Μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο έφυγε σήμερα από τη ζωή στα 74 τους χρόνια ο Αλέξης Κούγιας. Και αν ρίξει κανείς μια ματιά στην ιστορία της ζωής του ίσως να μπορέσει να καταλάβει καλύτερα την άσβεστη μαχητικότητα που τον χαρακτήριζε όλη του τη ζωή και την καριέρα. Μια λαμπρή καριέρα με 25.000 δίκες και πολύκροτες υποθέσεις που άφηααν εποχή.
Ο Αλέξης Κούγιας γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου του 1951 στην Πετρούπολη, όπου και μεγάλωσε με την οικογένεια και τον αδερφό του. Ο πατέρας του, ο Χρήστος Κούγιας , ήταν αγροτικής καταγωγής από το Βέλο Κορινθίας –ένα μέρος που επισκέπτονταν συχνά- ανάπηρος στο ένα του πόδι από νεαρή ηλικία καθώς τραυματίστηκε σοβαρά σε μια μάχη στη Φθιώτιδα κατά τον Εμφύλιο με τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού και διατηρούσε χρωματοπωλείο στην περιοχή.
Ανάπηρος μεν… μάχιμος δε. Ένα παράδειγμα για τους γιους του στα σίγουρα ενώ η μητέρα του η Καλλιόπη, απόφοιτη της Ελληνογαλλικής Σχολής «Άγιος Ιωσήφ», κρατούσε, σύμφωνα με τα ήθη της εποχής, το νοικοκυριό.
Ο Αλέξης Κούγιας ήταν ένας άριστος μαθητής, πήγαινε σε σχολείο στους Αγίους Αναργύρους και κατά τα παιδικά του χρόνια, στον ελεύθερο χρόνο του εργαζόταν στο κατάστημα του πατέρα του και παράλληλα διέπρεπε στο ποδόσφαιρο.
Η αρχική του επιλογή ήταν να σπουδάσει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, αλλά όταν παρακολούθησε τη δίκη μεταξύ χουντικών καθηγητών της Νομικής που είχαν μηνύσει τους αντιστασιακούς καθηγητές, αποφάσισε να ακολουθήσει τη δικηγορία.
Και κάπου εκεί έρχεται το πρώτο τροχαίο να του αλλάξει τα πάντα για πάνω από ενάμιση χρόνο. Ήταν μόλις 18 χρονών. Και βγήκε για να πιει έναν καφέ. Έφυγε από το Βέλο με κατεύθυνση το γειτονικό Κιάτο για να πάει να πιει καφέ σε μια από τις καφετέριες της περιοχής.
Στη μικρή αυτή διαδρομή, ένας φορτηγατζής που είχε κοιμηθεί στο τιμόνι μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, έπεσε με σφοδρότητα πάνω του μετωπικά, τον τραυμάτισε βαριά και τον εγκατέλειψε αναίσθητο με συντριπτικά κατάγματα στην άσφαλτο. Τον πρόλαβαν ημιθανή.
«Στα 18 μου είχα ένα ατύχημα με μηχανή που με καθήλωσε επί δεκαεννέα μήνες σε πλήρη ακινησία στο ΚΑΤ. Αν παρατηρήσετε το κεφάλι μου, θα διακρίνετε τα σημάδια όπως και τις ουλές που υπάρχουν ακόμα στα χέρια μου. Τότε νόμιζα ότι τελείωσαν όλα. Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω μια πολύ σημαντική καριέρα ποδοσφαιριστή στην Α’ Εθνική» έχει εξομολογηθεί στο παρελθόν ο ίδιος:
«Παράλληλα είχα μόλις μπει στη Νομική, έχοντας καταταγεί δεύτερος. Τα πάντα μέχρι τη στιγμή του ατυχήματος φαίνονταν στρωμένα με ροδοπέταλα. Ξαφνικά βρέθηκα ανάπηρος, χωρίς να βλέπω από το ένα μάτι. Από ενενήντα κιλά έφτασα τα 130 από τις κορτιζόνες.
Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια, προκειμένου να επανέλθω στο φυσιολογικό μου βάρος. Αντί να δεχτώ ως μειονέκτημα ό,τι μου συνέβη το μετέτρεψα σε πλεονέκτημα.
Τελείωσα τη σχολή σε τριάμιση χρόνια. Υπέφερα. Ένιωσα ότι έχανα τα πάντα, ότι έφευγε η ζωή από μπροστά μου. Δεν ήξερα αν θα ξαναπερπατούσα, αν θα ανακτούσα ποτέ την όρασή μου πλήρως. Ήμουν σε έναν θάλαμο είκοσι ατόμων στη Β’ Παθολογική κλινική του ΚΑΤ».
Είχε μιλήσει μάλιστα για αυτό το ατύχημα στην Έλενα Παπαβασιλείου στο Action 24 καθώς ήταν ο θείος της όπως αποκα΄λυψε που τον έσωσε.
«Με τα πρώτα λεφτά που έβγαλα από το ποδόσφαιρο πήρα μηχανή. Ήθελα να κάνω τον ωραίο στο Λουτράκι και στο Ξυλόκαστρο» είπε πει χαρακτηριστικά.
Τα έκανε όλα. Και ξαναπερπάτησε και φυσικά είδε και πήρε το πτυχίο του και αναλαμβάνοντας συνήγορος του Βαγγέλη Ρωχάμη βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας σχεδόν από τα πρώτα χρόνια της μεγάλης καριέρας του.
Ήταν μόλις 32 χρονών όταν έκανε τον πρώτο του γάμο τρελά ερωτευμένος χρόνια με μια 26χρονη Ιταλοισραηλίτισσα καλλονή, Ματίλντα Ναχαμά (Τίλντα) που βάφτισε Χριστιανή η Μαρινέλλα η οποία ήταν και η κουμπάρα στον γάμο τους. Κι εδώ ήρθε το δεύτερο τροχαίο να τα αλλάξει όλα.
«Η πρώτη μου γυναίκα σκοτώθηκε δύο μήνες μετά τον γάμο μας. Τότε ήμουν τριάντα δύο ετών. Ήταν ένα πολύ μεγάλο πλήγμα. Ήταν μια καλλονή με απίστευτη μόρφωση, παιδεία και κουλτούρα». Ήταν Ιταλοϊσραηλίτισσα. Παντρευτήκαμε με πολύ μεγάλες δυσκολίες, γιατί ο πατέρας της ήταν φανατικός Ισραηλίτης. Κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, ασχολούμενος αποκλειστικά με τη δουλειά.
Έκανα ό,τι είχα κάνει μετά από το δικό μου ατύχημα, γιατί δεν σας κρύβω ότι και οι εξαιρετικές σπουδές μου οφείλονταν ως ένα βαθμό στο ότι ήμουν καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο. Μετά το τραγικό δυστύχημα της συζύγου μου, μετέτρεψα τον πόνο σε εργασία. Έφυγα από το σπίτι όπου μέναμε στην Εκάλη και εγκαταστάθηκα σε ένα ξενοδοχείο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, δίπλα από τα δικαστήρια. Δούλευα συνεχώς.
Έπειτα, χρησιμοποιούσα έναν χώρο του γραφείου μου, στην οδό Σταδίου, ως υπνοδωμάτιο» είχε αποκαλύψει ο ίδιος σε συνέντευξή του: «Την είχε βαφτίσει χριστιανή η Μαρινέλλα, η οποία και μας πάντρεψε.
Ήταν παρόντες και οι γονείς μου. Ήμασταν εγώ 32 κι εκείνη 26. Έπειτα από λίγο έγινε ένα ατύχημα κι έχασε τη ζωή της. Λίγους μήνες μετά τον γάμο.
Ύστερα από εκείνο το σκηνικό έμεινα 10 χρόνια σε ξενοδοχείο. Δεν πήγα ποτέ στο σπίτι μου στην Πολιτεία να πάρω τα πράγματά μου, τα οποία υπάρχουν ακόμη και σήμερα εκεί. Και μάλιστα αυτοί που αγόρασαν αργότερα το σπίτι, με είχαν ενημερώσει να πάω να πάρω τα κοστούμια μου και τις φωτογραφίες. Την επόμενη μέρα πήγα και πήρα ένα κοστούμι και εσώρουχα και κοιμόμουν σε ένα ντιβάνι στο ξενοδοχείο».
Για την πρώτη του σύζυγο αλλά και για την απόφασή του να ξαναπαντρευτεί με την Έυη Βατίδου το 2001 με την οποία απέκτησε και τα δύο του παιδιά Χρίστο και Μάιρα που ακολουθούν τα βήματά του είχε μιλήσει πολλές φορές σε τηλεοπτικές του συνεντεύξεις.
«Το σοκ της απώλειας κράτησε 20 χρόνια. Είχα την τύχη να με ερωτευτούν εξαιρετικές γυναίκες, αλλά λόγω του σοκ δεν παντρεύτηκα. Ένιωθα ότι θα πρόδιδα την τότε σχέση, γιατί ήταν παιδική σχέση. Σαν να πρόδιδα μια διαδρομή. Έπρεπε να έρθει ξανά μια τέτοια διαδρομή.
Παντρεύτηκα ξανά 51 ετών. Και ευτυχώς – όχι μόνο γιατί έκανα δύο παιδιά – αλλά γιατί έζησα ξανά τον έρωτα. Είχα πει ότι θα πάω στην εκκλησία ξανά μόνο ερωτευμένος.
Δεν κοίταξα τα χρήματα, θα μπορούσα να έχω κάνει γάμους με γόνους σημαντικών οικογενειών. Νομίζω ότι θα ήμουν ένας πραγματικά ελκυστικός γαμπρός και σύζυγός. Εγώ όμως πίστευα πάντα στον έρωτα και ήθελα να πάω ξανά στην εκκλησία ερωτευμένος. Για αυτό είμαι ευγνώμων στην πρώην σύζυγό μου, η οποία μου προκάλεσε αυτό το συναίσθημα».
Μόλις λίγα χρόνια πριν γλίτωσε πάλι από θαύμα όταν ενεπλέκη σε τροχαίο στην Εθνική Οδό και πάλι με φορτηγά βγαίνοντας ζωντανός με 4 κατάγματα στο χέρι.
Και αυτό το τρίτο σοβαρό τροχαίο υπήρξε καταλυτικό, αφού μετά από αυτό αποφάσισε να νηστέψει 40 μέρες επειδή σώθηκε και στο τέλος της νηστείας αποφάσισε να κάνει εξετάσεις να δει τι ώφελος είχε ο οργανισμός του. Κι εκεί ανακάλυψε οτι οι καρκινικοί δείκτες του είναι υψηλοί. Και ξεκίνησε αυτή η μάχη -στην οποία ποτέ δεν το έβαλε κάτω- που οδήγησε τελικά στο να φύγει σήμερα από τη ζωή μετά από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική ιδιωτικού θεραπευτηρίου.
