Χάρις Αλεξίου: «Όταν σέβεσαι το τραγούδι πρέπει να του φερθείς και ανάλογα. Δεν γίνεται να τραγουδήσω πια»

24.11.2024
Χάρις Αλεξίου: «Όταν σέβεσαι το τραγούδι πρέπει να του φερθείς και ανάλογα. Δεν γίνεται να τραγουδήσω πια»
Τι ερώτηση έκανε στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη όταν διάβασε τα πρώτα επεισόδια;

Τα τελευταία χρόνια η Χάρις Αλεξίου έχει ανακαλύψει έναν άλλον κόσμο στον καλλιτεχνικό χώρο, αυτόν την υποκριτικής. Και το απολαμβάνει. Και το θεατρικό της ντεμπούτο αλλά και ο ρόλος της στο Maestro της άνοιξαν μια νέα πόρτα και μάλιστα την εποχή που η ίδια αποφάσιζε να δώσει τέλος στις live εμφανίσεις της ως τραγουδίστρια καθώς ένιωθε πως δεν μπορούσε πια να υπηρετήσει το τραγούδι όπως πριν.

Η ίδια μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Χαμογέλα και πάλι» και τον Νίκο Συρίγο, με αφορμή την επερχόμενη πρεμιέρα του Maestro και ήταν όπως πάντα αφοπλιστική.

«Ο ρόλος μου στο Maestro έχει πολύ από τον εαυτό μου. Όταν είχα διαβάσει τα πρώτα επεισόδια της σειράς, ρώτησα τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη εάν έχει μιλήσει με κάποιους δικούς μου» είπε αρχικά η Χάρις Αλεξίου και συνέχισε:

«Σαν ρόλος, όταν ακούω την εγγονή μου να παίζει πιάνο και πείθω τον maestro να τραγουδήσω, ένιωσα ευτυχισμένη. Η στιγμή του τραγουδιού δεν θα τελειώσει»

Όμως στην πραγματική ζωή η ίδια εμμένει στην απόφασή της να μην ξαναγυρίσει:

«Δεν το σκέφτομαι καν. Έχει τελειώσει για μένα αυτό. Δεν λέω ότι είμαι βουβή ή δεν έχω ήχο, αλλά όταν σέβεσαι το τραγούδι πρέπει να του φερθείς και ανάλογα. Δεν γίνεται να τραγουδήσω πια» λέει η μεγάλη τραγουδίστρια για την απόφασή της να σταματήσει τις live εμφανίσεις της και πόσο συνέπεσε με την πρόταση που δέχτηκε για να συμμετάσχει στο Maestro:

«Με βρήκε στη στιγμή που πήρα την απόφαση να μην τραγουδήσω πια. Στην αρχή το αντιμετώπισα σαν ένα ωραίο παιχνίδι, σαν μία εκδρομή. Τελικά ήταν μεγάλο ταξίδι και πολύ ενδιαφέρον».

«Το χιούμορ είναι κάτι που θαυμάζω στους ανθρώπους. Νομίζω οτι ένας άνθρωπος που δεν διαθέτει χιούμορ έχει ένα είδος αναπηρίας. Το χιούμορ σε κάνει πιο μαλακό, κάτι σαν φιλόσοφο. Δεν υπάρχει δυστυχία, αλλάζουμε μέσα στο χρόνο και εξαιτίας αυτού δεν μπορούμε να συνεχίσουμε σχέσεις με ανθρώπους που είχαμε πιο νέοι. Κάποιοι, αυτό που λέω εγώ έναν συνεχή αγώνα που καταβάλλουμε στη ζωή, το λένε δυστυχία. Πως αλλιώς θα ήμασταν χωρίς δυσκολίες;» ολοκληρώνει μιλώντας για το πόσο απαραίτητο είναι τελικά το χιούμορ στη ζωή.

Τελευταία τροποποίηση στις 24.11.2024 - 20:29