Μίλησε ακόμη και για τον φίλο του τον Βερνάρδο, τον γνωστό «ληστή με τις γλαδιόλες» δίνοντας μία νέα εκδοχή για το θάνατό του, για την απαγωγή της κόρης του, ώστε να τον εκβιάσουν, για την μεταμφίεση που χρησιμοποίησε σε μια από τις πέντε αποδράσεις του, για τις ζεϊμπεκιές που χόρευε όντας καταζητούμενος, για τα όπλα που αράδιαζε στα μπαρ και πολλά άλλα!
Χαρακτηριστικός ήταν ο τρόπος που απέδρασε μία φορά από τον Κορυδαλλό.
«Για να πάμε στο επισκεπτήριο περνούσαμε τουλάχιστον δέκα πόρτες. Άλλες ήθελαν κλειδιά και άλλες όχι. Όταν περνούσαμε από την γραμματεία, είδα ότι τα κλειδιά ήταν περασμένα σε ένα ταμπλό. Όταν τα είδα την πρώτη φορά, φρόντισα να έχω ένα κομμάτι πλαστελίνης μαζί μου. Όταν πέρναγα από εκεί – συνήθως όταν επέστρεφε από τα Δικαστήρια – και είχα χρόνο δέκα λεπτά μέχρι να έρθει η σειρά μου, έπαιρνα ένα κλειδί και μπαμ ( το έβαζε πάνω στην πλαστελίνη). Πέρασαν δέκα μήνες, ίσως και χρόνος, για να πάρω τα 5 – 6 κλειδιά που χρειαζόμουν. Τα έδινα σε κάποιον έξω και μου τα έφτιαχνε. Το να ανοίξεις όλες τις πόρτες ήταν θέμα υπομονής. Τις δύο τελευταίες τις άνοιξαν μόνοι τους, από εκεί που έφευγαν οι δικηγόροι, γιατί έτσι έφυγα. Είχα ντυθεί σαν δικηγόρος» ενώ παραδέχτηκε ότι είχε βοήθεια από κάποιον φίλο, ο οποίος του είχε ανοίξει την πόρτα πριν από την κεντρική.
“Μπορούσα να οργανώνω τους κρατούμενους να είναι αγαπημένοι και διεκδικούσαμε όλοι μαζί περισσότερα δικαιώματα και καλύτερη ζωή στις φυλακές” σημειώνει ο Βαγγέλης Ρωχάμης και στη συνέχεια περιγράφει το πως πρωτοστάτησε σε εξεγέρσεις στον Κορυδαλλό και στις φυλακές Κέρκυρας: “Το '81 είχαμε καταλάβει επί ένα μήνα τη φυλακή. Μέχρι και τα υπόγεια ελέγχαμε” αναφέρει και εξομολογείται πως η μόνη φορά που δεν πέτυχε εξέγερση ήταν στην Κέρκυρα, όπου και κάηκε ολοσχερώς το κτίριο, χωρίς ωστόσο να τραυματιστεί κανείς από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους!
Αίσθηση προκάλεσε, επίσης, όταν είπε πως “οι αστυνομικοί δεν με αντιπαθούσαν, έκαναν απλά τη δουλειά τους”. Ωστόσο, η μόνη περίπτωση που ο Βαγγέλης Ρωχάμης θύμωσε πραγματικά ήταν όταν η ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβε την κόρη του, προκειμένου να τον εκβιάσει. “Είχα ένα μπρεν από τανκ. Έκοψα λοιπόν την οροφή μιας BMW και ξεκίνησα από τη Φυλής όπου είχα κρυμμένα αυτοκίνητα για το Χαϊδάρι”. Στη συνέχεια εξιστόρησε πως στο δρόμο τον έπιασε λάστιχο και έτσι οπλίστηκε με ούζι και άλλα όπλα και πήρε ένα ταξί που περνούσε από το δρόμο. “Κατέβηκα στο Χαϊδάρι και πυροβολούσα τις μαρκίζες και τα κεφάλια από κάποιες κούκλες στα μαγαζιά. Στη συνέχεια πήγα και στη Νέα Ζωή. Ήθελα να τους δείξω ότι μπορούσα, αλλά δεν ήθελα. Επέστρεψα το ταξί στον κάτοχό του, του άφησα και 200 χιλιάδες δραχμές και εξαφανίστηκα. Είχα στείλει το μήνυμά μου”, αναφέρει.
Αποκάλυψε παράλληλα, πως η πιο “επικερδής” από όλες τις ληστείες του, ανερχόταν στο ποσό των 60 εκατομμυρίων δραχμών! Ωστόσο, δεν έχει πλέον ούτε ευρώ από εκείνα τα χρήματα. “Τα έτρωγα, τα έδινα... είχα βοηθήσει παιδάκια που είχαν καψίματα και ήθελαν πλαστικές, άλλα που χρειάζονταν εγχειρίσεις” αναφέρει για τα χρήματα των περίφημων ληστειών του.
“Το να είσαι κακοποιός είναι “ακριβό σπορ”. “Έπρεπε να νοικιάζω 12-13 διαμερίσματα ταυτόχρονα. Ήμουν υποχρεωμένος να πληρώνω ανθρώπους για να μου φέρνουν αυτοκίνητα, τα όπλα” εξηγεί.
