Και δεν ήταν καλός… Το βίντεο που δείχνει τη Μαρίνα Σπανού στην εμφάνισή της στο Fuzz Live να τραγουδάει και να χορεύει το “Oops I did it again” της Britney Spears έκανε τον γύρο των Social Media με τα σχόλια να γράφουν λίγο πολύ, πως πάει κι αυτή, που το παίζει έντεχνη και διάφορα άλλα με τον καθένα να λέει το μακρύ του και το κοντό του για μια 22χρονη (γιατί τόσο είναι η Μαρίνα) που ανάμεσα στο δικό της ρεπερτόριο, αυτό που την έχει συνηθίσει ο κόσμος να λέει, αποφάσισε να πει και ένα κλασικό pop τραγούδι από αυτά που λίγο πολύ όλες έχουμε πει και χορέψει στη ζωή μας…
Λες και έχει χαράξει στην πέτρα τι της επιτρέπεται και τι όχι να τραγουδήσει και να χορέψει αν η ίδια το επιθυμεί και παρέκλινε από τους «όρκους» στο κοινό της…
@irisbogiouka #spanou #marinaspanou #μαρινασπανου #cartpostal #fyp #φοργιου #φοργιουπειτζ #live #mpesfypgamw ♬ original sound - irisbogiouka
Ας σοβαρευτούμε όλοι. Κι ας σταματήσει κι αυτός ο διαχωρισμός -σχεδόν αιώνιος- μεταξύ έντεχνου και μη… Δηλαδή η υπόλοιπες μουσικές δημιουργίες κάθε είδους είναι άτεχνες; Και ποιος μπορεί να καθορίσει τι μπορεί/θέλει/γουστάρει να τραγουδήσεις ένας καλλιτέχνης κι τι όχι πέραν από τη δική του επιθυμία;
@oreanthi.dainava @Μαρίνα Σπανού She did it again!✨🌸🦋#marinaspanou#athens#concerts #greece ♬ πρωτότυπος ήχος - oreanthi🌸
Αυτά λίγο πολύ έγραψε και η ίδια η Μαρίνα Σπανού που όπως φάνηκε πολύ το ευχαριστήθηκε και στην τελική και πολύ καλά έκανε…
«Την Κυριακή είχαμε την καθιερωμένη μας ανοιξιάτικη αθηναϊκή συνάντηση
ήταν μια μάζωξη διαφορετική από τις άλλες
μοιραστήκαμε μαζί όλα τα χρώματα της παλέτας μας
ο χορός ήρθε στη ζωή μου όταν ακόμη δεν μπορούσα να γράψω λέξεις, στίχους και μουσικές
φόραγα το ροζ μικροσκοπικό μου καλσόν και τα παπούτσια μπαλέτου στο αμάξι στην 20λεπτη διαδρομή από το γήπεδο του τέννις μέχρι την σχολή στην Κυψέλη
όσο μεγάλωνα ανακάλυπτα αυτό που μου μάθαιναν πάντα οι γονείς μου
η τέχνη είναι μια μεγάλη παλέτα και τα είδη της είναι απλώς χρώματα
αποφάσισα λοιπόν να δοκιμάσω στον καμβά μου κάθε πιθανή απόχρωση
το ροζ καλσόν έγινε κλακέτες, οι κλακέτες έγιναν παπούτσια λάτιν, τα παπούτσια λάτιν έγιναν άνετες φόρμες για σύγχρονο και το release έγινε μια καθοριστική συνάντηση
στα 15 μου γνώρισα τον @nikos.koukakis ο οποίος έφερνε στο παρκέ μουσικές που άκουγα σε στικάκια φτιαγμένα για παιδικά πάρτι
μουσικές που ηχούσαν στο κέντρο μου,
που κινούσαν το σώμα μου με έναν τρόπο που δεν χρειαζόταν να φορέσει ταμπέλες
ποτέ μου δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες, τα ονόματα κι οι τίτλοι
ένα πράγμα ήξερα μόνο: θέλω πάντα να γνωρίζω όσα περισσότερα χρώματα μπορώ
fast forward σε ένα τηλεφώνημα που έκανα στον Νίκο φέτος τον Φλεβάρη
του μίλησα για την σκέψη μου και εκείνος την αγκάλιασε
μαζί του και αυτά τα εξαιρετικά παιδιά που μοιραστήκαμε τον ίδιο παλμό
παιδιά που κάποιος κάποτε τους είχε πει πως είναι breakdancers, λάτιν χορευτές, σύγχρονοι, μπαλετικοί
για 10 λεπτά σβήσαμε ολόκληρο τον κόσμο γύρω μας και χορέψαμε με την ψυχή μας
Νίκο, Χριστίνα, Ζέτα, Μιχάλη σας ευχαριστώ»
