Παρόλο που έχασε τη δουλειά του, ο Μισέλ ζει ευτυχισμένος με την Μαρί-Κλερ. Αγαπιούνται πάνω από τριάντα χρόνια ... Τα παιδιά και τα εγγόνια τους δίνουν χαρά ... Έχουν πολλούς στενούς φίλους ... Είναι περήφανοι για την ενότητά τους και τους πολιτικούς αγώνες ... Η συνείδησή τους είναι τόσο καθαρή όσο ο σκοπός της ζωής τους. Αυτή η ευτυχία θα συντριβεί από δύο νεαρούς άνδρες, οπλισμένους και μασκοφόρους, οι οποίοι αφού τους χτυπούν και τους δένουν αρπάζουν τις βέρες τους και τις πιστωτικές κάρτες τους ... Το σοκ θα είναι ακόμη πιο μεγάλο όταν ανακαλύψουν ότι παρούσα βίαιη επίθεση οργανώθηκε από έναν νέο εργαζόμενο που απολύθηκε την ίδια στιγμή, όπως ο Μισέλ, έναν δικό τους άνθρωπο...
Σε μια επιστροφή στο πολιτικό αλλά και ουμανιστικό σινεμά με το οποίο ξεκίνησε, ο Ρομπέρ Γκεντιγκιάν εμπνέεται από ένα ποίημα του Βίκτορος Ουγκό για να αφηγηθεί μια βαθιά συγκινητική ιστορία κοινωνικής αλληλεγγύης και ανθρώπινων σχέσεων.
Παρά την ενίοτε απλοϊκή φιλοσοφία πίσω από την ιστορία, που δεν πετυχαίνει πάντα να ξεφύγει από την παγίδα του διδακτισμού, οι ζεστές ερμηνείες, οι πετυχημένες παρατηρήσεις για την κοινωνική κατάσταση σήμερα και οι feelgood πινελιές, φέρνουν μια ευχάριστη νότα στο τελικό αποτέλεσμα, του οποίου την καλόγνωμη ειλικρίνεια δύσκολα ξεχνάς.
Χριστίνα Λιάπη
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
