Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ

Ο γνωστός ηθοποιός επιβεβαιώνει για πρώτη φορά στο ΛΟΙΠΟΝ τη σχέση του με την Έρικα, αναφέρεται στο δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε μετά την αποδοκιμασία στην Επίδαυρο της παράστασης «Αντιγόνη», μιλάει για τη συμμετοχή του στο σίριαλ για την Αλίκη και εξομολογείται ότι δεν θέλει να επιστρέψει ξανά στην Αμερική.

Πώς είσαι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες;

«Οι μεγάλες γιορτές τα τελευταία χρόνια μου προκαλούν θλίψη και με ψιλοτρομάζει όλη αυτή η ένταση που υπάρχει. Από την άλλη, σε κάθε αλλαγή χρόνου προσπαθώ να κάνω έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε ελπίζοντας ότι η επόμενη θα είναι καλύτερη και πιο ήρεμη».

Στο φετινό σου απολογισμό τι θα έβαζες στα συν και τι στα πλην;

«Δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά Θα ήθελα όμως πολύ του χρόνου να δουλέψω λιγότερο, γιατί αισθάνομαι κυριολεκτικά εξαντλημένος. Να έχω λοιπόν την οικονομική άνεση για να μπορώ να επιλέγω τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστώ. Όσον αφορά τα προσωπικά μου, θα ήθελα να παραμείνω έτσι όπως είμαι».

Όπως μαθαίνω, εδώ και λίγους μήνες είσαι ερωτευμένος και πολύ ευτυχισμένος με τη νέα σου σύντροφο, την Έρικα, με την οποία και συγκατοικείτε μάλιστα, όταν βέβαια είναι στην Αθήνα, αφού παίζει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

«Ακριβώς. Είμαι πολύ καλά και μακάρι να παραμείνω έτσι».

Νιώθεις ότι πλέον έχει έρθει η ώρα να κάνεις οικογένεια;

«Θα σου πω κάτι με το χέρι στην καρδιά. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι αυτή η ώρα. Αυτό κατάλαβα με το πέρασμα του χρόνου. Έχουν υπάρξει άνθρωποι δίπλα μου που έχω θεωρήσει ότι ήταν οι ιδανικοί σύντροφοι και αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν είναι, ενώ έχουν χαθεί άνθρωποι από τη ζωή μου που θα μπορούσαν να είναι δίπλα μου ακόμα. Οπότε μόνο ο χρόνος το ξέρει αυτό. Ό,τι κι αν πω εγώ θα είναι μεγάλα λόγια και μπορεί να μην ισχύει τίποτα απ όλα αυτά».

Παρ όλα αυτά, έχει χτυπήσει μέσα σου το κουδούνι της πατρότητας;

«Η πατρότητα μου έχει χτυπήσει την πόρτα εδώ και χρόνια. Μακάρι να έρθει. Είναι κάτι που θα ήθελα πολύ».

Το γιουχάισμα στην Επίδαυρο και η Αλίκη

Νομίζω ότι το να παίζεις σε δύο παραστάσεις, όπως το «Μisery» και το «Πιο κοντά», και να έχεις κλεισμένη όλη την εβδομάδα σου είναι πραγματικά ηρωισμός. Εσύ πώς το βλέπεις;

«Δεν ξέρω αν είναι ηρωισμός, είναι όμως crash test, γιατί ουσιαστικά από το καλοκαίρι δεν έχω σταματήσει ούτε λεπτό. Με το που έγινε η παράσταση στην Επίδαυρο άρχισα πρόβες στο Misery. Το να δουλεύω μόνο τρεις φορές την εβδομάδα θεωρούσα ότι δεν είναι δουλειά κι επειδή δεν ήθελα να κάνω τηλεόραση, επέλεξα να κάνω μια δεύτερη θεατρική παράσταση».

Δεν είναι ματαιόδοξο;

«Για εμένα είναι παιχνίδι επιβίωσης και καθόλου ματαιοδοξίας, γιατί έχω πολλά έξοδα τον τελευταίο καιρό. Θέλω να φτιάξω το σπίτι που πήρα, οπότε χρειάζομαι χρήματα. Είναι ο μόνος λόγος. Αν είχα λύσει το οικονομικό μου πρόβλημα, δεν θα δούλευα τόσο πολύ. Σ το λέω με το χέρι στην καρδιά».

Το καλοκαίρι που μας πέρασε συζητήθηκε πολύ η αντίδρασή σου στην Επίδαυρο, στην «Αντιγόνη», όπου πρωταγωνιστούσες με τη Λυδία Κονιόρδου. Το «έλεος» που είπες κάποια στιγμή στη διάρκεια της παράστασης τι σήμαινε;

«Το έλεος ήταν γιατί το κοίλον του θεάτρου είχε γίνει ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου είχαν διαλυθεί οι θεατές. Υπήρχε μια μικρή ομάδα, η οποία μιλούσε δυνατά και έλεγε εξυπνάδες και οι υπόλοιποι γελούσαν. Το έλεος λοιπόν που είπα σήμαινε Σας παρακαλώ, ηρεμήστε! Τελειώνουμε».

Πώς ένιωσες τότε; Γιατί υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που σας αποδοκίμασαν

«Είναι πολύ άσχημο σε μια γυναίκα όπως η Λυδία Κονιόρδου τόσο εύκολα κάποιος να της φωνάξει Ντροπή σου. Αυτό με εξόργισε. Δεν μιλάς έτσι. Εμείς οφείλουμε να φέρουμε εις πέρας το όραμα του σκηνοθέτη. Όλοι οι ηθοποιοί της παράστασης διαφωνούσαμε σε πολλά σημεία. Από την ώρα όμως που βγαίνεις στη σκηνή αφήνεις τις διαφωνίες σου στο καμαρίνι και υπερασπίζεσαι με νύχια και με δόντια την παράσταση».

Στην τηλεόραση συμμετείχες ως guest σε δύο επεισόδια στο «Έχω ένα μυστικό», όπου υποδύθηκες έναν Ελληνοαμερικάνο που ερωτεύθηκε την Αλίκη. Πώς βλέπεις τον ντόρο που έκανε η σειρά; Πολλοί υποστήριξαν ότι δεν έπρεπε να γίνει λόγω του πρόσφατου χαμού της Αλίκης, ενώ και τα νούμερα τηλεθέασης είναι χαμηλά σε σύγκριση με τα προσδοκώμενα.

«Το 16% δεν θεωρώ ότι είναι χαμηλό νούμερο για τον Alpha. Δεν κάνει βέβαια 40%, όπως τα σίριαλ του Mega, αλλά δεν είναι χαμηλά».

Φαντάζομαι ότι και το κανάλι δεν έκανε αυτή τη σειρά για να φτάσει στο 16% Είναι μια πολύ ακριβή παραγωγή και φαντάζομαι πως ούτε για το κανάλι θεωρείται επιτυχία.

«Είμαι ο τελευταίος που μπορώ να το κρίνω αυτό, αλλά από τα λίγα σχόλια που έχω ακούσει, όσον αφορά την Κατερίνα κυρίως, αλλά και τους άλλους που παίζουν επώνυμους ρόλους, θεωρώ ότι έχει υπάρξει υπερβολική αντιμετώπιση για το πόσο μοιάζει η Κατερίνα ή όχι στη Βουγιουκλάκη. Δεν ψάχνανε μίμο, φαντάζομαι, αλλά ηθοποιό, και η Κατερίνα θα πρέπει να κριθεί ως μια ηθοποιός που προσπαθεί να ερμηνεύσει ένα ρόλο».

Σχολιάζουν ακόμα αν θα έπρεπε να γίνει η σειρά.

«Οι άνθρωποι που κάθονται στα πάνελ κάθε μεσημέρι και πρέπει να γεμίσουν τα τρίωρά τους καλά κάνουν και μιλάνε, γιατί δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν. Φαντάζομαι ότι και οι ίδιοι έχουν φοβερό άγχος για το πώς θα γεμίσουν τις ώρες τους, ειδικά όταν δεν υπάρχει μια Ρούλα Βροχοπούλου φέτος».

Μόνο αυτό είναι; Θεωρείς ότι δεν υπάρχει ένα ηθικό δίλημμα, επειδή «έφυγε» από τη ζωή ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο μόλις 12 χρόνια πριν;

«Και τι έγινεΓιατί δεν έγινε το ίδιο με τη Λαμπέτη, η οποία έφυγε 20 χρόνια πριν από τη ζωή και το αντιμετώπισαν όλοι πολύ νορμάλ;».

Η καριέρα στην Αμερική

Σου λείπει η Αμερική; Υπάρχουν μέρες που σκέφτεσαι «μακάρι να ήμουν εκεί»;

«Όχι, δεν έχει περάσει από το μυαλό μου ούτε μια στιγμή. Ίσα ίσα δεν σου κρύβω ότι πέρυσι που έκανα ένα ταξίδι-αστραπή στο Λος Άντζελες για τέσσερις ημέρες με έπιασε μια στεναχώρια και είπα: Θεέ μου... εδώ ζούσα;. Μου φάνηκε μια έρημη πόλη. Δεν μου λείπει καθόλου η Αμερική, ούτε θα πήγαινα να ζήσω ξανά ποτέ εκεί. Δεν θα έμπαινα σε αυτή την ταλαιπωρία που πέρασα ποτέ ξανά. Δεν αξίζει τον κόπο πια».

Πάντως, αν και βρίσκεσαι στην Ελλάδα, φλερτάρεις ακόμα με παραγωγές του εξωτερικού. Αυτό το διάστημα μάλιστα συμμετέχεις σε μια καινούργια ταινία...

«Είναι μια ελληνοαμερικανική ταινία. Συμμετέχουν κυρίως Άγγλοι και Αμερικανοί ηθοποιοί. Από τους Έλληνες είμαστε λίγοι. Εκτός από εμένα, συμμετέχουν ο Ιεροκλής Μηχαηλίδης, ο Γιάννης Βούρος, ο Αντώνης Αντωνίου. Οι ελληνικοί ρόλοι είναι guests. Είναι όμως πολύ ωραίο και μακάρι να μπορούσαν να γίνονται περισσότερες παραγωγές και να απασχολούν Έλληνες ηθοποιούς».

Πιστεύω ότι είχες πλασαριστεί πολύ από τα μέσα ενημέρωσης ως ο ηθοποιός που έχει κάνει πράγματα στο εξωτερικό. Με την επιστροφή σου στην Ελλάδα, όμως, δεν έκανες ρόλους της δυναμικής ενός ηθοποιού που έχει κάνει πράγματα έξω

«Η αλήθεια είναι ότι σ' αυτή τη δουλειά το πιο σημαντικό πράγμα για εμένα είναι να έχεις διάρκεια και για να το πετύχεις αυτό, είναι καλό να κάνεις προσεγμένα βήματα. Μου έχουν προταθεί στο παρελθόν πράγματα πολύ μεγάλα που είχαν φοβερή τηλεθέαση, τα οποία όμως δεν με κάλυπταν καλλιτεχνικά. Θα μπορούσα να έχω ακολουθήσει μια τελείως διαφορετική πορεία, αλλά ήταν επιλογή μου και δεν έχω μετανιώσει γι αυτό».

Αλήθεια, ποια είναι τα πιο όμορφα και ποια τα πιο δύσκολα Χριστούγεννα που έχεις περάσει;

«Τα πιο όμορφα τα πέρασα πριν από δύο χρόνια με τους γονείς μου, τον αδερφό μου και το νεογέννητο ανιψούλι μου στη Θεσσαλονίκη. Ο Χρήστος ήταν δυόμισι μηνών τότε Γενικά, θεωρώ ότι τα Χριστούγεννα είναι πολύ ωραία να τα περνάς με δικούς σου ανθρώπους. Τα πιο παράξενα, που εντέλει ήταν πανέμορφα, αν και δύσκολα, ήταν πριν από τέσσερα χρόνια, που θα πήγαινα στο Εκουαδόρ. Ήταν ένα ταξίδι φοβερά περιπετειώδες. Ξεκίνησα από το Λος Άντζελες και βρέθηκα στο Χιούστον να αλλάζω αεροπλάνο για το Εκουαδόρ. Στη μέση της διαδρομής το αεροπλάνο παρουσίασε πρόβλημα και κατεβήκαμε στο Καράκας στη Βενεζουέλα. Εκεί περιμέναμε όλη την παραμονή Χριστουγέννων χωρίς καμία ανακοίνωση, σε ένα άθλιο, έρημο αεροδρόμιο, μέχρι που ταξιδέψαμε ανήμερα Χριστουγέννων όλοι εξαντλημένοι, για να φτάσουμε τελικά στο Κίτο του Εκουαδόρ».