Μία δυναμική και φιλόδοξη δικηγόρος σοκάρεται όταν ανακαλύπτει ότι ο γοητευτικός νέος σύντροφός της είναι παντρεμένος και αποφασίζει να τον εκδικηθεί μαζί με την απατημένη σύζυγο, με την οποία σιγά-σιγά, σχεδόν χωρίς να το θέλουν, γίνονται φίλες.
Όταν ανακαλύψουν και δεύτερη ερωμένη, τότε το σχέδιο καταστρώνεται: θα τον χτυπήσουν σε όλα τα επίπεδα, προσωπικά και επαγγελματικά, για να τον καταστρέψουν όπως αυτός κατέστρεψε εκείνες.
Εκεί κάπου τελειώνουν και όλες οι ιδέες της ξεκάθαρα στοχευμένης στο γυναικείο κοινό κωμωδίας, η οποία γρήγορα ρίχνει τα στάνταρ της και εναποθέτει την δύσκολη δουλειά στους ώμους των ταλαντούχων πρωταγωνιστριών Κάμερον Ντίαζ και Λέζλι Μαν (για την Κέιτ Άπτον δεν γίνεται λόγος, γιατί ο ρόλος της είναι απλώς να δείχνει εντυπωσιακή και τίποτε άλλο), φορτώνοντας τους με ατελείωτες σκηνές υστερίας, γκρίνιας, σεξιστικών στερεότυπων και βαρετών εκδικητικών σχεδίων.
Η Ντίαζ είναι αρκετά έμπειρη ως κωμικός (και έχει τον καλύτερο χαρακτήρα στα χέρια της) και διασώζεται κάπως από το ναυάγιο, αφήνοντας την Μαν να οργιάζει μέσα στην μανιέρα της ως η εκτός συναισθηματικού ελέγχου σύζυγος, σε μια ταινία χωρίς κωμικό τάιμινγκ, απλώς μια βαθιά κυνική ιδέα προσέλκυσης του κοινού βάσει των φαντασιώσεων εκδίκησης που υπόσχεται σε όλους(ες) τους(ις) απανταχού- απατημένους(ες).
Οι όποιες λίγες συμπαθείς στιγμές οφείλονται στις προσπάθειες των ηθοποιών - δεν είναι πολλές οι ταινίες που μπορούν να σε κάνουν να νοσταλγήσεις την συμπαθή αλλά και όχι ακριβώς κλασική κωμωδία «First Wives Club», αλλά η απείρως πιο επίπεδη, ανόητη και τεμπέλικη «Άλλη Γυναίκα» μπορεί να το μετρά ανάμεσα στα επιτεύγματά της.
