Τα δύο φυτά είναι διαφορετικά, αλλά μοιάζουν αρκετά ως αρωματικά και ως βότανα. Ο μάραθος (Fennel - Foeniculum graveolens ή officinalis) έχει βαθυπράσινα αραχνοειδή φύλλα, έντονα δροσερή γεύση και μυρωδιά, η δε βολβώδης ρίζα του "το φινόκιο"μοσχοβολάει από μακριά, όταν είναι φρέσκια. Ο άγριος μάραθος (Foeniculum piperata), που φύεται στα χωράφια και στις άκρες των δρόμων, έχει φύλλα μαυροπράσινα, χωρισμένα σε ατίθασες ίνες, και μεθυστικό άρωμα, δροσερή γεύση και πιπεράτη επίγευση. Ο άνηθος (Dill - Anithum graveolens) με τα πρασινωπά, δαντελωτά του φύλλα και τη γλυκιά και δροσερή γεύση και μυρωδιά είναι η... ντελικάτη εκδοχή της οικογένειας των ομπρελοειδών (Umbeliferrae), που ονομάστηκε έτσι από τις ταξιανθίες που σχηματίζουν τα κατακίτρινα ανθάκια των φυτών της, που μοιάζουν με ομπρέλες.
Ευ ζην
Από αρχαιοτάτων χρόνων θεωρείται μοναδικό βοτάνι για αδυνάτισμα (1 κούπα έγχυμα πριν από τα γεύματα μειώνει την πείνα και διευκολύνει την πέψη). Την όρεξη όμως κόβει και το ευχάριστο μάσημα των σπόρων!
Παράλληλα... είναι και εύγευστο ορεκτικό!
Το μάσημα φύλλων και σπόρων άνηθου ή μάραθου αρωματίζει την αναπνοή και δροσίζει το στόμα.
Η γαργάρα με το αντιφλεγμονώδες έγχυμά τους περιορίζει ουλίτιδα και οδοντικές φλεγμονές και μαλακώνει τον ερεθισμένο λαιμό.
Στη γλάστρα ή τον κήπο!
Για να τα έχουμε φρέσκα, λαχταριστά και σαφώς πιο μυρωδάτα, πιο γευστικά και πιο υγιεινά από τα ματσάκια του εμπορίου.
Φυτεύονται με σπόρους, αλλά αναπτύσσονται ταχύτερα αν μεταφυτευτούν από γλαστράκια αγορασμένα από φυτώρια. Θέλουν ήλιο, συχνό πότισμα και φουντώνουν όταν κόβονται οι κορυφές.
Δεν βρίσκουμε μάραθο όλο το χρόνο. Γι’ αυτό, κόβουμε φρέσκα βλαστάρια λίγο πριν ανθίσει (την άνοιξη) και τα αποξηραίνουμε. Οι σπόροι του έχουν εντονότερο άρωμα και γεύση από τα φύλλα και «δένουν» αρχές φθινοπώρου. ‘Οταν γίνουν καφεπράσινοι, τους μαζεύουμε, τους αποξηραίνουμε και τους φυλάμε σε σκούρο βάζο.
Για να μη σας λείψει η ασύγκριτη γεύση και το άρωμα του άγριου μάραθου, μαζέψτε τον χλωρό για αποξήρανση, αποφεύγοντας τα φυτά κατά μήκος των δρόμων. Τον Αύγουστο τον στεφανώνουν κίτρινες ομπρελίτσες με άγουρα σπόρια. Κόψτε τες και φυλάξτε τες, γιατί έχουν γεύση και άρωμα μεθυστικό!
Στην κουζίνα
Από την αρχαιότητα αρωμάτιζαν με τα μεσογειακά αυτά φυτά ελιές, τουρσιά και ψάρια. Τα ανηθομάραθα χαρίζουν αιθέριο άρωμα και γλυκιά, δροσερή γεύση σε λάδια, ξίδια, μαρινάτες, ποτά, φρέσκες σαλάτες, σούπες, κρεατικά, ενώ «κόβουν» την ψαρίλα των λιπαρών ψαριών (δεν νοείται σολομός φρέσκος ή καπνιστός χωρίς αυτά!).
Ζευγάρι... αχτύπητο με φρέσκα κρεμμυδάκια για αγκινάρες, αρακά, πίτες, τυρόπιτες, κολοκυθάκια.
Δίνουν μοναδική γεύση και άρωμα στις πράσινες σαλάτες και, παράλληλα, αποτοξινώνουν.
Πάνε γάντι με το λεμόνι, έχουν... χαλαρή σχέση με την ντομάτα, αλλά είναι αταίριαστα με βασιλικό, φασκόμηλο και ριγανοειδή.
Αρωματισμένο λάδι & ξίδι
Σε ένα μπουκάλι αρωματίζουμε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο με σπασμένο μαραθόσπορο και με ένα βλαστάρι μάραθο. Σε 4-5 ημέρες σουρώνουμε και προσθέτουμε ένα νέο βλαστάρι, για διακόσμηση.
Στο ξίδι δίνουν εξαιρετικό άρωμα και γεύση οι κίτρινες ομπρελίτσες με τους άγουρους σπόρους. Αν δεν έχετε, αρωματίστε το με σπασμένο μαραθόσπορο και 1-2 βλαστάρια μάραθο.
