Από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Με τον Φίλιππο Σοφιανό μιλήσαμε τις ημέρες που βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη για την παράσταση «Βαφτιστικός», στην όπερα της πόλης. Ο ηθοποιός σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο ΛΟΙΠΟΝ μίλησε ανοιχτά για τα κακώς κείμενα στο χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης και σχολίασε τις τηλεοπτικές σειρές που προβάλλονται σήμερα!

Τελικά, το κοινό της Θεσσαλονίκης είναι πιο θερμό από αυτό της Αθήνας;

«Μάλλον το λένε κάποιοι για να το κολακεύσουν. Το κοινό είναι παντού το ίδιο. Είτε στην Αθήνα είτε στη Θεσσαλονίκη είτε στο τελευταίο χωριό, το κοινό είναι το ίδιο πάντα».

Τηλεοπτικά ετοιμάζετε κάτι;

«(Γέλια.) Αυτό είναι αστείο. Δεν θα ρωτάτε τους ηθοποιούς αν σκέφτονται κάτι για τη νέα σεζόν. Θα ρωτάτε τα κανάλια αν σκέφτονται να ξεπλύνουν την ντροπή τους γι’ αυτό που κάνουν».

Αναφέρεστε στον περιορισμό των σίριαλ και στο κόψιμο των σειρών πριν ολοκληρωθούν;

«Είναι μια παρενέργεια του συστήματος. Το μαχαίρι έχει αρχίσει από πέρυσι: το κόψιμο της σειράς γιατί έτσι μου αρέσει ή βάζω στο συρτάρι μια σειρά. Όπως έχει γίνει εδώ και 3 χρόνια με τη δική μας, το "Χωρίς όρια", με σκηνοθέτη τον Στράτο Μαρκίδη, που έχει ολοκληρωθεί. Παίχτηκε στην Κύπρο βέβαια, αλλά από εκεί δεν πήραμε ίχνος συγγενικού δικαιώματος. Δεν τολμάει ο καημένος ο ηθοποιός να πει τίποτα και πάνε λουφαγμένοι και θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς. Είναι πιο εύκολο να βάλουν έναν καραγκιόζη να κουνάει τα οπίσθιά του επί 5 ώρες. Ας τον τρώει στη μάπα ο κόσμος, ας παίρνουν όλα τα επίδοξα ταλέντα. Να αναβιώσει ο Γιώργος Οικονομίδης και τα επίδοξα ταλέντα, να γίνει όλη η Ελλάδα μια παρέλαση ταλέντων και να ζούμε με αυτό. Δηλαδή, με τον πόνο του διπλανού».

Πώς σας φαίνονται τα σίριαλ φέτος;

«Επικρατεί η σαπουνόπερα. Αυτό που κάποτε βρίζαμε και το σχολιάζαμε έχει γίνει πλέον ευσεβής πόθος του μισού κλάδου των Ελλήνων ηθοποιών. Όταν ένα σίριαλ είναι καθημερινό, είναι σαπουνόπερα. Όταν σε μία μέρα βγάζεις ένα επεισόδιο, τελειώνει η ιστορία. Στον κινηματογράφο σε μία μέρα βγάζεις ένα λεπτό, στην τηλεόραση βγάζεις ακόμη και 45 λεπτά. Εγώ κάτι τέτοιο δεν θέλω να το κάνω! Όσο έχω την αξιοπρέπεια που μου δίνει η ενασχόλησή μου με το εστιατόριό μου στους Αμπελόκηπους, όχι, δεν θα το κάνω, δεν θα παίξω σε σαπουνόπερα».

Ακούγεστε αγανακτισμένος με αυτά που σας ενοχλούν στο χώρο της δουλειάς σας.

«Ναι, είμαι πάρα πολύ! Γιατί αν υποθέσουμε ότι με έναν τρόπο αναμετρούμαστε σε αυτήν τη δουλειά ως καλλιτέχνες, το παιχνίδι είναι άνισο. Εγώ αρνούμαι να ζητήσω κρατικά λεφτά και παλεύω μόνος, σκεπτόμενος την περσινή μου εμπειρία, που ήμουν παραγωγός της παράστασης».

Θα θέλατε να γίνετε θιασάρχης, αλλά σας φαίνεται δύσκολο;

«Είναι πάρα πολύ δύσκολο! Γιατί η τράπουλα είναι σημαδεμένη».

Δεν φοβάστε μήπως αυτά που λέτε σας φέρουν σε ρήξη με συναδέλφους σας;

«Είμαστε σε μια δουλειά που δύσκολα λέει κανείς αυτά που πρέπει, βλέποντας τον μπαμπούλα της κρίσης και του μεροκάματου. Δεν μπορεί όμως αυτός ο μπαμπούλας να αλλοιώνει συνειδήσεις και αξιοπρέπειες. Δηλαδή, σκέφτομαι ότι έπειτα από 30 χρόνια ένας φοιτητής θεατρολογίας θα ψάξει να βρει τι παίζαμε το 2010 και θα βρει τον Λαζόπουλο και τίποτε άλλο. Σε σχέση με το τι γράφεται και το τι μένει. Θα νομίζει ο φοιτητής, λοιπόν, ότι μόνο ο Λάκης Λαζόπουλος παρήγαγε έργο. Καλά κάνει ο Λάκης το έργο που κάνει και σωστά τα νούμερα που κάνει, αλλά δεν μπορεί να ασχολείται ένας τόπος με αυτό το ζήτημα. Δεν μπορεί 15 εκπομπές να ασχολούνται με το τι νούμερα έκανε η Μενεγάκη. Συμβαίνουν και άλλα σε αυτόν τον τόπο».

Ο ηθοποιός σήμερα έχει πρόβλημα επιβίωσης; Νιώθετε ασφαλής που έχετε το εστιατόριό σας;

«Ναι. Εγώ, αν δεν είχα την επιχείρησή μου, θα είχα τεράστιο πρόβλημα. Το ξέρω, το αναγνωρίζω, το αισθάνομαι και αγωνιώ. Και το μαγαζί είναι μια επιχείρηση που μπορεί να πάει ή να μην πάει καλά. Είναι όλοι οι ηθοποιοί σε πανικό. Άνθρωποι που ήταν ταγμένοι σε αυτήν τη δουλειά, που αποδεδειγμένα την αγαπάνε, που δεν έχουν εναλλακτικές. Όπως ήμουν εγώ πριν κάνω το μαγαζί».

Άρα πιστεύετε ότι οι νέοι ηθοποιοί συμβιβάζονται;

«Ασφαλώς. Τα παιδιά έχουν πέσει στη δυσκολία του καιρού τους. Είναι δύσκολο να βρεις αναγνώριση σε μια εποχή με τόση προσφορά. Είναι όλα στην κατανάλωση, ταχείας καύσεως! Δεν δημιουργείται μια συνέχεια, να παρακολουθήσεις την πορεία ενός καλλιτέχνη. Δεν γίνεται εδώ και τώρα καλλιτέχνης. Αυτή είναι και η διαφορά μας με τους νέους. Κάποτε για να γραφτεί κάτι για σένα έπρεπε να είχες δουλειά πίσω σου. Σήμερα γράφεται κάτι για τον οποιονδήποτε χωρίς αντίκρισμα».

Είστε στοργικός πατέρας; Αφιερώνετε στα παιδιά σας το χρόνο που θα θέλατε;

«Έχω δύο παιδιά, τον Τζάνο, που είναι 11, και την Ισμήνη, που είναι 6 ετών. Τους αφιερώνω όσο χρόνο έχω. Δυστυχώς, όσο χρόνο περισσεύει τον ξοδεύω για το βιοπορισμό μας».

Ως επιχειρηματίας στο χώρο της μαζικής εστίασης η κρίση σας έχει χτυπήσει την πόρτα;

«Νομίζω ότι ο κόσμος το τελευταίο που θα θυσιάσει είναι το φαγητό. Προηγούνται άλλα. Το θέατρο θα την πληρώσει, όπως συμβαίνει φέτος. Δεν πάει καθόλου καλά».

Θα ανεχόσασταν την έλλειψη σεβασμού από ένα νέο ηθοποιό σε μια συνεργασία;

«Όχι, με τίποτα. Ή εγώ ή αυτός. Δεν υπάρχει ανοχή σε αυτά τα πράγματα. Ξέρετε, εμείς προερχόμαστε από μια σχολή που μάθαμε τι πάει να πει ήθος και ιεραρχίες».

Ήταν εύκολη η απόφασή σας να αντικαταστήσετε τον Νίκο Σεργιανόπουλο στην «Εξαφάνιση» μετά το θάνατό του;

«Δεν πήρα εύκολα την απόφαση. Έγινε έπειτα από ώριμη σκέψη και αφού τα έβαλα κάτω και συζήτησα με ορισμένους ανθρώπους. Πήρα γνώμες, το ζύγισα και προχώρησα. Για εμένα ήταν ένας ρόλος, όχι κάποια βαριά κληρονομιά. Ένα σενάριο καλό, με ωραίο σκηνοθέτη και ωραίους συναδέλφους. Μια χαρά τα πήγα, τη χάρηκα τη δουλειά».

Πώς κρίνετε τα τηλεοπτικά ριάλιτι;

«Αηδία! Είναι εμπόριο νωπού κρέατος!».

Διακρίνετε μια υπερβολή στο χώρο της σοουμπίζ και του θεάματος γενικότερα;

«Βασικά βλέπω μια μεγάλη, άτυπη συνωμοσία των μετρίων. Ευλογεί ο ένας τον άλλο, αλληλοϋποστηρίζονται. Και σαν να είναι το κρεβάτι του Προκρούστη, περνάνε όλοι από εκεί και βγαίνουν 1,70 μ. Αυτό είναι το πιο απογοητευτικό. Αυτό το νιώθω και το βιώνω καθημερινά στο πετσί μου. Είναι θλιβερό. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα ανακάμψουμε. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτός ο σκοταδισμός, αυτός ο μεσαίωνας».

Θεωρείτε λάθος το γεγονός ότι κάποιες εκπομπές προβάλλουν τα νούμερα τηλεθέασης άλλων εκπομπών;

«Αν το πεις αυτό σε κάποιον που δεν ζει σε αυτήν τη χώρα, θα σου πει: ?Πάτε καλά;?. Δεν το έχω δει να συμβαίνει αυτό σε καμιά χώρα. Είναι σαν να κάνεις κηδεία με ξένα κόλλυβα. Τι γίνεται; Πού είναι η κουλτούρα αυτού του τόπου; Τι βιολί είναι αυτό;».

Υπήρξατε και είστε από τους γοητευτικούς και ταλαντούχους άντρες-ηθοποιούς της τηλεόρασης. Κινδυνεύσατε να καβαλήσετε το καλάμι;

«Καβάλησα όσο το δυνατό μικρότερο καλάμι. Υπήρχε και η περίοδος της αυθαιρεσίας και της αλαζονείας, αλλά ευτυχώς ήταν πολύ μικρό εκείνο το διάστημα. Δεχόμουν συμβουλές από όλους τους σημαντικούς ανθρώπους που είχα γνωρίσει, όπως το να μας φυλάει ο Θεός από τα σουξέ. Όπου βλέπεις σουξέ έρχεται η πτώση! Συνειδητά κράτησα ένα αλλοπρόσαλλο σχέδιο πλεύσης, δεν πήγα σε μία κατεύθυνση, δεν χαρακτηρίστηκα για κάτι συγκεκριμένο. Έπαιξα όλα τα είδη θεάτρου, δεν είχα ποτέ δική μου αυλή και δεν ήμουν αυλικός κανενός».