Όταν ήταν παιδί, δεν είχε τίποτα. Σε 24 τετραγωνικά ζούσαν 5 άνθρωποι και όταν δεν είχαν ρεύμα άναβαν κεριά. Η Τάμτα όμως τίποτα από αυτά δεν τα θυμάται βαριά και άσχημα αν και παραδέχεται πως είναι κομμάτι του εαυτού της, του τρόπου σκέψης της και δράσης. Η προσωπική της επανάσταση την οδήγησε στον χωρισμό και τη μετανάστευση και τελικά στο να βρει τον δρόμο και την τύχη της.
Καλεσμένη στο Στούντιο 4 με αφορμή του νέου της τραγουδιού “Heroine” η Τάμτα μίλησε για όλα:
«Χρειάζεται να σκέφτομαι για να εκτιμήσω την πορεία μου. Γιατί όταν συνέβησαν πράγματα και λόγω ηλικίας δεν το εκτιμάς όπως θα έπρεπε. Κοιτάω πίσω για αυτόν τον λόγο. Προχωράει μπροστά, δεν θέλω να μένω στο παρελθόν αλλά είναι ένας τρόπος να πω στον εαυτό μου “μπράβο”» είπε αρχικά η Τάμτα και συνέχισε:
«Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να σκέφτομαι πράγματα που δεν υπάρχει λόγος και προέρχεται από τα παλιά. Από την άλλη όμως όλα όσα έχω ζήσει και βιώσει, καλά ή μη, νομίζω με ωριμάσανε. Δεν φοβάμαι τίποτα! Πολλές φορές μπαίνω στη διαδικασία ότι οι συνθήκες της ζωής μου τώρα είναι αυτές είμαι καλά, σε μια γενική εικόνα. Αλλά δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο»
-Φοβάσαι μην χαθουν αυτά που έχεις;
«Σκέφτομαι πως ό,τι κι αν συμβεί, θα επιβιώσω. Θα βρω τον τρόπο και θα επιβιώσω. Όλο αυτό το κουβαλώ κι αν δεν είχα περάσει όλα αυτά, δεν θα μπορούσα να τα χειριστώ έτσι»
-Πότε ήρθες στην Ελλάδα;
«Το 2000 ήρθα για λίγο και το 2001 ξαναγύρισα και ήρθα κανονικά στην Ελλάδα»
-Χωρίς να ξέρεις τη γλώσσα..
«Τίποτα δεν ήξερα. Μόνο τη μανούλα μου ήξερα… Ήταν δική μου απόφαση να διαλύσω τη ζωή και να κάνω αλλαγή ερχόμενη εδώ. Εννοείται δεν είχα στο μυαλό μου να έρθω εδώ αν γίνω τραγουδίστρια. Έφυγα από τη Γεωργία με τη μαμά και την κόρη μου σκεπτόμενη για ένα χρονικό διάστημα, να κάτσω να χαλαρώσω, μόλις είχα χωρίσει. Και μετά πήραν τα πράγματα τη ροή… Έβλεπα ευκαιρίες και έλεγα “να την πιάσω αυτή την ευκαιρία;»
-Υπήρχε τότε πλάνο δουλειάς; Ήρθες με το παιδί, φαντάζομαι είχε έναν αγώνα αυτό…
«Είχε. Γιατί ήταν πολύ δύσκολο τότε να φύγω, έδιναν δύσκολα βίζα. Θυμάμαι όταν μπήκα στην Πρεσβεία να ζητήσω τη βίζα, υπήρχαν ταλαιπωρημένοι άνθρωποι έξω, με πλαστά χαρτιά, ότι έιχαν και δουλειές, ήταν απελπισμένος ο κόσμος. Θυμάμαι όταν μπήκα με το παιδί μου λέγαν ότι δεν θα μου δώσουν Βίζα. Εγώ επειδή μιλούσα Αγγλικά, ήμουν άνετη και με ρώτησε πού πάω. Του είπα ότι θα πάω διακοπές με την κόρη μου γιατί έμενε η μαμά μου Ελλάδα. Βγήκα έξω και ντρεπόμουν να πω ότι πήρα βίζα γιατί υπήρχε βασανισμένος κόσμος. Και το είπα κι έγινε χαμός, δεν το περίμεναν»
-Αυτή ήταν η τουριστική Βίζα…
«Ναι, τουριστική. Άργησε πολύ η διαδικασία για να μπορέσω να κατακτήσω την άδεια διαμονής. Δεν βοήθησε η αναγνωρισιμότητα! Δεν γινόντουσαν εξαιρέσεις. Περίμενα τον νόμο να βγει για όλους για να μπορέσω να καταθέσω τα χαρτιά. Η μαμά μου ήρθε με βίζα αλλά μετά βγήκε νόμος και είχε κανονικά χαρτιά.
Πριν από δύο χρόνια πήρα την υπηκοότητα. Μέχρι τότε ταλαιπωρούμουν να ανανεώνω τα χαρτιά μου ανά δύο χρόνια!»
-Δεν είναι τρομερό που σε έφερε η ζωή στην Ελλάδα….
«Δεν ξέρω πόσα πράγματα συμβαίνουν τυχαία στη ζωή μου. Πολλές φορές έχω προκαλέσει και την τύχη μου εγώ. Ο φόβος είναι πολύ κακό και έχω καταλάβει πως οτιδήποτε με φοβίζει και ταυτόχρονα μου δημιουργεί ένα γαργαλητό, πρέπει να ακολουθήσω το ωραίο και όχι το φοβάμαι. Οτιδήποτε έχω τολμήσει, που φοβόμουν αλλά το τόλμησα μου έχει βγει σε καλό!»
-Το τραύμα υπάρχει;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει τραύμα εκτός κι αν έχει κάνει πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία.
Υπάρχουν πράγματα που με φοβίζουν αρκετά. Με τρομάζουν οι πόλεμοι! Κάθε φορά όπου κι αν συμβεί σε οποιοδήποτε τόπο περνάω αρκετά δύσκολα. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ζούμε περίεργες εποχές, ποτέ δεν ξέρεις. Το έχω στο κεφάλι μου. Νομίω ότι είναι προτέρημα που δεν είναι κάτι άγνωστο για εμένα, αν και δεν θα ήθελα να περάσω ξανά κάτι παρόμοιο».
Ενώ μίλησε ανοιχτά και για την πολύχρονη σχέση της με τον Πάρη Κασιδόκωστα που τόσο πολύ έχει συζητηθεί όλα αυτά τα χρόνια.
«Με τον Πάρη προερχόμαστε από διαφορετικούς κόσμους, δεν νομίζω ότι έγινε κάποια προσπάθεια ιδιαίτερη πάνω στο θέμα να γεφυρωθεί η διαφορά. Εγώ αυτό που αισθάνομαι όσα χρόνια που είμαστε μαζί, 10 χρόνια είμαστε μαζί, είναι ότι παίρνει ο ένας από τον άλλον αυτά που χρειαζόταν και δεν είχε, μαθαίνει ο ένας τον άλλον, αυτή θεωρώ ότι είναι η πορεία μας. Έχω σκεφτεί ότι ο κόσμος φαντάζεται διάφορα πράγματα για τη σχέση μου με τον Πάρη» είπε αρχικά και συνέχισε:
«Σίγουρα ο κόσμος μπορεί να βλέπει με δυσπιστία τη σχέση ενός πλούσιου άνδρα με ένα κορίτσι από τη Γεωργία. Δεν μπορείς να ελέγχεις το πώς σκέφτεται ο κόσμος... Ο κόσμος φαντάζεται μία άλλη πραγματικότητα πολλές φορές για τη σχέση μου με τον Πάρη από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Προφανώς δεν είμαι στην ίδια κατάσταση που ήμουν τη δεκαετία του 1990 στη Γεωργία. Δεν θα ήμουν έτσι και αλλιώς, με ή χωρίς τον Πάρη. Προσωπικά εμένα δεν μου κάνουν εντύπωση όλα αυτά»
