«Μου τηλεφώνησε ο Μιχάλης (με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί στο τηλεοπτικό Safe Sex) για να πάω σπίτι του να διαβάσω ένα σενάριο που πάλευε δύο χρόνια με τον Θανάση και το είχαν γράψει για μένα και τον Οδυσσέα!» θυμάται ο Πυγμαλίωνας. «Με τον Οδυσσέα ήμασταν μαζί στη σχολή και υπήρξαμε συγκάτοικοι. Ετσι η δημιουργία αυτής της ταινίας ήταν τρομερή εμπειρία. Γιατί συμπρωταγωνιστούσα με τον καλύτερο μου φίλο, ο οποίος είναι και ένας από τους καλύτερους Ελληνες ηθοποιούς της γενιάς μας. Εξάλλου πραγματοποίησα ένα όνειρο που είχα στα 19 μου. Τότε που χωρίς φράγκο στη τσέπη γύρισα στον Οδυσσέα και είπα: φαντάζεσαι κάποια στιγμή όταν μεγαλώσουμε να πρωταγωνιστούμε σε μια ταινία!».
Επί της οθόνης ο Πυγμαλίωνας είναι ο Σταμάτης. Που είναι το αντίθετο του Γιάννη. Τον οποίο ενσαρκώνει ο Οδυσσέας. Που διευκρινίζει: «ο δικός μου ρόλος είναι ο πιο ιδεολόγος, αλλά και ο λιγότερο ευπροσάρμοστος. Με άλλα λόγια δεν έχει την ευελιξία που ίσως χρειάζεται για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, γιατί τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως τα φαντάζεσαι». Ιδιαίτερα σε αυτή τη χώρα. «Στην Ελλάδα όλοι έχουν μανία με τις ταμπέλες και τους τίτλους» υποστηρίζει ο Πυγμαλίωνας. «Εγώ δεν μου βάζω ταμπέλες. Οτιδήποτε κάνω το κάνω με την ίδια ευκολία, την ίδια ένταση, την ίδια αγάπη. Κάθε επιλογή μου βασίζεται σε συναισθηματικό κριτήριο».
Ο Οδυσσέας προβληματίζεται για άλλους λόγους. «Αυτή είναι μια δουλειά άγχους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το αύριο. Αυτό όμως έχει και τη γοητεία του. Κι εγώ, δυστυχώς, τη δουλειά την κουβαλάω στο σπίτι. Από τότε που έκανα παιδί (πριν 3 χρόνια, στα 26 του) προσπαθώ να την κουβαλάω λιγότερο. Αλλοτε τα καταφέρνω άλλοτε όχι». Ο Πυγμαλίωνας γεννήθηκε στο Μάντσεστερ από μητέρα Αγγλίδα και μεγάλωσε «παντού». Εγινε ηθοποιός όταν σε μικρή ηλικία συνειδητοποίησε ότι το να παίζει ρόλους τον ηρεμούσε, βοηθώντας τον να ξεπεράσει τον χωρισμό των γονιών του. Αν σταματήσει αυτή τη δουλειά, ίσως να ασχοληθεί με την πολιτική! «Κάθε κουλός το κάνει γιατί όχι και εγώ;» δηλώνει με χιούμορ. Ο Οδυσσέας αντίθετα ονειρευόταν να γίνει σεφ μέχρι που, στην 3η γυμνασίου, συμμετείχε σε μια σχολική παράσταση και κόλλησε το μικρόβιο της υποκριτικής. Δεν ξέχασε όμως ποτέ την πρώτη του αγάπη. «Μαγειρεύω ακόμα, σαν τη καλή νοικοκυρά». Αν και έχει αδυναμία στο θέατρο, το σινεμά το πονάει. «Ο ελληνικός κινηματογράφος τα τελευταία χρόνια προσπαθεί για το καλύτερο, σε έναν δρόμο εμπορικό, επικίνδυνο, αλλά θετικό. Γιατί το σινεμά είναι εμπορικό είδος και μόνο αν ανοιχτεί στο ευρύ κοινό μπορεί να βρει την ταυτότητά του».
Ιωάννα Παπαγεωργίου
