Ο Σταύρος Σιόλας και η Ευτυχία Μητρίτσα, δύο νέα ονόματα της Ακτή Live n Studio που μας συστήθηκαν φέτος μέσα από τις προσωπικές τους δισκογραφικές κυκλοφορίες («Στα μισά της νύχτας» και «Μυστικός προορισμός» αντίστοιχα), ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα κοινό ζωντανό πρόγραμμα. Την Κυριακή 21 Νοεμβρίου και για τέσσερις Κυριακές, ανεβαίνουν στην σκηνή του Ρυθμού Stage στην Ηλιούπολη και με αφορμή αυτές τους τις εμφανίσεις, μας απαντούν στις δικές μας ερωτήσεις!
Ε.Σ.
Ευτυχία Μητρίτσα
Aπό την Καρδίτσα στην Αθήνα, από το Sciene Nationale της Ορλεάνης στα Mad Awards? Διάφοροι και ελκυστικοί προορισμοί? Ο "Μυστικός Προορισμός" σας όμως τελικά ποιος είναι?
Νομίζω όλοι μας κάνουμε σχέδια, κοιτάζουμε στόχους και προσπαθούμε να τους προσεγγίσουμε, ονειρευόμαστε και με τα «όπλα» μας προχωράμε. Ο μεγαλύτερος όμως σκηνοθέτης είναι η ίδια η ζωή που ευτυχώς λειτουργεί απρόβλεπτα. Πάντα ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική και το τραγούδι, ξεκινώντας από μικρή τις σπουδές μου και ποτέ δεν περιόρισα τον εαυτό μου σε ένα πράγμα μόνο. Μου αρέσει η πολυσυλλεκτικότητα, γι’ αυτό και αφήνομαι στις προκλήσεις της μουσικής. Αναζητώ κι εγώ σαν νέος άνθρωπος την προσωπική μου ταυτότητα κι αυτό το ταξίδι το απολαμβάνω. Έτσι προέκυψε και το άλμπουμ «Μυστικός προορισμός».
Οι συνθέσεις στο πρώτο σας άλμπουμ είναι δικές σας ενώ συνεργάζεστε και με τον Ορέστη Ντάντο. Με ποιον άλλον μουσικό της δικής σας γενιάς θα θέλατε να συνεργαστείτε?
Με τον Ορέστη ήμασταν συμφοιτητές και παραμένουμε πολύ καλοί φίλοι. Μας συνδέουν κοινοί προβληματισμοί για τη μουσική και το τραγούδι και, πιστεύω, θα κάνουμε κι άλλα πράγματα μαζί στο μέλλον. Φέτος συνεργάζομαι στο live με τον Σταύρο Σιόλα, τον οποίο γνώρισα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (το 2006) και από την αρχή «κολλήσαμε». Χαίρομαι που μοιραζόμαστε ένα μουσικό πρόγραμμα που το φτιάξαμε όπως ακριβώς θέλαμε και παρουσιάζουμε τα καινούρια μας τραγούδια αλλά και πολλά άλλα με τα οποία έχουμε συνδεθεί συναισθηματικά μέσα στο χρόνο. Από την άλλη βέβαια είναι πολύ συγκινητικό και ελκυστικό να συνεργάσεσαι με γνωστούς καλλιτέχνες τους οποίους αγαπάς και ουσιαστικά σε έχουν «διαμορφώσει» μουσικά- κι έχω αρκετές τέτοιες συνεργασίες- αλλά η αγωνία μου πάντα ήταν να βρω συνομιλητές και συνεργάτες μέσα από τη γενιά μου. Υπάρχουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες της γενιάς μου που εκτιμώ και βλέπω πως σιγά σιγά έχουν δημιουργήσει ένα καινούριο ρεύμα εκπροσώπησης μέσα στα μουσικά πράγματα, με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ, όπως η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ο Θέμης Καραμουρατίδης, η Γεωργία Νταγάκη και αρκετοί άλλοι.
Οι ιστορίες των τραγουδιών είναι προσωπικές με έντονο ρομαντικό και θηλυκό τρόπο? Θα μπορούσατε να τραγουδήσετε πιο κοινωνικό και καυστικό στίχο?
Δε διαχωρίζω τα τραγούδια σε θεματικές κατηγορίες. Αυτό που με κινητοποιεί και με ιντριγκάρει σε ένα τραγούδι είναι η «ειλικρίνεια» του, η «αλήθεια» του, τόσο στο στίχο όσο και στη μουσική. Ζούμε σε μια εποχή, στην οποία έχει μεγάλη πέραση η «υπόδυση»- σε όλα τα επίπεδα, από την πολιτική ζωή μέχρι τις διαπροσωπικές σχέσεις και την τέχνη. Η καταπίεση που μας ασκεί η «εικόνα» είναι τρομακτική. Γι’ αυτό και έχουμε φτάσει ως κοινωνία σ’ αυτό το σημείο. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι να κοιτάξουμε μέσα μας και να αφουγκραστούμε τις βαθύτερές μας επιθυμίες. Το τραγούδι «Βγάλτο από μέσα σου» μιλάει γι’ αυτό ακριβώς. Φυσικά και θα ήθελα να πω κι άλλα τραγούδια που να αποτυπώνουν την πραγματικότητα, τραγούδια που να ακουμπάνε στο «συλλογικό ασυνείδητο», τραγούδια με τα οποία να μπορεί ο ακροατής να ταυτιστεί. Δε θα τα χαρακτήριζα «κοινωνικά» ή «καυστικά», απλώς «συλλογικά».
Δύο live στο Almaz και τέσσερα στο Ρυθμό.. Ποια στιγμή της βραδυάς είναι η αγαπημένη σας?
Μεγάλη σημασία για μένα έχουν καταρχήν τα σημεία του προγράμματος που παίζουμε τα δικά μας τραγούδια, γιατί είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που παρουσιάζουμε το υλικό μας και είναι κι αυτό ένα «στοίχημα». Κρατάω πολύ τρυφερά μέσα μου τη στιγμή που συνοδεύω στο ακκορντεόν τον Σταύρο, σε ένα τραγούδι, και είμαστε οι δυο μας στη σκηνή. Η αγαπημένη μου στιγμή όμως είναι όταν λέω έναν αμανέ της Ρόζας Εσκενάζυ, μιας τραγουδίστριας που έχω αγαπήσει πολύ και μ’ έχει επηρεάσει πολύ. Επειδή όμως σε κάποιες παραστάσεις μας έχουμε την τιμή να υποδεχόμαστε και αγαπημένους guests, δε μπορώ να μην αναφέρω ότι τη βραδιά που φιλοξενήσαμε την Μελίνα Κανά και τον Γιώργο Ανδρέου στο Almaz, όλο το μέρος του προγράμματος που μοιραστήκαμε μαζί τους ήταν μαγικό.
Σε τι είστε επιρρεπής?
Επιρρεπής είμαι σε ό,τι μου προκαλεί έντονα συναισθήματα, σε ό,τι με «ξυπνάει» και με κάνει να αισθάνομαι ζωντανή και δημιουργική- η μουσική, ο έρωτας, η καλή παρέα.
Και για το τέλος... Αν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα μόνο cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης ποιο θα ήταν αυτό?
Το «Χαμόγελο της Τζοκόντας» του Μ. Χατζιδάκι γιατί εκφράζει όλο το φάσμα του ελληνικού μουσικού μας πολιτισμού- τις δυτικές επιρροές, μαζί με το λαϊκό στοιχείο. Είναι ένα έργο που σε χτυπάει κατευθείαν στο στομάχι. Και όπως υποδηλώνει και ο τίτλος (παρόλολο που δεν έχει στίχους) σε καλεί αινιγματικά να αναζητήσεις με τη δική σου σειρά τον ορισμό της ελληνικότητας- της ταυτότητάς σου.
Σταύρος Σιόλας
Κερδίσατε το 1ο βραβείο καλύτερου τραγουδιού και βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, με το τραγούδι «Της Άρνης Το Νερό». Θα δηλώνατε συμμετοχή σε άλλους διαγωνισμούς? πιο τηλεοπτικούς?
Το φεστιβαλ ηταν τηλεοπτικος διαγωνισμος αλλα εγω πηγα με ένα τραγουδι αντιφεστιβαλικο αν ειχα αυτή την ελευθερια και σε αλλους τηλεοπτικους διαγωνισμους ισως να το σκεφτομουν αρκει να μην θεωρουσα ευτελες το υπολοιπο περιβαλλον.
Το καλοκαίρι του 2010, κυκλοφορήσατε το album «Στα Μισά Της Νύχτας», σε μουσικές δικές σας και στίχους του Πόλυ Κυριάκου και του Φίλιππου Γράψα. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας αν έπρεπε να την κατηγοριοποιήσατε?
Προσπαθησα να κανω ποιοτικη ποπ/ροκ με βαθυ ερωτικο στιχο και οσες παραδοσιακες καταβολες φερει η φωνη και οι μελωδιες μου
Στο τραγούδι «Χωρίς Εσένα» συμμετέχει η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία?
Όπως προκειπτουν ολες οι συνεργασιες, από αληλοεκτιμηση. Εμενα με εμπνεει χρονια η Ελευθερια και εφοσον και κεινη πιστευει σε μενα καναμε ένα τραγουδι μαζι. Θα το κουβαλαω στις αποσκευες μου για παντα.
Δύο live στο Almaz και τέσσερα στο Ρυθμό.. Ποια στιγμή της βραδυάς είναι η αγαπημένη σας?
Αγαπημενες μου στιγμες απ την παρασταση είναι τα 2 τραγουδια του Μανου που λεμε στην παρασταση, Το τραγουδι του δρομου και Τα λουστρακια αλλα και όταν παντρευουμε με την Ευτυχια το Bang bang με την τιμη της αγαπης- μια άλλη στιγμη είναι το Σε αδειο θεατρο που εχω μελοποιησει του Μανου Ελευθεριου.
Σε ποιο κόμικ θα θέλατε να είστε ήρωας?
μμμμμμμμμμμμ νομιζω ότι θα ηθελα να ειμαι ο Φαντομ ντακ η καποιο γιαπωνεζικο manga.
Και για το τέλος... Αν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα μόνο cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης ποιο θα ήταν αυτό?
Θα ητανε μαλλον οι 4 εποχες του vivaldi.
