Αγαπημένε μου Σωτήρη,


«Περπατάω στο δάσος κι ακούω φωνές. 295 είναι πολλές»; Κάμποσες είναι Χριστόφορέ μου, αλλά μην αγχώνεσαι κάποτε υπήρχαν και χειρότερα. Ο Παπακαλιάτης, περί οίου ο λόγος, φόρεσε τελικά τα χακί (του στρατού, γιατί του Αρμάνι δεύτερο δέρμα τα είχε κάνει πάνω του) και το μεσημέρι της Τρίτης παρουσιάστηκε στο Κέντρο Υλικού Πολέμου, στη Λαμία. Τον ηθοποιό συνόδευσαν ο αδελφός του κι ένας κολλητός του, οι οποίοι τον...παρέδωσαν στις συγκεντρωμένες θαυμάστριες, προτού τον παραλάβει η «Μαμά Πατρίδα».

Ένα τσούρμο κοριτσόπουλα είχαν συγκεντρωθεί έξω από το στρατόπεδο, ζητώντας αυτόγραφα από τον Χριστόφορο. Αυτός, θέλεις λίγο το ψάρωμα, λίγο το άγχος γι αυτό που τον βρίσκει, όχι μόνο έδινε αυτόγραφα στις μικρές Λαμιώτισσες, αλλά έπιασε μαζί τους ψιλή κουβεντούλα για τη θητεία. Στη συνέχεια πέρασε την πύλη, όπου τον υποδέχτηκαν οι φαντάροι με ζωγραφισμένο το χαμόγελο στα χείλη τους. Τώρα, αν πίσω από τα δόντια έλεγαν: «Καλώς τον κι ας άργησε. Γέλια που θα κάνουμε με το στραβάδι» είναι άλλου...φαντάρου ευαγγέλιο που δεν θα μάθουμε ποτέ.

Στη Λαμία, ο Παπακαλιάτης θα περάσει το βασικό στάδιο της εκπαίδευσης κι από κει και πέρα...ίδωμεν. Οι φήμες, εδώ, οργιάζουν αφού από τη μία θέλουν τον γνωστό ηθοποιό να μετατίθεται στην Αθήνα ελέω καλού...βύσματος κι από την άλλη να κάνει μέχρι και παραμεθόριο! Ο Παπακαλιάτης Νευροκόπι, παλ μαλ. Όσον αφορά, τους 12 μήνες extra - έξι για ανυποταξία κι έξι γιατί δεν προσκόμισε παλαιότερα έγγραφα - οι πληροφορίες λένε πως θα τους εξαγοράσει. Οπότε θα κάνει κανονικά το ενιάμηνο. Ωραία, εφεξής μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, διότι ο Χριστόφορος μας φυλάει!