Από τη ΝΑΝΣΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ
H «Ζωή της άλλης» ξεκίνησε το τηλεοπτικό της ταξίδι για δεύτερη χρονιά. Αλήθεια, αυτή η δεύτερη χρονιά για έναν ηθοποιό που συμμετέχει σε μια τέτοια δουλειά είναι πιο εύκολη ή πιο δύσκολη;
«Ποτέ μια δεύτερη χρονιά δεν είναι... εύκολη υπόθεση. Είναι εύκολη με την έννοια μόνο πως όλοι πια γνωριζόμαστε μεταξύ μας και έχουμε βρει έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Πώς μπορεί μια δεύτερη χρονιά να είναι εύκολη, όταν ο πήχης έχει ανέβει τόσο ψηλά; Όταν οι προσδοκίες του κόσμου είναι τόσο μεγάλες; Και μην ξεχνάτε πως φέτος έχουμε πέσει και στη μάχη του prime time».
Η αλήθεια είναι πως η μάχη του prime time δεν συγκρίνεται με την απογευματινή μάχη τηλεθέασης. Τα πράγματα στη βραδινή ζώνη των καναλιών, από πλευράς ανταγωνισμού, είναι εντελώς διαφορετικά. Αυτός ο ανταγωνισμός του σας αγχώνει; Το γεγονός πως ο κόσμος τρέφει μεγάλες προσδοκίες για τη «Ζωή της άλλης»;
«Ειλικρινά, δεν αγχώνομαι... Όχι γιατί θέλω να φανώ ψύχραιμη, αλλά γιατί η εμπειρία μου μου έχει μάθει πως όταν έχεις συνειδητοποιήσει τι πας να αντιμετωπίσεις, τότε είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τα πάντα. Κι εμείς πιστεύω πως έχουμε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει εδώ και καιρό!».
Πόσο δύσκολος, όμως, μπορεί να είναι ο δεύτερος χρόνος σε μια δουλειά που έχει απογειωθεί στους πίνακες τηλεθέασης, που σπάει το ένα ρεκόρ τηλεθέασης μετά το άλλο;
«Όση επιτυχία και αν σημειώνει μια δουλειά, δεν μπορεί ποτέ να ξεφύγει από έναν κίνδυνο... από το να σε βαρεθούν! Αυτός, φυσικά, είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που πρέπει συνεχώς ένας ηθοποιός να προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό το ρόλο του. Αν πέσεις στην παγίδα και επαναπαυτείς, είναι βέβαιο πως αρχίζει ο... κορεσμός».
Εκτός από το να επαναπαυτεί ένας καλλιτέχνης και να ασχολείται όλη μέρα με τις δάφνες του, ποιον άλλο κίνδυνο διατρέχει;
«Μα όπως έχω ξαναπεί, το να θεωρήσει, φυσικά, πως η επιτυχία τού ανήκει! Πιστέψτε με, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από αυτήν».
Οι σαπουνόπερες, εδώ και χρόνια, είναι αγαπημένη συνήθεια των τηλεθεατών. Μήπως όμως τείνουν πια να αγαπήσουν περισσότερο τα μελό;
«Δεν ξέρω τι να σας απαντήσω... Προσωπικά αγαπώ τα πάντα. Από τις σαπουνόπερες μέχρι την αρχαία τραγωδία και από την όπερα μέχρι το καμπαρέ. Και με αυτό που σας λέω δεν εννοώ τίποτα άλλο, από το γεγονός πως όλοι μας αγαπάμε τα πάντα, πως όλοι μας μπορούμε να αγαπήσουμε τα πάντα, αρκεί το αποτέλεσμα που εισπράττουμε να είναι καλό. Ο κόσμος το καλό αποτέλεσμα αγαπάει. Το θέμα είναι πόση ευθύνη και ποιότητα έχει αυτό που του παρουσιάζεις».
Σαπουνόπερα και ποιότητα πάνε μαζί;
«Απολύτως... Όπως επίσης η τραγωδία με την έλλειψη ποιότητας μπορούν να πάνε μαζί. Τέτοια κλισέ δεν μπορούν να υπάρχουν. Δηλαδή, τι είναι ποιότητα; Ένα ακαταλαβίστικο έργο ανεβασμένο σε ένα μικρό χώρο το οποίο δεν θα δει κανένας;».
Το ζητούμενο είναι μια εμπορική δουλειά ή μια δουλειά που θα σε κατατάσσει στους ποιοτικούς καλλιτέχνες;
«Μα είναι ξεκάθαρο... Απολύτως ξεκάθαρο. Για έναν καλλιτέχνη έχει αξία μια εμπορική και ταυτόχρονα ποιοτική δουλειά. Σκέφτεστε οι αρχαίες τραγωδίες να παίζονταν σε άδεια θέατρα;».
Ζούμε σε μια εποχή που όλοι χρωστάνε. Εσείς με τα χρέη πώς τα πάτε;
«Σιχαίνομαι το να χρωστάω... Δεν το αντέχω, πώς το λένε; Χάνω τον ύπνο μου».
Ανέκαθεν σιχαινόσασταν τα σταριλίκια και τις συμπεριφορές ντίβας. Με τέτοια καριέρα και τέτοια πορεία πώς τα καταφέρατε και δεν χάσατε ποτέ τις ισορροπίες; Εδώ υπάρχουν κάποιες απίστευτες συμπεριφορές από ανθρώπους που εμφανίστηκαν χθες και θα εξαφανιστούν αύριο...
«Δεν είναι ότι έχω καταφέρει κάτι. Απλούστατα είμαι έτσι φτιαγμένη. Είμαι έτσι ως άνθρωπος. Ανέκαθεν τα σταριλίκια τα θεωρούσα, το λιγότερο, αστεία... Πόσο περιορισμένης νοημοσύνης πρέπει να είσαι για να πιστέψεις πως τα πάντα γυρίζουν μόνο γύρω από σένα;».
Ήσασταν και εξακολουθείτε να είστε μια γοητευτική γυναίκα. Σας ενοχλούν τα χρόνια που περνούν;
«Καθόλου. Χαίρομαι που μεγαλώνω, γιατί η κάθε ηλικία έχει τις δικές της χάρες. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά το θέμα είναι να αισθάνεσαι νέος στην ψυχή σου. Απλώς περνώντας τα χρόνια είναι που κάνεις και το... ρεζουμέ σου. (Γέλια.) Τι έχεις ζήσει μέχρι σήμερα και ποια όνειρα σου μένουν ακόμα για να ζήσεις. Και το πρόβλημα έρχεται όταν διαπιστώνεις πως τα περισσότερα πράγματα που ήθελες να ζήσεις βρίσκονται πια πίσω σου».
Άρα, λέτε και την ηλικία σας...
«Εννοείται... Άλλωστε, πώς να κρυφτώ; Τόσα χρόνια έχω μεγαλώσει μαζί με τον κόσμο».
Και με τον έρωτα η Κάτια Δανδουλάκη πώς τα πάει; Θα του ανοίγατε ξανά την πόρτα;
«Αυτά τα πράγματα δεν τα βάζεις σε πρόγραμμα! Όλα αυτά τα χρόνια είχα στη ζωή μου μια τόσο μοναδική και ξεχωριστή αγκαλιά. Μπορώ να ελπίζω πως θα ζήσω ξανά κάτι το ίδιο όμορφο; Όμως, από την άλλη, τίποτα δεν αποκλείω... Η ζωή είναι ανατρεπτική».
Σας ενοχλεί που το όνομά σας έχει ταυτιστεί τηλεοπτικά με την ελληνική σαπουνόπερα;
«Αν με ενοχλούσε, δεν θα το έκανα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα αν το όνομά μου έχει συνδεθεί με την τηλεοπτική σαπουνόπερα. Είναι συνειδητή η επιλογή μου να συμμετέχω σε αυτές τις δουλειές και γι’ αυτό αυτή την επιλογή την έχω υπερασπιστεί με πάθος από την πρώτη στιγμή. Αν κάτι που κάνεις δεν μπορείς να το υπερασπιστείς και σωστά, τότε είναι βέβαιο πως δεν μπορείς να το κάνεις καλά».
Προφανώς και θα το γνωρίζετε πως η... αγαπημένη κουβέντα όλων μας αυτή την εποχή είναι η κρίση. Πως και η τηλεόραση περνάει κρίση... Εσείς δεχτήκατε μείωση στις αποδοχές ενόψει νέας χρονιάς ή αποτελείτε εξαίρεση του τηλεοπτικού κανόνα των εκπτώσεων;
«Μα είναι δυνατόν εγώ να αποτελούσα την εξαίρεση του κανόνα; Είναι δυνατόν ενώ επικρατεί μια τέτοια κατάσταση να ζητάς να ανέβουν οι αποδοχές σου; Ζούμε σε μια εποχή που ένας ηθοποιός δεν έχει μόνο έναν, αλλά εκατό λόγους για να θελήσει να διευκολύνει μια παραγωγή να επιζήσει. Και αυτό πρέπει όλοι οι ηθοποιοί να το καταλάβουμε γρήγορα. Διαφορετικά, μας χτυπάει την πόρτα η ανεργία. Ναι, είναι αφόρητα δυσάρεστο αυτό που λέω, αλλά είναι η πραγματικότητα».
