Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ

Ένας ηθοποιός που έχει επιλέξει να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, όταν αυτό δεν έχει να κάνει με τη δουλειά του. Ο Γεράσιμος Γεννατάς σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στο ΛΟΙΠΟΝ τα λέει όλα έξω από τα δόντια!

Κανείς δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για σένα...

«Δεν είναι ανάγκη να μάθετε. Καλό είναι να σε γνωρίζουν για τη δουλειά σου ή για τις απόψεις σου σχετικά με θέματα που αφορούν τη ζωή και την κοινωνία. Υπάρχουν πιο σημαντικοί άνθρωποι από μένα. Ο χαρακτήρας μου φαίνεται μέσα από αυτά που κάνω».

Σου λείπουν πράγματα;

«Τώρα μου λείπει να ζω πιο ήσυχα».

Ποιοι είναι οι φόβοι σου;

«Όχι φόβος, στεναχώρια και νεύρα. Δεν φοβάμαι ούτε το θάνατο. Ένα πολύ φυσιολογικό πράγμα είναι, απλώς δεν θέλω να ταλαιπωρηθώ. Θα ήθελα να κάνω κάποια πράγματα ακόμα. Έχω συμβιβαστεί αρκετά με το θάνατο, γιατί έχασα σε μικρή ηλικία τους γονείς μου. Είναι κάτι που το έχω νιώσει πολύ καλά».

Τι ψάχνεις;

«Προσπαθώ να είμαι ένα κομμάτι της συνείδησής μου. Εκεί αρχίζουν τα προβλήματα».

Η λέξη «καριέρα» τι σου λέει;

«Λίγα πράγματα. Είναι κάποιες λέξεις που χρησιμοποιούνται στο χώρο μας με πολύ συγκεκριμένη χρήση. "Καριέρα", "δημοσιότητα", είναι κενές νοήματος και ουσίας. Με ενδιαφέρει να κάνω τη δουλειά μου. Αυτή η απίστευτη "πιπίλα" της αναγνωρισιμότητας δεν με αφορά καθόλου. Είναι ψέμα για τη χώρα που ζούμε. Σε αυτή τη μικρή χώρα αυτοί που συμπεριφέρονται ως "επώνυμοι" είναι τόσο βαθιά νυχτωμένοι. Αρκεί να πάρουν ένα αεροπλάνο και να πάνε στο Ρέικιαβικ ή το Λονδίνο, που δεν τους ξέρει κανείς. Τι γίνεται εκεί; Όλοι αυτοί οι απίστευτοι "τενεκέδες" που "παρελαύνουν" και λένε, λένε, λένε... Ό,τι κι αν είναι αυτοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί? τυχαίνει στη συγκεκριμένη στιγμή να ζουν εύκολα».

Όταν λες «εύκολα»...

«Χωρίς κόστος. Επειδή έγινε η μούρη τους λίγο γνωστή, ζουν εύκολα, σε μια κοινωνία που ζει δύσκολα. Κι αυτό νομίζουν ότι κάτι είναι. Ε, δεν είναι τίποτα».

Εσύ πάντως έχεις καταφέρει να κρατάς τα κρυφά... κρυμμένα.

«Δεν απασχολώ τα ?μεσημεριανά?, γιατί δεν κινούμαι με αυτόν τον τρόπο. Με σέβονται».

Είχες πάντα αυτές τις απόψεις; Δεν είσαι από εκείνους που δηλώνουν κάτι στο παρελθόν και μετά το αναιρούν;

«Ναι, τις ίδιες. Έχω δηλώσει πολλά στο παρελθόν και τα αναιρώ, γιατί η ίδια η ζωή σε κάνει να αλλάζεις γνώμες, ιδέες, να κάνεις λάθη. Βασικές αρχές του πώς να ζω δεν τις έχω αλλάξει».

Αν το θέατρο σου έδινε τα χρήματα της τηλεόρασης, θα εξακολουθούσες να κάνεις τηλεόραση;

«Επιλεκτικά. Κανείς δεν σνομπάρει την τηλεόραση. Είναι λίγοι οι ηθοποιοί που επέλεξαν να μην κάνουν τηλεόραση ποτέ».

Δημιουργείς κοινό; Θέλεις να έχεις κοινό που σε ακολουθεί;

«Δεν νομίζω ότι έχω κοινό που με ακολουθεί. Έχω ανθρώπους που έρχονται να δουν μια παράσταση που παίζω. Χαίρομαι που κάποιος κόσμος με αναγνωρίζει, που μου μιλάει. Μέχρι εκεί. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν το όνομά μου, λένε "Α! Ο ηθοποιός"».

Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο αυτό δεν είναι κάτι που σε ενοχλεί;

«Καθόλου. Μπορεί να μου δίνει λιγότερες δουλειές, λιγότερα λεφτά».

Έχεις μείνει ποτέ χωρίς δουλειά;

«Όχι, αλλά έχω λιγότερες προτάσεις ή είμαι στην τρίτη επιλογή κάποιου ή την πέμπτη, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δεν έχω δημόσιες σχέσεις, σε κανένα χώρο. Ούτε στο χώρο μου. Δεν έχω καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ, τους δημοσιογράφους. Δεν είμαι αυτό που λέμε "καλό παιδί"».

Δηλαδή;

«Μιλάω άσχημα και λέω ονόματα. Πιστεύω ότι πρέπει να λέγονται όλα!».

Οι φίλοι σου είναι όλοι σαν εσένα;

«Ναι. Τους έχω από τα παιδικά μου χρόνια, από το σχολείο. Τώρα που πρόκειται να φτιάξω και το οινοποιείο...».

Μίλησέ μου γι’ αυτό...

«Το φτιάχνω με ένα φίλο μου στην ημιορεινή Αχαΐα, "Αμπελόκηποι Αιγείρας". Δεν θα είναι ένας χώρος παρασκευής κρασιού, θα είναι πιο ζωντανός».

Θα «βαφτίσεις» κρασί με το όνομά σου;

«Όχι, ακόμα είμαστε στην αναζήτηση επωνυμίας. Στον επόμενο τρύγο θα οινοποιήσουμε. Επιλέγουμε να συμβαίνουν πολλές και διαφορετικές πολιτιστικές δραστηριότητες στο χώρο αυτό. Είναι πέτρινο, επισκέψιμο, με πολύ σεβασμό προς το περιβάλλον κτίσμα».

Είναι μεγάλο το οικονομικό «άνοιγμα», ειδικά στην περίοδο οικονομικής κρίσης που ζούμε. Παρ’ όλα αυτά, είπες «όχι» σε πρόταση 200.000 ευρώ γνωστής τράπεζας, προκειμένου να τη διαφημίσεις.

«Δύο χρόνια συμβόλαιο, 200.000 ευρώ και αρνήθηκα».

Έχεις λύσει το οικονομικό σου πρόβλημα;

«Όχι, έχω πάρει πολλά δάνεια για να φτιάξω το οινοποιείο».

Και «κλότσησες» 200.000 ευρώ;

«Ναι, ναι, ναι».

Έπειτα από τόσα χρόνια στο επάγγελμα του ηθοποιού πιστεύεις ότι έχει χαθεί η μαγεία;

«Τώρα δεν θέλω να αποδείξω και δεν έχω να αποδείξω κάτι σε κανέναν, μόνο στον εαυτό μου. Δεν είναι όλοι ηθοποιοί, ειδικά στην τηλεόραση. Δεν μπορούν να μιλήσουν».

Πώς αντιμετωπίζεις μπροστά στον καθρέφτη το γεγονός ότι μεγαλώνεις;

«Είμαι γεννημένος το 1961. Γιατί να μην το πω; Στη σοουμπίζ είναι όλοι ?βρικόλακες?. Το αντιμετωπίζω με χαμόγελο».

Έχασες τους γονείς σου σε μικρή ηλικία.

«Ήμουν 15 όταν πέθανε ο πατέρας μου και 17 όταν πέθανε η μάνα μου. Δεν κατάλαβα κανένα πλήγμα. Είχα να αντιμετωπίσω μια κατάσταση και το έκανα. Πλήγμα είναι μόνο μια λέξη».

Παρ’ όλα αυτά, δεν αποφάσισες να κάνεις τη δική σου οικογένεια. Είσαι κατά του γάμου;

«Δεν ξέρεις... μπορεί να το κάνω. Δεν είμαι ούτε χριστιανός ούτε με ενδιαφέρουν οι εκκλησίες. Είμαι άθεος!».

Επηρεασμένος ίσως από μια πίκρα, ένα θυμό, που έχασες σε τόσο τρυφερή ηλικία τους γονείς σου;

«Όχι, το πίστευα πάντα. Μπορώ να περάσω πολλές ώρες σ’ ένα χώρο λατρείας, είτε εκκλησία είτε μοναστήρι. Σέβομαι την πίστη όλων των ανθρώπων, αρκεί να μην έχει να κάνει με το εμπορικό κομμάτι. Το απεχθάνομαι, το θεωρώ απίστευτα χυδαίο. Πρέπει να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία. Είναι κλέφτες. Μιλάμε για μια συντεχνία απατεώνων. Όπως και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου. Είναι μια οργανωμένη αλητεία που λυμαίνεται αυτόν τον τόπο. Ακόμα και τώρα, που βρισκόμαστε στο χείλος και δεν πάει άλλο, δεν παίρνεται κανένα σοβαρό μέτρο».

Φαντάζεσαι τον εαυτό σου μπαμπά;

«Για λίγα χρόνια ακόμα ναι. Αν περάσουν όμως, δεν θα με φαντάζομαι. Έχει ένα όριο το πράγμα. Για να μην έχω κάνει παιδί έως τώρα, μπορεί κάτι να με φοβίζει».

Τον έρωτα τον ζεις ποιητικά ή ρεαλιστικά;

«Ο ρεαλισμός είναι δύσκολος και τον φοβόμαστε. Άρα πρέπει να αποζητάς μια ποίηση κι ένα ρομαντισμό στα πράγματα».

Κλαις;

«Γιατί να μην κλαίω; Έχω κλάψει...».

Υπάρχουν ρόλοι σε μια σχέση;

«Υπάρχουν και αλλάζουν, γι’ αυτό έχουν ενδιαφέροντα πράγματα».

Οι άνθρωποι που δημοσιοποιούν την προσωπική τους ζωή το κάνουν για να αυξήσουν το κασέ τους ή για να γίνονται αρεστοί;

«Γιατί είναι "τενεκέδες". Είτε το κάνουν για τον ένα λόγο είτε για τον άλλο, κάνουν κάτι που δεν είναι χρήσιμο για την κοινωνία. Είναι χρήσιμο το όνειρο κάθε κοριτσιού στο σχολείο να γίνει πανελίστρια;».

Είναι καλό στη σοουμπίζ να δείχνεις το πραγματικό σου πρόσωπο;

«Όχι. Όλοι ψεύδονται. Φοράνε ένα ψεύτικο, πλαστικό χαμόγελο και αρχίζουν τα "μπλα μπλα μπλα". Εγώ δεν μπορώ να το κάνω».