Το θρυλικό μιούζικαλ "Ο βιολιστής στη στέγη" παρουσιάζεται στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στις 2, 3 και 4 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2003. Από τα πιο γνωστά και αγαπημένα στο κοινό μιούζικαλ με τη μουσική του Τζέρι Μποκ και τους στίχους του Σέλντον Χάρνικ ανεβαίνει στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία Αττίλα Λαγκ, χορογραφίες Ροζίτα Στάινχάουερ, σκηνικά Αττίλα Λαγκ και Ματίας Κίλγκερ και κοστούμια Μαρέτα Όπενμπεργκ.
Μια πλειάδα διακεκρίμένων καλλιτεχνών (ηθοποιών, τραγουδιστών, χορευτών, ηθοποιών που τραγουδούν και χορεύουν, αλλά και χορευτών που ερμηνεύουν και τραγουδούν!) εμφανίζεται η υπερπαραγωγή αυτή του Φεστιβάλ Αθηνών, που συνεχίζει την επιτυχημένη περσινή του προσπάθεια με το "West Side Story". Ανάμεσά τους οι Χάρμουντ Μπάουερ, Ίγκεμποργκ Βολφ, Σάσκα Ικς, Σαμπίνα Μάρτιν, Γκάμπι Κοσίκ, Ράιμουντ Φίσερ κ.α. καθώς και μέλη της συμφωνικής ορχήστρας του Βούπερταλ υπό τη μουσική διεύθυνση του Σάιμον Ρέκερς.

Ο Βιολιστής στη Στέγη, ένα από τα πιο αγαπημένα και κλασικά πλέον μιούζικαλ θεωρείται και ένα από τα καλύτερα που γράφτηκαν ποτέ. Η μουσική που έγραψε ο Τζέρυ Μποκ πριν από πενήντα χρόνια -τραγούδια όπως το υπέροχο "Ιf I were a rich man", αλλά και άλλα, όπως τα "Tradition", "Matchmaker, matchmaker", "To life", "Miracle of miracles", "Sunrise sunset"- έχει ζήσει τη δική της ζωή, αυτονομημένη σε σημαντικό βαθμό από το πλαίσιο της παράστασης ή της ταινίας. Ένα επίτευγμα δύσκολο, το οποίο λίγες φορές στην ιστορία του μιούζικαλ έχει σταθεί δυνατό.

Ο βιολιστής στη στέγη είναι ένα από τα σταθερά μοτίβα του μεγάλου εξπρεσσιονιστή ζωγράφου Μαρκ Σαγκάλ -ένας μεσήλικας με λυπημένα, αλλά ταυτόχρονα παιχνιδιάρικα μάτια, ο οποίος φαίνεται να μην υπακούει πια στους νόμους της φυσικής και με ονειρική σιγουριά ακροβατεί στις στέγες, ενώ παράλληλα παίζει βιολί. Ο Σαγκάλ, μέσω της προσφιλούς του αυτής μορφής, μεταφέρει στον παραλήπτη του έργου ακόμα ένα συναίσθημα: το συναίσθημα του φόβου. Όταν παρατηρεί κανείς το βιολιστή στη στέγη, δεν μπορεί να ξέρει αν την επόμενη στιγμή παίζει μουσική ή θα γκρεμιστεί. Οι συγγραφείς λοιπόν του Anatevka δε διάλεξαν τυχαία τη μορφή αυτή του Σαγκάλ ως σύμβολο στο έργο τους. Οι Εβραίοι κάτοικοι του μικρού χωριού Ανατέβκα της Ρωσίας κινδύνεψαν το 1905 τόσο, όσο κι αυτός ο βιολιστής. Για τους Εβραίους ο φόβος των διωγμών είναι πανταχού παρών. Και γι' αυτό το λόγο στη χαρά αυτών των Εβραίων λανθάνει μια μελαγχολία: όσο ευτυχής και να είσαι, την επόμενη στιγμή ενδέχεται να γκρεμιστείς. Για το σκηνοθέτη αυτού του μιούζικαλ, ο βιολιστής του Σαγκάλ λειτουργεί σαν οδηγός: όταν το κλίμα στη σκηνή είναι εύθυμο, ο θεατής πρέπει να αισθάνεται μια πικρή γεύση. Όταν εξαολώνεται μελαγχολία, πρέπει ακριβώς τη στιγμή που ανοίγουν οι τσάντες των γυναικών γι να βγάλουν χαρτομάντιλα, να ανατρέπεται η ψυχική διάθεση.

Οι συντελεστές:
Μουσική: Jerry Bock
Κείμενο: Joseph Stein
Στίχοι: Sheldon Harnick
Σκηνοθεσία: Attila Lang
Χορογραφία: Rosita Steinhauser
Σκηνικά: Attila Lang - Matthias Kilger
Κοστούμια: Marette Oppenberg

Τραγουδούν, χορεύουν, ερμηνεύουν οι: Τέβγε, ο γαλατάς: Hartmut Bauer, Γκόλντε, η γυναίκα του: Ingeborg Wolff, Τσάιτελ: Sascha Icks, Χοντλ: Sabina Martin, Χάβα: Gaby Kosik, Μοτλ, ο ράφτης: Raimund Fischer, Λάζαρ Βολφ, ο χασάπης: Andreas Heichlinger, Γιέντε, η προξενήτρα: Roberta Ging-Ofczarek, Πέρτσικ, ο φοιτητής: Ralf Stech, Χωροφύλακας: Hans Richter, Ραβίνος: Osvaldo Del Rio, Mεντλ, ο γιος του / Φέντια, ένας νεαρός Ρώσος: Marco Agostini.

Ακόμη, Φρούμα-Σάρα / Μόρμπεχαϊ, ο ξενοδόχος: Arthur Friesen, Γιαγιά Τσάιτελ / Σάιντλ, η μητέρα του Μοτλ: Ellen Uta Merkert, Αβραάμ, ο πιλοποιός: Bernhard Schmidt, Νάχουμ, ο ζητιάνος: Jochen Bauer και ο βιολιστής: Livio Neagu-Gruber.

O χορός του γάμου: Marcus Bomski, Daniel Hoftjakob, Creutzburg, Michael Laforme, Manuel Schugt, Peter Schulte, Dogukan Tercan, Christoph Zauner.

Τιμές εισιτηρίων: 90, 70, 50, 35, 26 ευρώ.
Ώρα έναρξης των παραστάσεων: 21.00