Το ενδιαφέρον με αυτή την ταινία, είναι ότι είναι ταινία. Παράλογο; Καθόλου, αφού ένας μεγάλος αριθμός από τις (λεγόμενες εμπορικές) ελληνικές ταινίες των τελευταίων μηνών, δεν είναι καν ταινίες- δεν είναι καν σινεμά.

Τα πολλά εισιτήρια και τα, ενδεχομένως αποτελεσματικά, αστεία δεν είναι αρκετά για να προβιβάσουν ένα έργο κινουμένων εικόνων από την τηλεοπτική κατηγορία στην κατηγορία του κινηματογράφου.

Οι «Επικίνδυνες Μαγειρικές» λοιπόν ξεκινούν από αυτό το σημείο: κινηματογραφική σκηνοθεσία, κινηματογραφικός φωτισμός και μοντάζ, κινηματογραφικές ερμηνείες και σενάριο γραμμένο για το πλαίσιο και το μέγεθος της κινηματογραφικής οθόνης. Η αναζήτηση προτερημάτων ή ελαττωμάτων έπεται. Αυτό που προέχει είναι η κινηματογραφικότητα.

Κι επειδή στην Ελλάδα το αυτονόητο δεν ήταν ποτέ «αυτομάτως νοητό», καλό είναι να υπογραμμίζουμε την κινηματογραφικότητα των κινηματογραφικών ταινιών (και να επιβραβεύουμε τους δημιουργούς και τους παραγωγούς τους) διότι σε λίγο καιρό, στη μεγάλη οθόνη, δεν θα βλέπουμε παρά τα σκουπίδια της μικρής.

Βασισμένη στο εξαιρετικό ομότιτλο βιβλίο του Αντρέα Στάικου η ταινία του Βασίλη Τσελεμέγκου βάζει τον έρωτα δίπλα στη μαγειρική με σκοπό να επιτύχει ένα επικούρειο μπιγκ μπανγκ αισθήσεων και αισθητικής. Δεν τα καταφέρνει πάντα, οι αρετές της, ωστόσο, είναι ορατές.

Ένας διάσημος σεφ μεγάλων εστιατορίων (Γιώργος Χωραφάς) τα φτιάχνει με μια όμορφη αινιγματική γυναίκα (Κάτια Ζυγούλη). Στη σχέση τους, η υψηλή μαγειρική και οι σπάνιες εκλεπτυσμένες γεύσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο. Εκείνη όμως τα φτιάχνει και με ένα νεότερο μάγειρα (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης), ο οποίος δουλεύει σε κουζίνες καραβιών και ειδικεύεται σε γεύσεις και πράξεις πολύ πιο ωμές και γήινες από αυτές του ανταγωνιστή του. Σημαντική λεπτομέρεια: και οι δύο αντεραστές κατοικούν στον ίδιο όροφο της ίδιας πολυκατοικίας. Το τρίγωνο θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα και κωμικές ανατροπές. Α, ναι η ταινία είναι κομεντί.

Εκτός από την κινηματογραφικότητα λοιπόν, υπάρχει και εντιμότητα. Παντού στην ταινία αυτή. Και μια κάποια αισθητική ερεθιστική. Αναμενόμενο. Για ερωτικό τρίγωνο μιλάει και θα ήταν υποκρισία να την ψέξουμε επειδή είναι γεμάτη προκλητικές σκηνές ερώτων- σε όλες τις στάσεις και με πολλούς συνδυασμούς. Και πολύ καλά γυρισμένες μέσα σ΄ ένα πλαίσιο παραγωγής εξαίσιο που έχει εξ αρχής θέσει τους σωστούς όρους.

Η Ζυγούλη είναι όμορφη, αλλά (ας το θέσω ευγενικά μιας και είναι η πρώτη της εμφάνιση) η ομιλία, η έκφραση και η άρθρωση δεν είναι τα δυνατά σημεία της. Από εικόνα βεβαίως σκίζει. Καλοί και οι δύο άνδρες και καλή η μεταξύ τους χημεία. Στο κάτω της γραφής το θέμα μας οδηγεί περισσότερο στη μεταξύ τους σχέση (ανταγωνιστική- συμπληρωματική- φιλική- επαγγελματική) και λιγότερο στη σχέση τους με την γυναίκα.

Εν κατακλείδι: απλή ταινία, διασκεδαστική και έντιμη. Απολαύστε την και μην ζητάτε περισσότερα από αυτού του είδους το (εμπορικό) σινεμά, διότι οι Λάρισες και οι Καρδίτσες καραδοκούν.