Όταν το 2005 που η βραβευμένη με Οσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου ηθοποιός ήρθε καλεσμένη της Ντενίση στο θέατρό της για να ερμηνεύσει τη συναρπαστική «Ρόουζ» της. Και πριν από λίγες ημέρες ήταν και πάλι στη χώρα μας που λατρεύει, προκειμένου να παραδώσει σεμινάρια υποκριτικής στη δραματική σχολή της Μιμής. Η συνάντησή μας έγινε στο σπίτι της Ντενίση, εκεί όπου φιλοξένησε για τρεις εβδομάδες τη διάσημη ηθοποιό και οι δυο τους μίλησαν από καρδιάς και με πολύ χιούμορ...
Θέλω να ξεκινήσουμε από τη γνωριμία σας. Πώς ξεκίνησε;
Μ. ΝΤΕΝΙΣΗ: Είχα πάει να τη δω σε μια παράσταση που έδινε στο Ρόαγιαλ Κορντ του Λονδίνου. Το έργο το υπέγραφε ο Μάρτιν Σέρμαν, κοινός μας φίλος, που είχε κανονίσει μετά να πάμε για φαγητό όλοι μαζί. Στην παρέα μας θα ήταν και μια Ινδή, μαχαρανή, η οποία τελικά ασθένησε και δεν ήρθε...
Περίμενα πώς και πώς να γνωρίσω από κοντά την Ολυμπία Δουκάκη, αυτήν τη σπουδαία ηθοποιό που μου είχαν πει ότι είναι και ζεστός, οικείος άνθρωπος. Ξεκινήσαμε να τρώμε κι ήταν «κρατημένη».Με κοιτά κάποια στιγμή που κάτι λέγαμε και λέει «υψηλοτάτη, δεν έχω δίκιο;».Εμεινα άφωνη. «Ποια... υψηλοτάτη, η Μιμή είναι» της λέει ο Μάρτιν. Με είδε με κατάμαυρα μαλλιά αλλά και πολύ μαυρισμένη από τις διακοπές που είχα κάνει και με πήρε για τη μαχαρανή! Το θυμάσαι, Ολυμπία; (ξεκαρδίζονται).
Ο. ΔΟΥΚΑΚΗ: Μου είχαν πει για μια μαχαρανή και με το που σε είδα έτσι κατάμαυρη πίστεψα ότι είσαι αυτή! Ναι, έτσι σπαρταριστά ξεκίνησε η δυνατή φιλία μας που κρατά χρόνια. Εκτιμώ πολύ τη Μιμή και ως καλλιτέχνιδα και ως γυναίκα και χαίρομαι όταν βρισκόμαστε μαζί. Με αγκάλιασε ζεστά στο υπέροχο θέατρό της όπου παρουσίασα τη «Ρόουζ» μου, τώρα ήρθαν τα θεατρικά σεμινάρια που έδωσα στη σχολή της κι εύχομαι να υπάρχουν κι άλλες ευκαιρίες να είμαστε και πάλι μαζί. Εχει πολύ δυνατή προσωπικότητα η Μιμή! Αλλά και τρομερό χιούμορ που το απολαμβάνω και το χαίρομαι.
Η Μιμή μου έλεγε ότι όταν γνωριστήκατε είχατε πικρία που σας είχαν απορρίψει δύο φορές όταν προτείνατε να παίξετε Εκάβη στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο... Σας πονάει αυτό;
Ο.Δ.: Ημουν πάρα πολύ απογοητευμένη. Πάρα πολύ απογοητευμένη που η Ελλάδα μου γύρισε την πλάτη της, ή σωστότερα κάποιοι «εκλεκτικοί» που με θεώρησαν «λίγη»... Ηταν όνειρο ζωής για μένα να παίξω στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο και μου το στέρησαν, χωρίς να μάθω ποτέ το γιατί.
Να έχω πάρει τόσα βραβεία στο εξωτερικό, να έχω πετύχει τόσα πράγματα και να μου γυρνάνε την πλάτη τους εδώ, να μου στερούν τη χαρά να παίξω στους ιερούς αυτούς χώρους;
Πόνεσα πολύ, δεν το κρύβω. Και απογοητεύτηκα τρομερά και για τους Ελληνοαμερικάνους που είχαν συμβάλει δυναμικά στην οργάνωση της όλης παραγωγής, που θα γινόταν με ψυχή.
Μ.Ν.: Ουδείς προφήτης στον τόπο του! Τι και αν έχει πάρει Οσκαρ, αν έχει τιμηθεί με θεατρικά και κινηματογραφικά βραβεία, αν έχει διεθνή αναγνώριση και καταξίωση; Εδώ της αρνήθηκαν -αν είναι δυνατόν- να παίξει στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, ενώ έχουν δεχτεί άλλες και άλλες προτάσεις. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει! Απίστευτο! Και απογοητευτικό!
Και γίνεται παντού... Στην Ελλάδα απέρριψαν την Ολυμπία, στην Αγγλία χαρακτηρίζουν «τρελή» τη Βανέσα Ρεντγκρέιβ... Και εμένα δεν μου έχουν φερθεί καλά όμως. Με βράβευσε για το έργο μου η γαλλική κυβέρνηση με το περίφημο παράσημο της Λεγεώνας των Ξένων και στη χώρα μας με χτυπάνε αλύπητα κάποιοι. Και στην Ολυμπία έχει συμβεί αυτό. Πες του αυτό που μου είχες εκμυστηρευτεί για έναν κριτικό θεάτρου της «Νιου Γιορκ Τάιμ» που έχυνε συνέχεια χολή και μάλιστα με μονομανία! (γυρνάει σε μένα και λέει). Τι νόμιζες, ότι με μένα έχουν μονομανίες; Εχουν και μ’ άλλες!
Μόνο που εκείνη του πέταξε μπογιά για να τον τιμωρήσει!
Ο.Δ.: Δεν πέταξα εγώ την μπογιά (γελά συνωμοτικά). Ο μακιγιέρ μου του την πέταξε, χωρίς να το γνωρίζω (γελάει επίσης συνωμοτικά με τη Μιμή αφήνοντας να εννοηθούν άλλα από αυτά που λέει). Μην παίρνεις ιδέες, Μιμή (γέλια).
Δεν θα τη συμβούλευα να κάνει κάτι τέτοιο γιατί είναι χάσιμο χρόνου. Οι μονομανείς δεν αλλάζουν μυαλό ούτε με μπογιά!
Μ.Ν.: Μη μου βάζεις ιδέες, μη μου βάζεις ιδέες (γέλια).
Αν ζούσε η Ολυμπία αυτό που ζω εγώ με τον Λάκη, σίγουρα θα τον... χαστούκιζε! Εγώ όμως δεν κινούμαι έτσι. Συγκρατούμαι και δεν κατεβαίνω στο επίπεδο του άλλου που δεν σέβεται και δεν εκτιμά τίποτα - ούτε καν τον γάμο μου. Να απαντήσω σε «φτηνιάρικες» επιθέσεις που μου γίνονται ακόμα και την ώρα που ντύνομαι νύφη; Σε τόση μικροπρέπεια δεν μπαίνω ποτέ...
Ο.Δ.: Μα τι έχει μαζί σου;
Μ.Ν.: Δεν του κάνω τη χάρη να παίξω το... παιχνίδι του, αυτό έχει μαζί μου. Και όσο αντιστέκομαι και δεν μπαίνω στο τριπάκι του, τόσο πιο πολύ γίνεται ταύρος. Ομως, στο ξαναλέω - δεν θα του κάνω τη χάρη να παίξω το παιχνίδι του. Ακόμα και για τον χωρισμό μου βρήκε και μίλησε. Αποφάσισα να χωρίσω το καλοκαίρι, σε μια «νεκρή» περίοδο, που δεν έχει μεσημεριανά, για να μην πούνε ότι «πουλάω» τον χωρισμό μου κι αυτός βγήκε και είπε ότι κράτησα το θέμα για την πρεμιέρα μου... Τι να απαντήσω στην τόση «φτήνια» και μικρότητα;
Ο.Δ.: Να μην απαντήσεις τίποτα. Χαμένος χρόνος.
Φαίνεται ότι έχετε γίνει καλές φίλες οι δυο σας... Απ’ ό,τι έμαθα, όλο το διάστημα που είναι εδώ, η κυρία Δουκάκη μένει σπίτι σου Μιμή...
Μ.Ν.: Ναι και περνάμε τέλεια. Είναι ένας απλός και ζεστός άνθρωπος η Ολυμπία. Καμιά σχέση με σταρ - με την κακή έννοια! Καθόμαστε με τις πιτζάμες μας στην κουζίνα, πίνουμε καφέδες και μιλάμε για την οικογένειά μας και τις καριέρες μας, για τον έρωτα που παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Ζήσαμε και οι δύο πολυτάραχες ερωτικές ζωές, ξέρεις!
Για σένα ξέρω. Κυρία Δουκάκη, έπαιξε πρώτο ρόλο και για σας -όπως και η φίλη σας- ο έρωτας στη ζωή σας;
Ο.Δ.: Πρώτο πρώτο! Πρωταγωνιστικό! Είναι μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου ο έρωτας. Είναι θέμα ζωτικής σημασίας για μένα το να δίνω και να παίρνω αγάπη από τους φίλους, τους συναδέλφους, την οικογένειά μου. Χωρίς αγάπη, τίποτα δεν είμαστε. Τίποτα! Δεν το πιστεύεις κι εσύ αυτό Μιμή;
Μ.Ν.: Ακράδαντα! Χωρίς αγάπη δεν αξίζει να ζεις.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που διδάξατε στους μαθητές της σχολής της -και όχι μόνο- στα σεμινάρια υποκριτικής σας;
Ο.Δ.: Να μπαίνουν στον χώρο γνωρίζοντας καλά τι θέλουν από αυτόν. Για να κάνεις θέατρο πρέπει να το αγαπάς ουσιαστικά και αληθινά, να είσαι έτοιμος να καταθέσεις τα πάντα γι’ αυτό. Θέλει θυσίες το θέατρο. Κι από την άλλη, τι άλλο χρειάζεται; Υπομονή και δουλειά. Υπομονή και δουλειά!
Μ.Ν.: Η Ολυμπία διδάσκει ότι πρέπει να δουλεύεις με όλο σου το είναι. Διδάσκει πρακτικά θέματα - τι πρέπει να κάνεις για να μετριάσεις την αμηχανία σου, πού να βάζεις τα χέρια σου, πώς να κινηθείς, πώς να φτάσεις στο μεδούλι του ρόλου... Είναι κάτι που διδάσκω κι εγώ στη σχολή μου. Το σημαντικό είναι να βοηθάς τον νέο ηθοποιό να φτάνει στην αλήθεια του, αφού πρώτα έχει κατακτήσει την τεχνική του...
Κυρία Δουκάκη, για τις ερμηνείες σας τιμηθήκατε με πολλά και σημαντικά βραβεία, τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο. Αληθεύει ότι σας έκλεψαν το Οσκαρ που πήρατε;
Ο.Δ.: Δυστυχώς, ναι! Επειδή αγαπώ τη μαγειρική, το είχα βάλει στην κουζίνα για να το βλέπω συνέχεια. Σ’ ένα πάρτι που έκανα το κλέψανε και πικράθηκα πολύ. Στη συνέχεια όμως πήγα σ’ ένα μαγαζί με είδη δώρων, βρήκα ένα πιστό αντίγραφο του βραβείου και το ξανάβαλα στην κουζίνα!
Εμαθα μεγαλώνοντας ότι δεν έχουν σημασία τα αντικείμενα, αλλά οι πράξεις. Το μεγάλο βραβείο για μένα είναι η αγάπη και η αποδοχή του κόσμου. Το χάρηκα που πήρα το Οσκαρ, αλλά δεν θα πέθαινα κιόλας επειδή μου το πήραν απ’ την κουζίνα...
ΚΟΡΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Γεννήθηκε το ‘31 στο Λόουελ της Μασαχουσέτης και είναι κόρη Ελλήνων μεταναστών. Ξεκίνησε τη θεατρική καριέρα της στη Βοστόνη το’58 και το’63 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Ρόμπερτ Ρόσεν «Λίλιθ». Το ‘87 κέρδισε το Οσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου για την εξαιρετική ερμηνεία της στην ταινία «Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού» - για την ίδια ταινία η Σερ τιμήθηκε με το Οσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Δίδαξε από το 1965 στο τμήμα «New School of Arts» του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Tisch της Νέας Υόρκης. Προς τιμήν της δίνεται κάθε χρόνο υποτροφία με το όνομά της σε φοιτητή ή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου που σημείωσε ιδιαίτερα υψηλές αποδόσεις. Είναι ξαδέρφη του Μάικλ Δουκάκις, πολιτικού και υποψήφιου των Δημοκρατικών για την Προεδρία της Αμερικής το 1988.
ΔΟΥΚΑΚΗ
«Η Ελλάδα με πληγώνει, αλλά την αγαπώ...»
Ξέρω ότι τις ημέρες που επισκεφτήκατε τη χώρα μας, δεν σταματήσατε να απολαμβάνετε την αληθινή ομορφιά της...
Ο.Δ.: Ερχομαι κάθε φορά με μεγάλη λαχτάρα και με χαρά στην Ελλάδα που λατρεύω και παρά τις υποχρεώσεις και τα σεμινάριά μου, βρήκα χρόνο και απόλαυσα αυτή την... αληθινή ομορφιά της και με τη Μιμή και με τον πολύ καλό μας φίλο Μάρτιν Σέρμαν. Ηπιαμε ουζάκια -αχ, το ούζο!-, φάγαμε σε ταβερνάκια της Πλάκας, σε κουτούκια, ενώ είδαμε και αρκετές παραστάσεις - γίνεται καλή δουλειά εδώ... Με έχει πληγώσει η Ελλάδα, αλλά την αγαπώ. Λατρεύω τον πολιτισμό της, τον πλούτο της -τον ουσιαστικό πλούτο της-, λατρεύω τους ανθρώπους της και θέλω να πιστεύω ότι θα βγει από τη στενωπό που βρίσκεται, για να έρθουν οι καλύτερες μέρες...
ΕΡΓΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΕΪ
Μένετε πολλές ώρες στην κουζίνα σου, Μιμή και ξέρω ότι μαγειρεύετε διάφορα για το μέλλον. Αποκάλυψέ μου κάποια.
Μ.Ν.: Είμαστε ακόμα στα μαγειρέματα και είναι κρίμα να προδώσουμε το πιάτο που φτιάχνουμε.
Θα σου πω ότι συζητάμε να κάνουμε μαζί μια διεθνή ταινία και μάλιστα σε σενάριο του κοινού μας φίλου Μάρτιν Σέρμαν -που ήρθε κι αυτός και έμεινε μαζί μας και κάναμε βόλτες στην πανέμορφη Αθήνα!- κι ότι έχουμε στα χέρια μας ένα ενδιαφέρον θεατρικό έργο στο οποίο θα συμπρωταγωνιστήσουμε του χρόνου σε μια φιλόδοξη παραγωγή που θα παιχτεί για λίγες μονάχα ημέρες.
Είναι ένα έργο που ‘χει κάνει η Ολυμπία στο Μπρόντγουεϊ, μα θα ξαναμιλήσουμε γι’ αυτό όταν παρθούν οριστικές αποφάσεις
Ο.Δ.: Χρόνια τώρα -επτά πέρασαν νομίζω, ε, Μιμή;- το θέλουμε να «παντρέψουμε» τις δυνάμεις μας και είμαστε πλέον πολύ κοντά στο να συμβεί αυτό και στο σινεμά και στο θέατρο.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ
[email protected]
