Ο Michael Kahn, καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Σαίξπηρ της Ουάσιγκτον και διευθυντής του τμήματος υποκριτικής της σχολής Julliard, βρέθηκε στην Αθήνα, προσκεκλημένος του Ελληνικού Φεστιβάλ και του Ελληνο-αμερικανικού Κέντρου Τεχνών Χαλανδρίου και μίλησε για τον "Κύκλο του Οιδίποδα" που ανεβαίνει στις 10 και 11 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού σε σκηνοθεσία του ίδιου, μετάφραση Nicolas Rundall και πρωταγωνιστή τον Avery Brooks, έναν ηθοποιό που έχει ενσαρκώσει πολλούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, αν και είναι πιο γνωστός στο ευρύ κοινό από τη συμμετοχή του στο Σταρ Tρεκ.

Πρόκειται για την πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη και του Θεάτρου Σαίξπηρ και μάλιστα σε αρχαιο-ελληνικό δράμα, στο "Θηβαϊκό Κύκλο", που ανέβηκε με επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες την περίοδο 2000-2001 και έρχεται στο Ηρώδειο σε πανευρωπαϊκή πρεμιέρα. Η πρωτοβουλία ανήκει στο Πολιτιστικό Τμήμα της Αμερικανικής Πρεσβείας και τα American Community Schools of Athens που συνεργάστηκαν με το Ελληνικό Φεστιβάλ και οργάνωσαν από κοινού αυτές τις δύο βραδιές (10 και 11/9), τα έσοδα των οποίων θα διατεθούν για την κατασκευή του Πολιτιστικού και Αθλητικού Κέντρου στο Χαλάνδρι. Υπενθυμίζουμε ότι στο παρελθόν προέκυψαν από αυτήν τη συνεργασία αρκετές ακόμα επισκέψεις διάσημων καλλιτεχνών στη χώρα μας, όπως του Χοσέ Καρρέρας, των Ρομπέρτο Αλάνια και Άτζελα Γκεοργκίου, της Σάρλοτ Τσερτς κ.α.

Στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ο Michael Kahn στις 15 Μαϊου, πλαισιωμένος από τον πρόεδρο του Ελληνικού Φεστιβάλ, Περικλή Κούκο και τους διοργανωτές, ανέλυσε την οπτική του γύρω από το αρχαίο δράμα και περιέγραψε τη δομή και το χαρακτήρα της παράστασης που θα παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό το Σεπτέμβρη: "Στο Θέατρο Σαίξπηρ δεν έχουμε παράδοση στο αρχαίο δράμα και θεωρήσαμε ότι αξίζει να ερευνήσουμε αυτό το ρεπερτόριο. Είναι όπως ένας ελληνικός θίασος να ανεβάσει Σαίξπηρ, Τένεσι Ουίλλιαμς ή Άρθουρ Μίλλερ. Νομίζω ότι και για τα ίδια τα έργα αυτή η νέα γνωριμία είναι κάτι το υγιές. Η αρχαιο-ελληνική τραγωδία αφορά τόσο στην ψυχολογία, όσο και στην πολιτική ή την ηθική διάσταση, ζητήματα πολύ επίκαιρα και διαχρονικά. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί σκηνοθετες διεθνώς στρέφονται προς αυτό το είδος. Εμένα πάντα με ενδιέφεραν οι μεγάλες, ολοκληρωμένες ιστορίες και γι' αυτό επέλεξα να παρουσιάσω όλο το θηβαϊκό κύκλο σε μία μακροσκελή παράσταση για να αναδειχθεί όλο το φάσμα των χαρακτήρων του αρχαίου δράματος, αυτή η αλυσίδα της ιστορίας της οικογένειας και ο ρόλος του κοινωνικού περίγυρου."

Ο διάσημος σκηνοθέτης υπογράμμισε τη σημασία της διάστασης ανάμεσα στην "ιδιωτική" και τη "δημόσια" ηθική των ηρώων του Σοφοκλή, εντοπίζοντας στο σημείο αυτό ένα κοινό στοιχείο με το σαιξπηρικό δράμα, ένα είδος που του είναι ιδιαίτερα οικείο. Για τον Kahn τόσο στο Σαίξπηρ όσο και στο αρχαίο δράμα το ζητούμενο δεν είναι να ερευνήσει κανείς αν οι πράξεις των ηρώων είναι δίκαιες. Για κάτι τέτοιο υπάρχουν πολλές και αντιφάσκουσες ερμηνείες. Σημασία έχει το πώς μια κοινωνία με συγκεκριμένη δομή και νόρμες αντιμετωπίζει τις δράσεις των πρωταγωνιστών της ιστορίας και προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία της.
Για τον τρόπο που "στήθηκε" η παράσταση ο κ. Kahn είπε: "H επιλογή έγχρωμων ηθοποιών και μουσικών είναι απότοκη του θαυμασμού μου για το ρυθμό, το πάθος και την εκφραστικότητα που έχουν οι αφρο-αμερικανοί καλλιτέχνες. Θεωρώ άλλωστε ότι οι αρχαίες κοινωνίες της Αφρικής και ο πολιτισμός της αρχαίας Αιγύπτου έχει κοινά σημεία με τις πρώτες αστικές συσσωματώσεις της αρχαίας Ελλάδας. Ήταν κοινωνίες ασφαλώς όχι τόσο σύνθετες όσο οι σύγχρονες, αλλά πολύ δυνατές. Επιρροές από την Αφρική υπάρχουν και στα κοστούμια της παράστασης. Όσον αφορά πάντως στη μετάφραση του κείμενου, μείναμε πολύ πιστοί στον πρωτότυπο αρχαίο θεατρικό λόγο."
Ο διευθυντής του Θεάτρου Σαίξπηρ, χαρίζοντας πολλά χαμόγελα στους παρευρισκόμενους, εξέφρασε τη χαρά του για την ευκαιρία που έχει να παρουσιάσει τη δουλειά του σε ένα χώρο που έχει παράδοση στην αρχαία τραγωδία και σε ένα κοινό πολύ εξοικειωμένο με το θεατρικό αυτό είδος, ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει ότι είναι πάντα πρόθυμος να ανακαλύψει νέους δρόμους και να έρθει σε επαφή με ανθρώπους και κείμενα που τον τροφοδοτούν με καινούρια κεντρίσματα.