Η «Θεοπούλα» από το «Παρά Πέντε», είναι από τους δεύτερους ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές που άφησαν εποχή. Οι ατάκες της ακόμα παίζουν παντού και γίνονται ανάρπαστες ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά.
Η Έφη Παπαθεοδώρου πρόσφατα ήταν η μαμά της Πέμυς Ζπύνη στον «Έρωτα Φυγά». Το ξαφνικό πρόβλημα που αντιμετώπισε με την υγεία της –κινδύνεψε η ζωή της- την ανάγκασε να κάνει λίγο πίσω στα επαγγελματικά της και να προσέξει τον εαυτό της. Πλέον επιστρέφει δριμύτερη και μιλάει για όλα στον Ανδρέα Θεοδώρου στο Λοιπόν που κυκλοφορεί.
-Θα θέλατε να ξαναγυριστεί το «Παρά πέντε;»
«Όχι, όχι με τίποτα δεν θα ήθελα να ξαναγυριστεί. Τώρα να μας μαζέψουν και απλά να θυμηθούμε πώς γυριζόταν η σειρά. Είναι πλέον κλασικό κομμάτι της τηλεόρασης».
-Βγάλατε χρήματα από το «Παρά πέντε»;
«Τα λεφτά είναι κάτι σχετικό. Δεν είμαι πλούσια, αλλά δεν πεινάω κιόλας. Δεν μετάνιωσα ποτέ πάντως που έγινα ηθοποιός, από παιδί πέντε χρονών ήταν το όνειρό μου. Είχα εκπληκτικούς γονείς και ένα περιβάλλον καλλιεργημένων ανθρώπων οι οποίοι ποτέ δεν μου είπαν να μην ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα… Ήταν προοδευτικοί άνθρωποι. Πήραν θέση εκεί που έπρεπε όταν έπρεπε».
-Τον Στέφανο Κασσελάκη πώς τον βλέπετε;
«Έλα μωρέ τον τενεκέ, μην μου μιλάς για αυτόν. Στον Σύριζα ήταν άνθρωποι που είχαν αγωνιστεί και είχαν βάλει το κεφάλι τους στον ντορβά και ξαφνικά έρχεται ένας ανθρωπάκος από το πουθενά, ένας φιλόδοξος βλαξ που το παίζει ότι θα μας σώσει. Τι να μας σώσει, να σώσει τον εαυτό του πρώτα».
-Είχατε ασχοληθεί κάποτε με την πολιτική
«Είμαι ταγμένη στην αριστερά. Με τον Σύριζα παλαιότερα. Τότε μου είχε ζητήσει ο Αλέξης Τσίπρας που τον αγαπώ, να βάλω το όνομά μου στην Καισαριανή σαν υποψήφια και το είχα κάνει. Δεν υπήρχε περίπτωση να βγω ούτε και το ήθελα γιατί ήμουν μεγάλη, απλά για να βοηθήσω δέχτηκα. Πράγματι, γνώρισα εξαιρετικά παιδιά. Από εδώ και πέρα έχει γίνει μπάχαλο και θα έπρεπε ο Αλέξης να επέμβει για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Δεν πρέπει να επιτρέψει σε έναν τενεκέ να καταστρέψει ό,τι είχε φτιάξει όλα αυτά τα χρόνια».
-Φοβηθήκατε με το πρόβλημα υγείας που περάσατε;
«Ναι, αλλά το ξεπέρασα χάρη στους δικούς μου που ήταν όλοι εδώ. Οι γιατροί με πρόσεξαν πάρα πολύ. Ήμουν τυχερή, γιατί το ασθενοφόρο ήρθε αμέσως. Θα πέθαινα, δεν θα μιλάγαμε σήμερα. Το παθαίνουν πολλοί στην ηλικία μου, αλλά και νεότεροι. Σταμάτησε η καρδιά μου, έπεσαν οι παλμοί και αν δεν επενέβαιναν αμέσως, θα έχανα τελείως τις αισθήσεις μου. Έβαλα όμως βηματοδότη και πρέπει να παίρνω κάποια φάρμακα. Είμαι έτοιμη να ξεκινήσω και πάλι την πορεία μου».
-Πιστεύετε στον Θεό;
«Δεν είμαι θρήσκα. Πιστεύω ότι το μεγάλο δώρο στον άνθρωπο είναι η ζωή».
-Το κεφάλαιο οικογένεια σας έλειψε;
«Κάποια στιγμή όταν ήμουν νέα, προσπάθησα να κάνω παιδί, αλλά μετά βλέποντας πώς εξελίσσονται τα πράγματα, σκέφτηκα τι θα του έλεγα, ότι «ο πατέρας σου είναι ένας άγνωστος»; Πρέπει πρώτα να σκεφτόμαστε πώς θα νιώθουν τα παιδιά και όχι πώς εμείς θα φροντίζουμε να καλύπτουμε κάποιες συναισθηματικές μας ανάγκες. Έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά. Εγώ πάντως, ήθελα να παίζω, να γράφω, να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο. Αυτό κάπου γέμισε τη ζωή μου οπότε δεν πρέπει να έχω παράπονο».
