Για τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της μίλησε η Μαρία Εκμεκτσίογλου και το πώς βίωσε την ψυχολογική κακοποίηση από τον σύζυγό της σε συνέντευξη που έδωσε στο Λοιπόν που κυκλοφορεί. Μια από αυτές ήταν ένα ατύχημα του γιου της που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή όταν ακόμα ήραν παιδί.
-Είχατε ζήσει και κάτι πολύ δύσκολο, όταν ο ένας σας γιος νοσηλεύτηκε στην εντατική ύστερα από τροχαίο.
«Πράγματι ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά δεν γινόταν να με πάρει από κάτω, γιατί τι θα έκαναν τα άλλα δυο μου παιδιά. Ήταν μικρά και με περίμεναν στο αυτοκίνητο, ενώ εγώ ήμουν έξω από την εντατική περιμένοντας να δω τον γιο μου και να καταλάβω σε τι κατάσταση βρισκόταν.
Ήταν 6,5 μόλις χρονών όταν τον χτύπησε αμάξι και εγώ στεκόμουν όρθια για να δώσω δύναμη στα άλλα μου παιδιά που ρωτούσαν για τον αδερφό τους. Ήμουν 25 χρονών και το πρώτο 24ωρο που ο γιος μου βρισκόταν στην εντατική άσπρισαν από τη στεναχώρια δυο τούφες από τα μαλλιά μου».
-Έχετε βιώσει στη ζωή σας κάποιο θαύμα;
«Πιστεύω πολύ στον Θεό και έχω βιώσει δυο θαύματα. Το ένα είναι που ο γιος μου μέσα από ένα πολύ σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα βγήκε αλώβητος, χωρίς να του δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα για τη μετέπειτα ζωή του.
Το δεύτερο θαύμα που έζησα ήταν με τη μητέρα μου που είχε πεθάνει. Εγώ είχα μόλις γεννήσει το δεύτερό μου παιδάκι, ήταν μεσημέρι, ήμουν κουρασμένη, είχα θηλάσει το μωρό και το είχα βάλει στην κούνια του. Είπα στον γιο μου τον μεγάλο που τότε ήταν 2 ετών «ξάπλωσε δίπλα μου να ξεκουραστούμε». Εκείνος ξάπλωσε δίπλα μου και την ώρα που κοιμόμασταν, βλέπω τη μαμά μου στη βεράντα στον κήπο να μου χτυπάει το τζάμι με ένα μωβ μακρύ φόρεμα που το αγαπούσε πολύ. Μου έδειχνε χωρίς να μιλάει την κούνια του μωρού.
Τότε, ξυπνάω τρέχω στην κούνια και βλέπω τον μεγάλο γιο μου να έχει πάρει ένα μαξιλάρι και να το έχει βάλει στο κεφάλι του μωρού για να τον κάνει να σωπάσει επειδή έκλαιγε. Δεν καταλάβαινε ότι τον πνίγει. Σηκώνομαι έντρομη βγάζω το μαξιλάρι, και το μωρό αρχίζει να αναπνέει.
Γυρνάω και λέω στη μητέρα μου «σε ευχαριστώ που με σήκωσες» και συνειδητοποιώ ότι δεν ζει και απλά ήρθε για να με προειδοποιήσει. Η μητέρα μου αν και είχε πεθάνει εμφανίστηκε σε μένα και έσωσε τη ζωή του μωρού μου. Αυτό είναι ένα θαύμα που το έζησα και το λέω και στα παιδιά μου. Οι άνθρωποι που πεθαίνουν είναι πάντα δίπλα μας, αρκεί να ξέρουμε να τους φωνάξουμε να τους αναζητήσουμε».
-Είχατε δηλώσει πως στον πρώτο σας γάμο βιώσατε ψυχολογική κακοποίηση. Τι συμβουλεύετε τις γυναίκες που μπορεί να βιώνουν κάτι αντίστοιχο;
«Οι γυναίκες εκ φύσεως έχουμε μια δύναμη γιατί μπορούμε και γεννάμε, και αν δεν γεννάμε, έχουμε πάλι τη δύναμη να ανταπεξέλθουμε στη ζωή, που είναι πιο δύσκολη από αυτήν ενός άντρα.
Δεν πρέπει μια γυναίκα που είναι δυστυχισμένη για οποιονδήποτε λόγο να κάθεται και να υπομένει έναν κακό γάμο. Πρέπει να σώσει τον εαυτό της. Μόνο αν είναι δυνατή θα δώσει δύναμη και στα παιδιά της. Αν μια γυναίκα είναι αδύναμη, τότε θα μεγαλώσει και αδύναμα πλάσματα στην κοινωνία».
-Εσάς τι σας έδωσε δύναμη να φύγετε από αυτόν τον γάμο;
«Ένιωσα ότι πρέπει να φτιάξω μόνη μου τη ζωή μου. Όταν παντρεύεσαι σε μικρή ηλικία, είναι δύσκολο να κρατήσει ένας γάμος για πολλά χρόνια. Μεγάλωνα και μόνη μου τρία παιδιά, δηλαδή δεν είχα τους γονείς μου, τα πεθερικά μου, οπότε βίωνα μια ψυχολογική κούραση.
Όλα αυτά μαζί έπαιξαν ρόλο και αποφάσισα να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Είχα πάντα μεγάλη πίστη στον Θεό και με βοηθούσε στις αποφάσεις μου».
