Γεμάτο υποσχέσεις το πρώτο 20λεπτο, φιλότιμες και οι προσπάθειες του Τζον Κιούζακ να συνδέσει έναν πολυδιάστατο Πόε, υπονομεύονται, όμως, από το διάτρητο αστυνομικό μυστήριο και την πομπώδη σκηνοθεσία.
Κανένας βιογράφος, ούτε ο συνεπέστερος ιστορικά, δεν μπόρεσε να εντρυφήσει στα ακριβή αίτια θανάτου του κορυφαίου μετρ του γοτθικού τρόμου Έντγκαρ Άλαν Πόε στην Βαλτιμόρη του 1845.
Η ταινία «Το Κοράκι», ομότιτλη του γνωστού του ποιήματος, επιχειρεί τη δική της, ολότελα φανταστική αλλά επαρκώς παιχνιδιάρικη απάντηση στο μυστήριο: ο Πόε, λέει, αφιέρωσε τις τελευταίες μέρες της ζωής του στην έρευνα μιας σειράς αποτρόπαιων φόνων, εμπνευσμένων από δικά του διηγήματα: παρότι ύποπτος αρχικά από τις Αρχές συνεργάστηκε στη συνέχεια μαζί τους στον εντοπισμό του δράστη, ο οποίος μιμούνταν λεπτομερώς τα εγκλήματα που ο συγγραφέας περιέγραφε στους μύθους του.
Η ιδέα ακούγεται ενδιαφέρουσα, φιλότιμη είναι και η προσπάθεια του Τζον Κιούζακ να φωτίσει από διάφορες πλευρές τη σύνθετη προσωπικότητα του έξυπνου, παρορμητικού, αυθάδη, αλκοολικού Πόε.
Το τηλεοπτικής αντίληψης σενάριο, ωστόσο, μοιάζει εντελώς δωρεάν, αν και δεν είναι τόσο η πεζότητά του που ενοχλεί όσο η απόπειρα του Τζέιμς ΜακΤιγκ («V for Vendetta») να τη συγκαλύψει με μια πομπώδη, δήθεν «ροκάδικη» σκηνοθεσία.
Ρόμπυ Εκσιέλ
