Καλεσμένος της Αθηναϊδας Νέγκα στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» βρέθηκε ο Τάσος Χαλκιάς και οι δυο τους συζήτησαν για πολλά. Τη σχέση του με τη δημοσιότητα –που ποτέ δεν χάρηκε ιδιαίτερα- το κομμάτι της υστεροφημίας που διόλου δεν τον ενδιαφέρει αλλά και την άποψή του για τον Πέτρο Φιλιππίδη και τις αποφάσεις που έχει βγάλει ως τώρα το δικαστήριο. Τη μία που τον αθώωσε και την άλλη που αναμένεται.
-Όλα αυτά τα χρόνια σας ενδιέφερε και το σταριλίκι;
«Ουδέποτε με ενδιέφερε. Δεν είμαι και από αυτούς που χαίρονται ιδιαίτερα τη δημοσιότητα, ούτε και την επιδιώκω. Ήρθε μπροστά μου έτσι και ούτε την πήρα χαμπάρι.
Μάλιστα η Ελένη Μαβίλη στην οποία χρωστάω πολλά μου έλεγε, βρε χριστιανέ μου δεν είσαι πια αυτός που ξεκίνησες, βγαίνεις έξω και σου μιλάνε, μίλα τους μην κοιτάς αλλού. Δεν το είχα ιδιαιτέρως. Το άφησα μέχρι εκεί που δεν μπορούσε να μου κάνει κακό»
- Η υστεροφημία σας ενδιαφέρει;
«Όποιον καλλιτέχνη ενδιαφέρει η υστεροφημία του και δουλεύει για αυτήν ουαί κι αλίμονό του. Δεν μπορείς να εργαστείς για την υστεροφημία σου. Αν σε θυμούνται για κάποιο καιρό μετά θα είναι γιατί ή θα σε παίζουν στην τηλεόραση με κάποιες ταινίες ή σειρές, ή για πράγματα άλλα πέραν της καλλιτεχνικής σου ζωής. Άμα παλεύεις για την υστεροφημία σου θα πέσεις μέσα σε ένα πηγάδι πάρα πολύ βαθύ και τότε θα ψάχνεις να βρεις ο ίδιος τον εαυτό σου»
-Μιλήσατε για την Ελένη Μαβίλη με πολύ καλά λόγια… Κωνσταντίνα Μιχαήλ, πώς θα την χαρακτηρίζατε;
«Είναι ένα εξαιρετικό κορίτσι και μια ηθοποιός που είχε και εξέλιξη γιατί μπήκε και πολύ παιδούλα και άπραγη μέσα σε αυτό. Ήταν βαρύ αυτό που της έλαχε. Εγώ ήμουν ήδη 15 χρόνια ηθοποιός και αντιμετώπισα δυσκολίες»
-Θα σας πάω σε ένα θέμα… Στην τηλεόραση των ρομαντικών χρόνων συνδεθήκαμε με ανθρώπους που με την έκρηξη του Metoo κατέρρευσαν. Για εσάς ήταν σοκ;
«Πάρα πολύ ρωτήθηκε εκείνη την εποχή συγκεκριμένα για τον Πέτρο που είχαμε δουλέψει πολύ μαζί και ήμασταν και φίλοι. Και δεδομένων συγκεκριμένων καταστάσεων πιθανότατα να ξαναείμαστε φίλοι»
-Ποια θα ήταν η προϋπόθεση για να ξαναείστε φίλοι;
«Τελευταία έχει γίνει μεγάλος ντόρος και ξεσηκώθηκε και όλη η Ελλάδα με ένα αίτημα. Το αίτημα αυτό είναι δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη είναι κάτι που το κυνηγάει ο άνθρωπος. Όταν καταφεύγεις στη δικαιοσύνη δύο τινά θα συμβούν. Ή θα πρέπει να αποδεχτείς το αποτέλεσμα που η δικαιοσύνη δίκαια ή άδικα θα βγάλει και θα πρέπει να το σεβαστείς και να το ασπαστείς.
Υπάρχει το εξής παράδοξο εδώ πέρα. Θα βγει ένα αποτέλεσμα, αργά ή γρήγορα θα βγει. Βγήκε ένα όπου δικαίωσε εν μέρει τον Φιλιππίδη για μία από της κατηγορίες. Για μία τον δικαίωσε, δεν καταδικάστηκε για βιασμούς, και εξακολουθεί αυτή τη στιγμή να δικάζεται για απόπειρα βιασμών. Δεν έχουμε ακόμα αποτέλεσμα γι αυτό. Βγήκε όμως εκείνη η απόφαση, ποιος την αποδέχθηκε; Ξέρουμε;
Δηλαδή υπήρξε μια κοινωνική κατακραυγή απέναντι σε αυτά που υποτίθεται ότι έκανε ή μέχρι να βγει μια δικαστική απόφαση, τουλάχιστον για τη μία κατηγορία. Βγήκε. Ο κόσμος τον δικαίωσε; Το δικαστήριο τον δικαίωσε, ο κόσμος τον δικαίωσε; Δεν το ξέρουμε γιατί ο Πέτρος δεν είναι μέσα στην κοινωνία πια ή δεν έχει αποφασίσει να ξαναμπεί. Κι έτσι δεν το ξέρουμε, αν περπατώντας μες στην κοινωνία, θα δούμε την κοινωνία να τον δικαιώνει, εφόσον τον δικαιώσαν τα δικαστήρια, ή να μην τον δικαιώνει ».
-Αν τον δικαιώσουν τα δικαστήρια, θα ξαναείστε φίλοι;
«Δεν είναι αρκετό αυτό. Μίλησα προηγουμένως για την κοινωνία και για την κατακραυγή της. Εάν ο Πέτρος κυκλοφορήσει ξανά στην Ελληνική κοινωνία και υπάρξει αποδοχή από την κοινωνία, όχι των δικαστικών αποφάσεων, του Πέτρου. Γιατί ήταν σε ένα υψηλό επίπεδο εκτίμησης ο Πέτρος από τους ανθρώπους που πήγαιναν στο θέατρο και τον έβλεπαν, που τον δικαίωναν ως καλλιτέχνη χωρίς να νοιάζονται ιδιαιτέρως για την προσωπική του ζωή. Τώρα όμως νοιάζονται πρώτα για την προσωπική του ζωή και μετά νοιάζονται για το αν είναι καλός καλλιτέχνης»
