Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ
Γλυκές αλχημείες» για τρίτο χρόνο στους τηλεοπτικούς μας δέκτες...
«Ναι. Υπήρχαν πολλές αλλαγές στην τηλεόραση και πολλή μαγειρική με... ριάλιτι, παρά με εκπαίδευση, αυτό που κάνω εγώ. Καλά υπάρχουν κι αυτά, ο κόσμος διασκεδάζει. Όπως υπάρχουν το "Βig Brother" και η "Παταγονία", έτσι κι αυτά διαδραματίζονται σε μια κουζίνα. Η δική μου εκπομπή είναι εκπαιδευτική και όχι ριάλιτι».
Σε περίπτωση που σας γινόταν πρόταση να παρουσιάσετε ένα ριάλιτι τηλεπαιχνίδι ποια θα ήταν η απάντησή σας;
«Όχι, όχι, όχι! Δεν είμαι παρουσιαστής, ούτε άνθρωπος της τηλεόρασης με τον τρόπο που κάνουν οι υπόλοιποι. Δεν μπορώ να κάνω ούτε τον κριτή. Δεν είναι ο χαρακτήρας μου. Είμαι αυτό που βλέπετε, ένας ήρεμος άνθρωπος που κάνω γλυκά. Στην αρχή ήταν δύσκολο για μένα να βγαίνω στην τηλεόραση, αλλά μετά συνήθισα. Ήμουν γνωστός πριν από την τηλεόραση και δεν έγινα από εκείνη. Έχω 30 χρόνια διαδρομής, δεν είμαι μικρός... Απλώς δείχνω μικρότερος, λόγω των γλυκών (Γέλια.)».
Ο Στέλιος Παρλιάρος είναι γλυκός άνθρωπος;
«Ναι, είμαι ήρεμος άνθρωπος και μιλάω γλυκά. Δεν είμαι πάντα έτσι, όπως όλοι οι άνθρωποι».
Πίκρα έχετε πάρει;
«Πολλή. Την αντιμετωπίζω όμως με αισιοδοξία και γλύκα. Κάνω τα πικρά γλυκά. Σκέφτομαι με δημιουργία και αυτό με ηρεμεί. Ισοδυναμεί με την πίκρα».
Τι αλλάζει στην εκπομπή σας;
«Αλλάζει το σκηνικό και τα παιδιά, εκτός από τον Ντίνο. Γίνεται για να ανανεωθούμε. Τα νέα παιδιά βρέθηκαν μέσα από κάστινγκ δήλωσαν συμμετοχή 4.000 άτομα. Είχαν έρθει νέα παιδιά που σπούδαζαν άλλα πράγματα, από πανεπιστήμια και άλλες σχολές. Κι αυτό με ικανοποιεί, γιατί δείχνει ότι η εκπομπή έχει άλλη ποιότητα, αισθητική».
Τρώτε εύκολα γλυκά, εκτός από τα δικά σας;
«Ναι. Πιο εύκολα, γιατί θέλω να δοκιμάσω άλλη γεύση, κάτι άλλο».
Όταν σας προσφέρουν ένα γλυκό, φοβούνται;
«Πολύ, αλλά δεν τους το προκαλώ εγώ αυτό. Μου λένε: "Τώρα, τι γλυκό να βγάλω σ’ εσένα; Συγγνώμη, πώς είναι". Αισθάνομαι άσχημα γι’ αυτό. Καταλαβαίνω αμέσως το επίπεδο του καθένα και πού μπορεί να φτάσει στο γλυκό. Μου αρέσουν τα σπιτικά γλυκά, που είναι φτιαγμένα με μεράκι».
Πώς καταφέρνετε να διατηρείτε το βάρος σας σε άριστη κατάσταση, όταν περιστοιχίζεστε από τέτοια γλυκά εδέσματα;
«Δεν τρώω γλυκά. Μπορεί να με πιάσει μια περίοδος "υπογλυκαιμίας". Μπορεί όμως και να ξεχάσω τελείως το γλυκό. Δεν τρώω ποσότητες γλυκών. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στη Γαλλία για επαγγελματικό ταξίδι σε εργοστάσιο σοκολάτας και όλη μέρα έτρωγα γλυκά! Ήταν απίστευτο! Έπρεπε να δοκιμάσω αναγκαστικά. (Γέλια.) Οι Γάλλοι τρώνε καθημερινά επιδόρπιο γλυκό. Τους κάνει εντύπωση αν τους πεις "δεν θέλω". Βέβαια, τρώνε μικρές ποσότητες».
Τι σας έχει κουράσει;
«Τίποτα. Κάνω συνεχώς διαφορετικά πράγματα κι αυτό με ικανοποιεί. Ξεκίνησα με μαγαζιά, ήρθαν τα βιβλία, τα μαθήματα, η τηλεόραση, το περιοδικό. Καταθέτω την ψυχή μου και ανανεώνομαι μέσα από τη δουλειά. Ικανοποιούμαι και δεν κουράζομαι, γιατί υπάρχει πίεση».
Έχετε βγάλει χρήματα από αυτή τη δουλειά;
«Χρήματα έχω χάσει πάρα πολλά, από τη φιλοδοξία και το μεράκι μου να κάνω αυτή τη δουλειά με ποιότητα. Με εκμεταλλεύτηκαν διάφοροι γύρω μου. Τότε ήμουν 23 χρόνων παιδί, που έκανε τεράστια επιτυχία. Μου ζητούσαν franchise, "έδινα" μαγαζιά, αλλά δεν υπήρχε έλεγχος. Ήταν δραματικά... Θα έμπαινα φυλακή! Αναγκάστηκα λοιπόν και τα πούλησα. Τα τελευταία 6 χρόνια όμως, που άλλαξα πορεία, είμαι στην καλύτερή μου φάση. Όχι ότι έκανα λεφτά ή πολυκατοικίες, απλώς είμαι καλά. Επενδύω πάνω στη δουλειά μου και τη μόρφωσή μου σ’ αυτό το πράγμα και με ικανοποιεί. Δεν θέλω τη μεγάλη ζωή και τα σπίτια. Θέλω απλώς μια καλή ζωή και να μπορώ να ταξιδεύω. Να ζω αξιοπρεπώς, να έχω άνεση, όπως, δόξα τω Θεώ, τα τελευταία 6 χρόνια. Πιστεύω ότι το δικαιούμαι έπειτα από τόσα χρόνια και τόσες ώρες δουλειάς. Θέλει πολύ κόπο για να φτάσεις, γιατί δεν είναι εύκολο αυτό το επάγγελμα. Είμαι τυχερός που βρήκα το επάγγελμα που με ικανοποιεί και αγαπάω».
Έχουν εκπληρωθεί όλα σας τα όνειρα;
«Πάντα κάνω όνειρα. Μπορεί να ξυπνήσω το πρωί και να έχω ένα καινούργιο, οπότε βάζω στόχο να το κάνω. Το πιο πρόσφατο είναι το περιοδικό "Γλυκές ιστορίες". Πριν από 2 χρόνια έκανα το μαγαζί που είχα πει ότι δεν θα ξανακάνω, επειδή ταλαιπωρήθηκα πολύ. Ήθελα να κάνω τηλεόραση. Επιδίωξα και έκανα προτάσεις, αλλά ίσως δεν ήταν ώριμη εποχή. Η εκπομπή "Γλυκές αλχημείες" ήταν αυτό που ήθελα να κάνω και δεν περίμενα την επιτυχία, την ήθελα».
Λέτε πάντα την αλήθεια;
«Ναι, γιατί εισπράττω καινούργια πράγματα. Από μικρός ήμουν έτσι. Ποτέ δεν είχα εμπλακεί με ζαχαροπλάστες, με σωματεία. Μία φορά έκατσα μαζί τους και είχαν μια νοοτροπία "σιγά μη δώσω τις συνταγές μου, με αυτές δουλεύω"... Θα τις "πάρουν μαζί τους"!»
Σας βγήκε σε καλό να δουλεύετε ως μονάδα και όχι σε μια ομάδα;
«Ναι, είναι καλύτερα. Μιλάω για την Ελλάδα. Μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Αν μπλεχτείς με τις κλαδικές, δεν πας μπροστά».
Ελεύθερο χρόνο έχετε;
«Και να έχω, πάλι με το επάγγελμά μου ασχολούμαι. (Γέλια.) Πηγαίνω κινηματογράφο με φίλους, αλλά δεν έχω τρομερά ελεύθερο χρόνο και δεν τον θέλω. Να βγω το βράδυ; Έχω βγει πάρα πολύ όταν ήμουν μικρός. Και στο εργαστήριό μου ελεύθερος χρόνος είναι και με ικανοποιεί».
Οικογένεια δεν πήρατε την απόφαση να κάνετε...
«Όχι, έχω ανίψια, τα οποία έχω μαζί μου στη δουλειά και είμαι μια χαρά. Αν είχα κάνει οικογένεια, πιστεύω ότι θα είχα διαφορετική διαδρομή. Θα με περιόριζε πολύ. Αντίθετα, έχω γυρίσει πολύ τον κόσμο, έχω κάνει πολλά πράγματα και αυτό θέλει ελευθερία. Θα με δέσμευε πάρα πολύ».
Έχει έρθει ως σκέψη στο μυαλό σας να αποκτήσετε ένα παιδί;
«Μου αρέσουν τα παιδιά. Έχω τη βαφτιστήρα μου, την κόρη του ανιψιού μου, που είναι τρομερή... Μου σχεδιάζει την τούρτα που θέλει να της φτιάξω για τα γενέθλιά της. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή σου».
Αναμένατε αυτή την επιτυχία της εκπομπής; Φοβηθήκατε την αποτυχία;
«Δεν με ένοιαζε πώς θα πάει η εκπομπή. Με ενδιέφερε να κάνω κάτι καλό. Αν δεν πετύχαινε, θα γύριζα στη δουλειά μου, αυτή που κάνω. Δεν μ’ αρέσει να μου επιβάλλουν κάτι από την παραγωγή ή το κανάλι. Δεν θα το κάνω και το έχω δηλώσει από την αρχή. Αυτό βγήκε καλό σε όλους μας, γιατί ο κόσμος με αγαπάει εδώ και 30 χρόνια και δεν μπορώ να τον προδώσω».
Υπάρχει κάτι που σας λείπει;
«Θα ήθελα να ζούσε κι άλλο ο πατέρας μου, γιατί με βοήθησε πολύ ως άνθρωπος. Ήμασταν φίλοι και δεν ήταν ο πατέρας με την έννοια του πατέρα. Τη μητέρα μου την έχω και μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο. Μένει με την αδερφή μου και αν και μεγάλη σε ηλικία, τα έχει 400, παρακολουθεί τα πάντα και μου κάνει κριτική. Δεν με επηρεάζει, αλλά την ακούω και την εμπιστεύομαι. Ο πατέρας μου "έφυγε" 67 χρόνων, από μελαγχολία που ήρθε στην Ελλάδα. Δεν ήθελε. Εκείνος με βοήθησε οικονομικά να κάνω το μαγαζί - ήταν φίλος και με εμπιστευόταν. Ήταν γλυκατζής και παρόλο που είχε ζάχαρο, κάθε βράδυ σηκωνόταν από το κρεβάτι του και έψαχνε γλυκά για να φάει. Κάθε μέρα έφερνε γλυκά στο σπίτι. Η ασχολία του ήταν το εμπόριο. Όταν ήρθε στην Ελλάδα, δεν του άρεσε τίποτα εδώ. Μελαγχόλησε και δεν ήθελε καθόλου την Ελλάδα».
