ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-92.26.975 & 210-92..39.031
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Φραντζή & Θαρύπου 37, Ν. Κόσμος
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τετάρτη-Σάββατο
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:30
ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με ποτό στο μπαρ: 9 ευρώ
Ποτό στο μπαρ: 9 ευρώ
ποτήρι Κρασί/Μπίρα: 7 ευρώ
Αναψυκτικό: 6 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 90 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη κρασί/2 άτομα: 50 ευρώ (κομπλέ)
Ήμουν κι εγώ εκεί...
Να 'μαι λοιπόν κι εγώ εδώ, στον κάτω όροφο του ΣτΝ, τυλιγμένη με όλα τα παλτά και τα μάλλινα μου, να με φυσάει ο αναθεματισμένος σατανοεξαερισμός του Σταυρού, να μουρμουρίζω μπινελίκια από μέσα μου (πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα) για τα παγωμένα δάχτυλά μου που αρνιόντουσαν να βγουν από τις τσέπες του παλτού μου για να κρατήσουν σημειώσεις.
Τι σημειώσεις όμως να κρατήσεις όταν απέναντί σου έχεις δέκα ατομάκια που σε ζεσταίνουν με τις ηλεκτρικές κιθάρες τους και τις ωραίες φωνές τους;
Εδώ λοιπόν θα δεις (και θα συμμετάσχεις) σε ένα πρόγραμμα με μπόλικη ροκ τεστοστερόνη, χιούμορ, κενά και 'κοιλιές' (διότι απ' ότι κατάλαβα η ροή άλλαζε ανάλογα με τα κέφια των πρωταγωνιστών) που περιέργως δεν με πέταξαν έξω από το κλίμα, και πολύ ωραία τραγούδια από αυτά που κυκλοφορούν για να αγαπιούνται.
"Ρίξε κόκκινο στη νύχτα ρίξε λάδι στη φωτιά
απ' όσα έχω ζήσει ζητάω πιο πολλά"
Εδώ μέσα αυτό το τραγούδι έχει βρει τον φυσικό του χώρο και όλα τα τραγούδια γενικώς το κοινό που τα ξέρει απ' έξω και τα τραγουδάει έξω φωνή και .."άσπρο πάτο".
[Για την ακρίβεια μπορώ να σου κάνω πλήρη φωνητική ανάλυση ενός νεαρού που καθόταν δίπλα μου ο οποίος τα τραγούδησε ΟΛΑ τα παιζόμενα μέσα στο αυτί μου, δίνοντας μια.. stereo διάσταση στο όλο πρόγραμμα. Τα είπε όμως χωρίς φάλτσα και μια χαρά.]
Εκτός από τον νεαρό του διπλανού τραπεζιού εδώ τραγουδούν έξι νεαροί (τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια) που έχουν το εξαιρετικό προσόν να είναι καλλίφωνοι(!),'τρελαμένοι' με αυτό που κάνουν, και ροκ.
(Ο Παναγιώτης, για παράδειγμα, με το ξυρισμένο κεφάλι και την κοτσίδα του τελευταίου Μοϊκανού, σε μία φάση ηλεκτρικής έντασης το μούσκεψε το φανελάκι κι ακόμα απορώ πως δεν έγινε χιονάνθρωπος λόγω του.. you know? αγαπημένου μου εξαερισμού).
Αλλά κι ο Απόστολος με το πολύ μαλλί, που είπε ένα εξαιρετικό "Μπαγάσα", νομίζω ότι πρέπει να πέρασε πάνω στη σκηνή πάνω από τέσσερις ώρες, με την κιθάρα του και τη φωνή του.
Άριστα δέκα θα βάλω και στον Βαγγέλη για τα ελληνικά κυρίως τραγούδια που είπε και στο Γιώργο Μυλωνά (που δεν ήταν σε μεγάλη φόρμα εκείνο το βράδυ) και στις δύο κοπέλες και σε όλους γενικώς και αδιακρίτως.
Άριστα δέκα κεφαλαίο όμως θα βάλω στο κοινό που ήταν εκεί, διότι τόσο 'ωραίο' και συμπαθές και ενημερωμένο και χαρούμενο και ερωτευμένο κοινό σπάνια βλέπω στα μαγαζιά που γυρνάω σαν την άδικη κατάρα.
Κοινό που άκουγε, εκτιμούσε και χειροκροτούσε, στα.. σωστά σημεία!
Ένα εκ των οποίων σημείων ήταν και ο "Γορίλας" του Georges Brassens σε απόδοση στα ελληνικά του Χρήστου Θηβαίου, τον οποίο είπαν τα 8 αγόρια μαζί παίζοντας σαν πιτσιρικάδες και κάνοντας το ζευγαράκι που καθόταν στο βάθος να φιληθεί γελώντας.
Τέλος πάντων για να μην πολυλογώ και λέω τα ίδια και τα ίδια, πάω τώρα στο διπλανό αρχείο για να γράψω για τον Μαργαρίτη που είδα χτες και σε αφήνω με μια "Συννεφούλα", έναν Ξυλούρη ("Ήτανε μια φορά"), εκείνο το μονίμως "τρεμάμενο αίμα του έρωτα", μπόλικο Dylan, και ένα Imagine στο τέλος που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
ΥΓ.
Να γκρινιάξω για μερικά τραγούδια που τα είχαν βάλει να "τρέχουν" χωρίς λόγο (ειδικά έναν Ντύλαν που δε θυμάμαι τώρα ποιον), για εκείνο το "Hot Stuff" που δεν περιείχε καθόλου από το.. ζαζαζού του και για διάφορα τέτοια παραπτώματα ή να το αφήσω στην απλότητα και στον ενθουσιασμό του το πράγμα;
Φυσικά και θα το αφήσω. Αμέσως.
Τελικά αξίζει να πάω;
Τρέχοντας και συχνά πρέπει να πηγαίνεις στο κλαμπ του Σταυρού του Νότου, το οποίο έχει το πιστό (νοήμων) κοινό του και μια θετική ενέργεια που θα σου φορτίσει τις μπαταρίες κι ας νομίζεις ότι δεν είναι επαναφορτιζόμενες.
Και πηγαίνοντας φρεσκάρισε λίγο εκείνο το:
"Αι της αγάπης μαχαιριά
στης νιότης το κρουστό κορμί" διότι θα σου χρειαστεί.
ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Λίαν καλώς και λίαν καλός. Στην υγειά τους.
Κιθάρα: Θοδωρής Γιαννακόπουλος
Τύμπανα: Ηλίας Παρασκευόπουλος
Μπάσο: Κώστας Γκαγκαστάθης
Πλήκτρα: Ανδρέας Αποστόλου
Κιθάρα-φωνή: Γιώργος Μυλωνάς
Κιθάρα-φωνή: Απόστολος Βαλαρούτσος
Τραγούδι: Βαγγέλης Ασημάκης
Τραγούδι: Παναγιώτης Μουζουράκης
Τραγούδι: Τσαπατσάρη Ηλιάνα
Τραγούδι: Ειρήνη Ψυχράμη
Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]
ΣτΝ CLUB: Βαγγέλης, Απόστολος, Γιώργος, Παναγιώτης, Ειρήνη, Ηλιάνα, Θοδωρής, Ηλίας, Αντρέας, Κώστας (Άριστα δέκα)
24.11.2005
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:Ο Βαγγέλης, ο Απόστολος, ο Γιώργος, ο Παναγιώτης, η Ειρήνη, η Ηλιάνα, ο Θοδωρής, ο Ηλίας, ο Αντρέας, ο Κώστας, ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν. Καιρό είχα να πάω σε αληθινό πάρτυ να 'ναι καλά όλοι οι προαναφερθέντες που με κάλεσαν στο δικό τους. Ελπίζω να μην είσαι από εκείνους που δεν έχουν πάει ποτέ στο κλαμπάκι του Σταυρού του Νότου, διότι χάνεις, φίλε μου, χάνεις. Χάνεις το πιο ροκ και έντεκνο(sic) πρόγραμμα που παίζει από Ντύλαν και Aerosmith μέχρι Άσιμο και Παπακωνσταντίνου, Θηβαίο, Genesis και Κατσιμιχαίους, Sting κι εκείνο το εκρηκτικό "I get knocked down but I get up again", το οποίο πολύ με ωφέλησε προχτές το βράδυ που πήγα κομμάτια στο μαγαζί κι έφυγα χορεύοντας και τραγουδώντας: "You may say I'm a dreamer but I'm not the only one/ I hope some day you'll join us/ tararara ram...". Κι ήταν η ώρα τέσσερις το ξημέρωμα κι έκανε κι ένα κρύο του κερατά.