Μετά από προτροπή ενός σκηνοθέτη φίλου του, ένας χήρος παραγωγός της τηλεόρασης οργανώνει μια ψευδο-όντισιόν, με σκοπό να βρει την ιδανική σύζυγο ανάμεσα στις επίδοξες “πρωταγωνίστριες”. Την προσοχή του θα κερδίσει η Ασάμι, μια γλυκιά και καλόβολη φαινομενικά κοπελίτσα, την οποία κι αρχίζει να φλερτάρει διακριτικά. Ποια, όμως, είναι στ' αλήθεια η υποψήφια σύζυγος; Τι κρύβει ο σάκος στο πάτωμα του παρακμιακού της διαμερίσματος; Και γιατί είναι τόσο δύσκολο να εντοπιστούν τα ίχνη των λιγοστών ανθρώπων που συνδέονται με το παρελθόν της;

Οι σοκαριστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα διαμορφώσουν και το ύφος ενός ιδιότροπου θρίλερ, που ξεκινά σαν οικογενειακό δράμα, συνεχίζει ως ανάλαφρη ρομαντζάδα και βυθίζεται σταδιακά στη σκότη μιας (πιθανής) φαντασίωσης, προτού εκραγεί σ΄ ένα δυσβάσταχτο, χωρίς υπερβολή, ντελίριο βίας, ψυχικής και σωματικής.

Το θαυμαστό με το Audition είναι ότι αρνείται επίμονα να χαριστεί στο θεατή του. Ακόμη κι όταν οι ενδείξεις του πρώτου ημίωρου (η σωριασμένη σ' ένα κατώφλι φιγούρα της Ασάμι δίπλα στο “αρχαίο” τηλέφωνο και το μυστηριωδώς κινούμενο σάκο) συγκροτούνται σε αποδείξεις της κλιμακωμένης φρίκης, είναι αδύνατο να πεις με σιγουριά αν όλα αυτά δεν είναι παρά αποσπάσματα από τον εφιάλτη ενός ανασφαλούς, φοβισμένου, δύσπιστου απέναντι σε οτιδήποτε καινούριο χήρου. Μ’ αυτήν την έννοια, το φιλμ του παραγωγικότατου Τακάσι Μίικε συνιστά μια λιντσική παραίσθηση δουλεμένη με τα χιτσκοκικά πρότυπα, ένα όνειρο την “αλήθεια” του οποίου αναζητάς μέσα από μια διαρκή αναμέτρηση με την εκκρεμότητα στη δράση.

Με άλλα λόγια δεν πρόκειται για σπλάτερ του όποιου κρεατέμπορου -κι ας προϊδεάζουν για τέτοιο οι σκηνές ακραίου σαδισμού- αλλά για σινεμά δημιουργού με σενάριο, χαρακτήρες, στιλ και άποψη.