"To ημερολόγιο της Ελένης Βαλσαμάκη δε διαβάστηκε ποτέ από κανέναν, ούτε από την ίδια της την αδερφή. Ακόμα κι η ίδια είχε ξεχάσει την ύπαρξή του και δεν αναφερόταν ποτέ σ' αυτό. Ίσως είχε πείσει τον εαυτό της να το ξεχάσει. Για αρκετούς η ανακάλυψη αυτού του ημερολογίου και η δημοσίευσή του θα ήταν ισχυρό πλήγμα [...] Το ημερολόγιο δημοσιεύεται όπως γράφτηκε. Όλα τα πρόσωπα που αναφέρονται είναι υπαρκτά και τα ονοματα πραγματικά. Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές δε ζουν πλέον."

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας ξεκινά από την Οδησσό στα 1914. Ο αναγνώστης ταξιδεύει στον Πειραιά και την Αθήνα του '20, στην Άνδρο του 1928-30, επιστρέφει στην προκατοχική Αθήνα των ετών 1932-33 και παρακολουθεί με τη ματιά της ηρωίδας τον έρωτα, το γάμο της, τις προσδοκίες και τα προσωπικά της μαρτύρια, περιδιαβαίνοντας στις σελίδες του ημερολογίου της. Μέσα από την ακατάστατη καταγραφή επεισοδίων που αφορούν στη ζωή της αλλά και γεγονότων που εκτυλίχθηκαν σε μια κρίσιμη περίοδο της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας, το ημερολόγιο που η κτήτωρ "ενημερώνει" από το Μάιο του 1944 ως το Μάιο του 1945, αποτελεί μια συγκινητική προσωπική μαρτυρία για τα όσα συνέβησαν εκείνη την εποχή και για τον αντίκτυπο που είχαν στη ζωή απλών ανθρώπων.
"Το μαύρο κουτί" δεν είναι βιογραφία. Είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε υπαρκτούς πρωταγωνιστές, που συγκινεί με την αμεσότητα της γραφής του (σχεδόν χωρίς καμία επεξεργασία στα σημεία της μεταγραφής του ημερολογίου της ηρωίδας) και με τα συναισθήματα που ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του. Η πρόσληψη των ιστορικών γεγονότων από την ηρωίδα ασφαλώς δεν αποτελεί την πιο τεκμηριωμένη ιστορική καταγραφή, συνιστά όμως μια αυθεντική και ειλικρινή μαρτυρία των όσων η ίδια βίωσε, κατανόησε, γεύθηκε και αξιολόγησε. Ο συγγραφέας δεν παραλείπει να υπογραμμίσει ότι σε πολλά σημεία δεν υιοθετεί τις "κρίσεις" της για πρόσωπα που και ο ίδιος γνώρισε και αγάπησε, σέβεται ωστόσο τα συναισθήματά της και τα αποτυπώνει αναλλοίωτα, όπως τα βρήκε μέσα στο "μαύρο κουτί".

Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας, γιος του ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου από το 1969 σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έγραψε την Ιστορία της Φόρμουλα 1, το πρώτο του βιβλίο, το 1970, μαζί με τον Παύλο Αλέπη, για τις εκδόσεις "Κάκτος". Ξανάγραψε βιβλίο εικοσιεπτά χρόνια αργότερα. Έχει γράψει κινηματογραφική και θεατρική μουσική, τραγούδια, θεατρικά έργα, κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια, ποιήματα, παραμύθια. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ιπεκτσί το 1993 για τη δουλειά του στην τηλεόραση. Έχει ασχοληθεί ενεργά με το όραμα της ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, ενώ τον Οκτώβριο του 2002 εκλέχθηκε νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών.

Εκδόσεις Καστανιώτη
Τίτλος: Το μαύρο κουτί
Συγγραφέας: Δημήτρης Κωνσταντάρας
Σελίδες: 373
ISBN: 960-03-3487-0