Για τα γυρίσματα της ταινίας «Υπάρχω» για τη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη όπου υποδύεται την Καίτη Γκρέυ αλλά και τη μητρότητα όπως τη βιώνει η ίδια με το 5χρονο κοριτσάκι της, την Κοραλία, μίλησε η Κλέλια Ρένεση στην εκπομπή «Χαμηλή Πτήση» και αποασπάσματα μεταδόθηκαν στο Summer’s Cool.
«Ό,τι μπορώ για τον εαυτό μου το κάνω, ό,τι μπορώ για τους γύρω μου το κάνω, ό,τι μπορώ σαν πολίτης το κάνω, κοιμάμαι ήσυχη. Προσέχω ποιους κάνω μάγκες, πού δίνω τα χρήματά μου, πώς μεγαλώνω το παιδί μου», είπε ανάμεσα σε άλλα η Κλέλια Ρένεση και συνέχισε αναφερόμενη στην τεχνολογία και την εξάρτηση των παιδιών από αυτή:
«Βλέπω ότι το παιδί από τώρα με τις οθόνες είναι σε φάση βαμπίρ. Θα προσπαθήσω σθεναρά να της μεταδώσω ό,τι μπορώ να μεταδώσω. Θεός δεν είμαι, τα πράγματα θα είναι στα χέρια της από ένα σημείο και πέρα. Ελπίζω, ευελπιστώ και θεωρώ ότι ο τρόπος με τον οποίο της δείχνω τη ζωή, να της έχει μάθει 5 πράγματα.
Πηγαίνοντας στην Γαύδο δύο μήνες το καλοκαίρι, χωρίς όχι μόνο τηλεόραση και ίντερνετ, χωρίς τεχνητό φως και ρεύμα, το παιδί σβήνει λίγο όλο αυτό του ηλεκτρισμού, το τεχνητό της κοινωνίας και μπαίνει μέσα στη φύση. Κατά εκεί το πάω, το οδηγώ να αγαπήσει τη φύση, να γίνει ένα με αυτή, ώστε τουλάχιστον και να “καεί” κάποια στιγμή με αυτό το πράγμα, να μπορεί να επιστρέψει να γιατρευτεί.
Ένας γονιός από κάποια στιγμή είναι και ανήμπορος, γιατί είναι τόσες πόρτες απλωμένες μπροστά στο παιδί. Τι θα του πω στα 15-16, μην πάρεις κινητό; Το μόνο που μπορώ να τη μάθω είναι να είναι απενοχοποιημένη στα συναισθήματά της, να εκφράζεται.
Ένας γονιός από κάποια στιγμή είναι και ανήμπορος, γιατί είναι τόσες πόρτες απλωμένες μπροστά στο παιδί. Τι θα του πω στα 15-16, μην πάρεις κινητό; Το μόνο που μπορώ να τη μάθω είναι να είναι απενοχοποιημένη στα συναισθήματά της, να εκφράζεται.Προσπαθώ να της διδάξω τους δρόμους και τα μονοπάτια που αργότερα θα χρειαστεί να πάρει για να βρει τον εαυτό της, όταν θα χαθεί. Τα social media είναι ένα πανηγύρι. Εγώ δεν θέλω να μου βάζουν κανόνες, δεν μου αρέσει αλλά το μεγάλωμα του παιδιού θέλει κανόνες και όρια, για το ίδιο πάνω απ’ όλα».
