stardust», που αναμένεται στην Ελλάδα στις 25/10.
