Τα κομμάτια της ζωής και της καριέρας του Γιώργου κατσαρού ξεδιπλώθηκαν χθες το βράδυ στην εκπομπή του Μάνου Νιφλή «Στιγμές» από τον ίδιο τον πασίγνωσοτ συνθέτη που ξεδίπλωσε τις αναμνήσεις του από τα πρώτα του βήματα στον χώρο, ως και τα πιο γνωστά του τραγούδια και τις ιστορίες τους.

Για εκείνον ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι, αυτό που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά του είναι το «Έρωτά μου ανεπανάληπτε» και εξήγησε το γιατί:

«Το είχε τραγουδήσει η Τζένη Βάνου… Το «Έρωτά μου ανεπανάληπτε», που τώρα τραγουδιέται σαν να γράφτηκε σήμερα. Γράφτηκε για τη γυναίκα μου, την Μιρέλλα. Είναι το κορυφαίο κεφάλαιο στη ζωή μου, η οποία δεν ενόχλησε ποτέ τη δουλειά μου και που μεγάλωσε δύο αγόρια, τον Αλέξανδρο και τον Αντώνη και δεν πρόλαβε η καημένη να χαρεί τις επιτυχίες των παιδιών κυρίως».

-Πώς γνωριστήκατε;

«Είναι ωραία ιστορία. Ήταν 16 χρονών και έκανε μάθημα στη σχολή χορού όπου κάποια στιγμή δημιουργήθηκε ένα μπαλέτο, από κορίτσια νέα, Προσέλαβαν και τη γυναίκα μου, η οποία ακόμη ήταν στο σχολείο, γυμνάσιο πήγαινε. Τότε ανεβάσαμε μια σπουδαία επιθεώρηση με μουσική δική μου, όπου προσέλαβαν σαν πρώτη χορεύτρια τη γυναίκα μου που ήταν ακόμη μαθητευόμενη.

Όταν, λοιπόν, κάναμε πρόβα τζενεράλε παραμονή πρεμιέρας, ξεκινάμε την παράσταση και την ώρα που σηκώνω τα χέρια να διευθύνω την ορχήστρα – είχα μια μεγάλη ορχήστρα τότε – μένω με το στόμα ανοιχτό βλέποντας μια κοπέλα που δεν την ήξερα. Όπου αμέσως λέω, αυτή θα την παντρευτώ».

Ενώ αναφέρθηκε και σε μια άγνωστη ιστορία για το ξεκίνημα της Μαρινέλλας στη σόλο καριέρα της:

«Εκείνη την περίοδο τυχαία τη βρήκα στον δρόμο. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της Μαρινέλλας. Τη βρήκα στον δρόμο, ακούω μια φωνή, μόλις είχε χωρίσει με τον Καζαντζίδη και είχε φύγει από το σπίτι. Ακούω στον δρόμο μια φωνή «μαέστρο!», γυρίζω και βλέπω τη Μαρινέλλα, άγνωστη τελείως τότε.

Μου λέει «σώσε με, έφυγα και δεν έχω μία». Επί λέξει. Της λέω «έλα εδώ». Την παίρνω από το χέρι και την πηγαίνω στο γραφείο του Κρίτα, δημιουργήσαμε μια ακόμα θέση και την πήραμε μαζί μας για ενάμιση μήνα στη Σοβιετική Ένωση.

Αυτή ήταν η αρχή της Μαρινέλλας, άγνωστη τελείως, μέχρι τότε ήταν γνωστή μόνο ως ντουέτο του Καζαντζίδη και την πήρα μαζί μου ως βεντέτα. Εκεί «χάλασε» κόσμο»

Ποιο πασίγνωστο τραγούδι του άλλαξε από χασάπικο σε ζεϊμπέκικο για χατήρι του Μπιθικώτση αλλά το ξανάλλαξε το ίδιο απόγευμα στην αρχική του σύθεση κι έγινε τεράστια επιτυχία; Το πασίγνωστο «Κάθε λιμάνι και καημός»

«Έχει μια ιστορία αυτό το τραγούδι… Έπρεπε να παρουσιάσω ένα τραγούδι στην ηχογράφηση την απογευματινή που είχαμε για την ταινία. Ζητάω από τον Πυθαγόρα, μόλις τον είχα γνωρίσει, ένα τραγούδι και μου παρουσιάζει το “Κάθε λιμάνι και καημός”.

Όπου το γράφω αυτό με την προοπτική να το τραγουδήσει ο Μπιθικώτσης. Όμως, δεν του άρεσε το τραγούδι και μάλιστα μου λέει «νομίζω ότι πρέπει να το κάνεις ζεϊμπέκικο». Εγώ το είχα κάνει χασάπικο, αλλά μόλις μου είπε έτσι πάω και το αλλάζω και το κάνω ζεϊμπέκικο», είπε αρχικά και συνέχισε:

«Όμως έκανα λάθος και το ακούει ο Πάνος Γαβαλάς με τη Ρία Κούρτη και έρχονται στο σπίτι μου και μου λένε «τι πας να κάνεις; Αυτοκτονείς, το τραγούδι αυτό είναι χασάπικο, μελωδικό χασάπικο». Κι έτσι έγινε ιστορικό. Ο Μπιθικώτσης είχε δίκιο για το ζεϊμπέκικο, του πήγαινε περισσότερο στη φωνή.

Όμως εγώ έπρεπε να παρουσιάσω το απόγευμα, την ίδια μέρα κι ήταν ο Γαβαλάς που έπρεπε να το τραγουδήσει, γιατί ο Μπιθικώτσης δέχτηκε μετά να το τραγουδήσει, αλλά ζήτησε πολλά λεφτά. Και με φώναξε ο Λαμπρόπουλος που είχε την ΕΜΙ – Columbia και συμφωνήσαμε σε μια λογική τιμή και τραγούδησε ο Γαβαλάς με τη Ρία Κούρτη κι έκαναν την μεγάλη επιτυχία»