Πρωτογνωρίστηκαν, όπως ο ίδιος ο Αντώνης Ρέμος διηγήθηκε το 1991- 1992 στα πρώτα του βήματα στη Θεσσαλονίκη και στην πορεία αγαπήθηκαν πολύ κι έγιναν οικογένεια. Η μοίρα το θέλησε έτσι ώστε τη βραδιά που η Μαρινέλλα κατέρρευσε στο Ηρώδειο στις αρχές του φθινοπώρου χτυπημένη από σοβαρό εγκεφαλικό, εκείνος να είναι εκεί και να ζήσει από την πρώτη στιγμή τις δύσκολες στιγμές που ακολούθησαν. Ακόμα και σήμερα λυγίζει και συγκινείται βαθιά όταν μιλάει για εκείνη.
Καλεσμένος στο «Στούντιο 4» ο Αντώνης Ρέμος ξεδίπλωσε όλες τις αναμνήσεις του από την αρχή της γνωριμίας τους.
«Είναι η ζωή μου η Μαρινέλλα. Γνωριστήκαμε την τρίτη χρονιά που ήμουν στο Αρένα και έρχεται ο Γιάννης Παπαθεοχάρης και μου λέει θέλεις να κάνετε κάτι μαζί; Η Μαρινέλλα ήταν η πρώτη μεγάλη καλλιτέχνης που ήρθε και με είδε στη Θεσσαλονίκη στα Άστρα το 1991-1992…
Τα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης όπως είθισται αρχίζουν να έχουν κόσμο μετά τη μία… 11 και τέταρτο μπαίνει η Μαρινέλλα με όλη την κουστωδία μπαίνει στο μαγαζί, αναμμένα τα φώτα της αγγαρείας, οι σερβιτόροι με τους φραπέδες έπαιζαν στοίχημα, τη βλέπουν και σβήνουν τα φώτα κι εκείνη κάθεται με 20 άτομα στο κεντρικό… Πάμε ξεκινάμε πρόγραμμα…. Κατεβαίνω κάποια στιγμή κάτω και μου λέει… πιτσιρίκο μη σε ξαναδώ να κατεβαίνεις κάτω θα σου δώσω ένα χαστούκι… είσαι καλλιτέχνης…τι δουλειά έχει ο καλλιτέχνης κάτω… Με πίστευε. Από τότε δεν ξανακατέβηκα… είχε δίκιο…» είπε αρχικά για εκείνη και την πρώτη τους γνωριμία.
-Και πώς αγαπηθήκατε; Γιατί γίνατε οικογένεια…
«Η Μαρινέλλα έχει έναν δίχτυ μπροστά της ένα τοίχος, δεν σ΄αφήνει να πλησιάσεις. Πρέπει να κερδίσεις την αγάπη και τον σεβασμό της. Πρέπει να την κερδίσεις καλλιτεχνικά για να αφήσει αυτό το τείχος να πέσει… Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να μου ανοίξει την αγκαλιά της»
-Εκείνη τη βραδιά στη Ηρώδειο σου κόπηκαν τα γόνατα;
«Ήταν μια πολύ δύσκολη βραδιά! Ήταν μια βραδιά που την ονειρευόταν και την είχε πολύ μεγάλη ανάγκη και η ίδια. Όλοι μας το θέλαμε πολύ για εκείνη και ο Χρήστος Μάστορας το ήθελε πολύ, άσχετα με το τι έγινε μετά. Για λόγους καθαρά τεχνικούς… Αυτή η γενιά είναι μαθημένη να είναι στρατιώτες… Μπορεί ο Χρήστος να ήταν λίγο κουρασμένος, άργησε λίγο στην πρόβα του. Η Μαρινέλλα είπε πάμε παρακάτω. Τον αγαπάει τον Χρήστο και τον σέβεται. Πάρα πολύ καλός καλλιτέχνης. Το είπα για να ξεκαθαρίσει αυτό και δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Ήταν μια κακιά στιγμή.
Πήγα το απόγευμα στο Ηρώδειο και μου λένε ότι είχε λίγο πονοκέφαλο και πήρε μια ασπιρίνη, αλλά ήταν καλά. Όταν βγήκε η Μαρινέλλα, εγώ ήμουν κάτω και ετοιμαζόμουν, θα έβγαινα σε 4-5 τραγούδια. Πέρασα φευγαλέα από το καμαρίνι της, της έδωσα ένα φιλί και της είπα καλή επιτυχία και να είμαστε καλά. Και την ακούω μετά από ένα ηχείο που είχα ότι φεύγει από τον τόνο, φεύγει από τον ρυθμό. Και λέω… η Μαρινέλλα; Ποτέ δεν την είχα ακούσει να χάνει τόνο… Κι άκουγα ένα άγχος στη φωνή της Και περνάνε 10 δευτερόλεπτα σαν να πέρασε ένας χρόνος. Ησυχία και ξαφνικά ακούω «παρακαλώ ένας γιατρός στη σκηνή» και νόμιζα ότι είχε πέσει. Θεωρήσαμε ότι είναι ένα απλό πέσιμο, μια λιποθυμία.
Μπήκα μέσα στο χώρο που τη μετέφεραν από τους τελευταίους και της είπα αγάπη μου μην αγχώνεσαι. Μου είπε «να βγούμε να πούμε ένα τελευταίο τραγούδι;». Και της είπα να μην αγχώνεται και ότι σε δέκα μέρες θα ξανακάνουμε τη συναυλία. «Έχεις βρει ημερομηνία;» με ρώτησε και της απάντησα ναι να μην ανησυχεί… Κάναμε κουβέντα δηλαδή. Βλέπω τον γιατρό της κόκκινο και με βουρκωμένα μάτια και μου λέει ότι είναι μεγάλο εγκεφαλικό. Του λέω τι λες, αφού μιλάει κανονικά. Όχι, μου λέει, έχει θέμα μεγάλο.
Το ασθενοφόρο ήρθε μετά από 40 λεπτά, αλλά δεν έπαιξε ρόλο αυτό, είχε ήδη γίνει το κακό. Και στο τέλος, φεύγοντας, κρατούσα την πόρτα γιατί δεν θέλαμε κάποια κάμερα να τραβήξει τη στιγμή εκείνη που έμπαινε μέσα και μετά τα ξέρετε πώς είναι…. Αυτή ήταν η τελευταία μου εικόνα. Είναι τώρα στο σπίτι της με πολύ καλή φροντίδα, τα έχει φροντίσει όλα η κόρη της. Είναι πολύ δύσκολο, ένα εγκεφαλικό θέλει πάρα πολύ χρόνο και μακάρι να της δώσει ο Θεός μια τελευταία ευκαιρία να μπορέσει να μας αποχαιρετίσει όπως αυτή το θέλει. Θέλω να τη δω αλλά αυτά τα πράγματα είναι πάρα πολύ λεπτά. Το έχω δηλώσει ότι ανά πάσα στιγμή θελήσει είμαι δίπλα της ».
