Θεϊκός μεζές (και λίγα λέμε), φτιαγμένος από την Νέλλη στο Νημπορειό, έναν κρυμμένο παράδεισο στην Εύβοια.
Tο χρονικό μιας σύντομης απόδρασης
Ξημερώνοντας Κυριακή –ήταν Αγίου Νικολάου- αποφασίσαμε να δεχτούμε την πρόσκληση του εορτάζοντος φίλου μας στο Νημπορειό, με σκοπό τα χρόνια πολλά αλλά και την μαγειρική της Νέλλης, που είχε φτιάξει το οικόσιτο χοιρινό στην λαδόκολλα -η σφαγή είχε γίνει μια εβδομάδα πριν. Δεν ήταν δυνατόν να αντισταθούμε, άσε που έπρεπε να δούμε και την autobahn που μόλις είχε κατασκευαστεί.
Πρωινό ξεκίνημα, με κατεύθυνση την Αγία Μαρίνα Αττικής, για να προλάβουμε το φέρι των 10:30 για Νέα Στύρα. Εύκολη η διαδρομή μέσω Λεωφ. Μαραθώνος, δυσκολότερη μέσω Πεντέλης-Διονύσου. Πήραμε τη δεύτερη χάριν της ομορφιάς του βουνού και της υπέροχης θέας προς τον κόλπο του Μαραθώνα, πάνω απ’ την Ν. Μάκρη, 45 λεπτά μέχρι την Αγία Μαρίνα –στην οποία είναι δύσκολο να χαθείς, υπάρχουν άπειρες κατατοπιστικές πινακίδες- και την επιβίβαση στο καθαρότερο ferry που είχαμε δει ποτέ. Εντυπωσιακό. Έλαμπε!
Ο ηλιόλουστος καιρός και η ήρεμη θάλασσα έκαναν το “ταξίδι” απολαυστικό. Λιαστήκαμε για τα καλά ως την μέση της διαδρομής και σε 45 λεπτά φτάσαμε στα συννεφιασμένα Ν. Στύρα και λίγο μετά στα Κάψαλα, το επόμενο χωριό, όπου βγαίνοντας μια μικρή ταμπελίτσα δείχνει δεξιά το Νημπορειό στα 4,5 χλμ. Ο κακότροπος δρόμος και γεμάτος λακκούβες ταλαιπώρησε το smartαki μας για 300 ολόκληρα μέτρα, πριν δώσει τη θέση του σε μια ολοκαίνουρια ασφαλτόστρωση, την autobahn που λέγαμε –έμαθα ότι ο δρόμος είχε ασφαλτοστρωθεί πριν ένα μήνα, μετά από αναμονή 30 περίπου χρόνων. Το αγαπημένο Νημπορειό, ο μικρός κρυμμένος παράδεισος που μόνο με σκάφος μπορούσες πριν να προσεγγίσεις (ο δρόμος ήταν μόνο για σκληροτράχηλα 4X4), είναι πλέον και οδικός προορισμός. Ωστόσο, η παραλία επιμένει σε ό,τι λέει το όνομά της, αμμουδιά δηλαδή, και καθώς η προσέγγιση οδγώντας είναι αδύνατη ελλείψει δρόμου κατά μήκος της θάλασσας, αφήσαμε το smart στο parking-οικόπεδο, στο τέλος του δρόμου που βγάζει στα 3 μικρά σπιτάκια, που μοιάζουν εντελώς μέσα στην θάλασσα (είχαν κατασκευαστεί στο παρελθόν για τις ανάγκες φόρτωσης των καϊκιών με πέτρα Καρύστου, από το κοντινό μη ενεργό λατομείο).
Η Χρυσή Ακτή
Στο αριστερό μέρος, πάνω στο κύμα, βρίσκεται η ταβέρνα του Γιώργου και της Νέλλης Τόλια, με την ευφάνταστη ονομασία “Χρυσή Ακτή”. Εκεί είχαν μαζευτεί όλοι, γνωστοί και φίλοι και είχαν ξεκινήσει τους καφέδες, χωρίς γλυκάνισο! Το προ εβδομάδας οικόσιτο ροδαλό γουρουνάκι είχε αφήσει το αδελφάκι του και ψηνόταν τυλιγμένο στην λαδόκολλα, στον φούρνο, συνοδεία δαμάσκηνων. Ο ήλιος, στο μεταξύ, είχε πάρει την κεντρική του θέση στον καταγάλανο ουρανό κι οι μεζέδες έρχονταν ο ένας πίσω από τον άλλο για να συνοδέψουν τους καφέδες χωρίς γλυκάνισο… Η καλή διάθεση και η ευφορία ήταν διάχυτες. Η ταβέρνα χωρίς την επαγγελματική καλοκαιρινή της όψη είχε γίνει η αυλή που μάζευε την παρέα.
Οι περισσότεροι από τους μεζέδες ήταν θαλασσινοί, ψαρεμένοι δια χειρός Αγγελή (αδελφός του Γιώργου), ο οποίος με το γαλάζιο του καΐκι προμηθεύει με ψάρια την επιχείρηση. Τα εποχιακά λαχανικά, το τυρί, τα αυγά, οι πατάτες, κάποια κρεατικά είναι παραγωγής τους –όλες οι πρώτες ύλες σε απίστευτη ποιότητα, για την οποία θα μιλήσουμε κι άλλη φορά. Tα θαλασσινά τους, από τα οποία εκείνη τη μέρα δοκιμάσαμε τα μαγικά μύδια σαγανάκι, είναι πάντα εξαιρετικά. Φύγαμε αφού απολαύσαμε και το καταπληκτικό γουρουνάκι στη λαδόκολλα, υποσχόμενοι αλλήλους μια επόμενη Κυριακάτικη εξόρμηση με μοτοσυκλέτες.
Στην επόμενη σελίδα: Τα μύδια σαγανάκι της Νέλλης και της θάλασσας
Τα μύδια σαγανάκι της Νέλλης και της θάλασσας
Όταν μια απλή, καθαρή γεύση καταφέρνει να ενσωματώνει την ουσία της νοστιμιάς της θάλασσας, η γευστική περιέργεια εξάπτεται· η κατεύθυνση προς την κουζίνα γίνεται μονόδρομος και δεν καταπιέζεται. Όχι γιατί ίσως δεν μαντεύεις την διαδικασία (και τη συνταγή), αλλά γιατί δεν θέλεις να παρεκκλίνεις στο παραμικρό επειδή θες να απολαύσεις το ίδιο ακριβώς μοναδικό πιάτο στην πρώτη σου (σπιτική) αναπαραγωγή. Τα ζουμερά μύδια σαγανάκι της Νέλλης είναι υπέροχα μέσα στην -σχετικά πυκνόρευστη- λεμονάτη τους σάλτσα, τον όξινο χαρακτήρα της οποίας ξεπετάει η ρίγανη με το άρωμά της, ενώ η καυτερή πιπεριά τους δίνει τον πικάντικο τόνο που τσιμπάει όσο χρειάζεται για να ενισχύσει την ένταση και την ευχαρίστηση που προσφέρει το πιάτο. Οι παπάρες δεν είναι ποτέ αυτοσκοπός, αλλά εδώ όλα εκεί οδηγούν και μάλιστα χρησιμοποιώντας τα κελύφη των μυδιών ως κουτάλι, είναι και απολύτως καθωσπρέπει για όσους δεν θέλουν να λερωθούν. Σημειώνεται πως τα μύδια της Νέλλης είναι μεγάλου μεγέθους -φτάνουν τα 7+ εκατ. μήκος το καθένα-, αλλά αν δεν βρείτε ίδια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε με τον ίδιο τρόπο τα μικρότερα μπλε μύδια Mytilus edulis, που κυκλοφορούν ευρέως ή όποια καταψυγμένα προτιμάτε. Μπορείτε επίσης, να ρυθμίσετε την πυκνότητα της σάλτσας -ελαττώστε το νισεστέ ή κορν φλάουρ, αν την θέλετε πιο υδαρή. Σε κάθε περίπτωση μην υπερβείτε το 1 κ.γ. για την συγκεκριμένη ποσότητα, αν σας αρέσει κάπως πυκνή, ώστε να μην χαθεί η ανάλαφρη υφή της -άλλωστε μύδια σαγανάκι κάνουμε όχι λαχανοντολμάδες.
Εννοείται πως ξανακάναμε τα μύδια σαγανάκι για να τα εμπεδώσουμε στο έπακρό τους –άλλο που δεν θέλαμε-, να τα φωτογραφίσουμε βήμα-βήμα για σας και φυσικά για να τρατάρουμε την παρέα. Ό,τι μοιράζεσαι με φίλους είναι πάντα νοστιμότερο. Συστήνουμε αυτή την τακτική για μοίρασμα των γεύσεων σε όλους.
Μύδια σαγανάκι – η συνταγή
Μύδια σαγανάκι – η συνταγή
Προετοιμασία: 20 λεπτά για το καθάρισμα και τη σάλτσα και 10 λεπτά το μαγείρεμα, αν τα μύδια είναι μεγάλα και φρέσκα. Διπλάσιος ο χρόνος καθαρίσματος αν είναι μικρότερα και μηδενικός, αν είναι κατεψυγμένα. Προφανώς, μπορείτε οποιοδήποτε. Αν κάνετε μύδια σαγανάκι με φρέσκα μύδια, δοκιμάστε και τα βιολογικής μυδοκαλλιέργειας που κυκλοφορούν και χρειάζονται λιγότερο καθάρισμα. Εύκολη και γρήγορη συνταγή –και τόσο, μα τόσο νόστιμη.
Υλικά (μεζές για 4 άτομα)
10 μεγάλα μύδια περί τα 7 εκατ. έκαστο –αν είναι μικρότερα, βάλτε όσα χωράει το τηγάνι σας
1 μικρή καυτερή πιπεριά (τουρκάκι) ψιλοκομμένη
3 κ.σ. ελαιόλαδο
2 πρέζες αλάτι
για τη σάλτσα
1½ ζουμερό λεμόνι, τον χυμό
1 κ.γ. μουστάρδα
½-1 κ.γ. νισεστέ ή κορν φλάουρ (αν βάλετε 1 κ.γ. πρέπει να είναι κοφτό απαραιτήτως)
½ κ.γ. ρίγανη
Ετοιμάζετε τη σάλτσα λεμονιού: Σε μπολ βάζετε όλα τα υλικά και τα χτυπάτε με το σύρμα καλά για να ομογενοποιηθεί το μείγμα –σαν να κάνετε ένα καλοκτυπημένο λαδολέμονο.
Προετοιμάζετε τα μύδια: Αν είναι φρέσκα, τα πλένετε κάτω από τρεχούμενο νερό, καθαρίζετε ξύνοντας τα κελύφη (με συρμάτινο βουρτσάκι) και αφαιρείτε το γένι τους (με το χέρι). Τα ξεπλένετε καλά και πετάτε όποιο μύδι μείνει ανοικτό. Τα ξεπαγώνετε, αν είναι κατεψυγμένα και καθαρά.
Ετοιμάζετε τα μύδια σαγανάκι: Σε τηγάνι και δυνατή φωτιά ρίχνετε το ελαιόλαδο να ζεσταθεί καλά και προσθέτετε την πιπεριά. Σοτάρετε ελάχιστα (μισό με ένα λεπτό χωρίς να μαυρίσει).
Bάζετε τα μύδια, αλατίζετε και χαμηλώνετε λίγο τη φωτιά (μέτρια). Αφήνετε να βράσουν στο ζουμί τους για 2 λεπτά –όχι πάνω από 3’, ώστε να μην στεγνώσουν και γίνουν σαν λάστιχο.
Σημείωση: Αν τα μύδια είναι μικρά, μειώστε τον χρόνο στο μισό ή/και λιγότερο – 1 λεπτό στο τηγάνι είναι αρκετό. Επίσης, πετάξτε τα κλειστά μύδια, όσα δηλαδή δεν έχουν ανοίξει κατά το μαγείρεμα, αν είναι με το κέλυφος.
Ολοκλήρωση: Προσθέστε τη σάλτσα και ανακατέψτε κουνώντας κυκλικά το τηγάνι. Η σάλτσα σε 2 λεπτά θα δέσει. Αποσύρετε.
Σερβίρισμα: Τα μύδια σαγανάκι σερβίρονται αμέσως. Συνοδέψτε με καλό, φρέσκο ψωμί και λευκό κρασί ή ούζο -το τσίπουρο και η τσικουδιά δεν εξαιρούνται.
Περισσότερες συνταγές αλά Pandespani μπορείς να βρεις εδώ.
