Δύο κόρες έχει αποκτήσει ο Γιώργος Νταλιάνης από τον γάμο του με τη Μαριλίτα Λαμπροπούλου και η μία από τις δύο αν και μαθήτρια λυκείου -πια- κάνει τα πρώτα της βήματα στον χώρο της υποκριτικής ακολουθώντας τα χνάρια των γονιών της.
Ο γνωστός ηθοποιός αν και δεν έχει καμιά αντίρρηση στο να γίνουν οι κόρες τους ηθοποιοί όπως και οι ίδιοι, έχει αμφιβολίες αν έπραξαν σωστά που της επέτρεψαν να το κάνει από τόσο νωρίς μη θέλοντας αυτό να είναι εις βάρος των μαθημάτων της.
Μιλώντας στο Λοιπόν που κυκλοφορεί και τον Ανδρέα Θεοδώρου, ο Γιώργος Νταλιάνης που αυτό το διάστημα πρωταγωνιστεί στο Θέατρο Παλλάς στην παράσταση «Τα πήρες όλα κι έφυγες» υποδυόμενος τον πατέρα του Στράτου Διονυσίου προαναγγέλει και τα τηλεοπτικά του σχέδια.
-Τηλεοπτικά θα σας δούμε κάπου το προσεχές διάστημα;
«Έχω κάνει κάποια γυρίσματα για τη «Μεγάλη Χίμαιρα» το εμβληματικό μυθιστόρημα του Καραγάτση που θα προβληθεί μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ. Είναι μια σπουδαία παραγωγή σε σκηνοθεσία Βαρδή Μαρινάκη που αποτελείται από ένα σπουδαίο cast. Επίσης, έχω παίξει και στον δεύτερο κύκλου του «Άγιου Παΐσιου» στο MEGA, όπου υποδύθηκα έναν γιατρό που κούραρε στα τελευταία του τον Άγιο. Ήταν ένας μικρός ρόλο αλλά πολύ συγκινητικός».
-Ό,τι κάνετε πάντως και τηλεοπτικά, αφήνει ένα στίγμα…
«Να είστε καλά. Οι επιλογές βέβαια δεν είναι πάντα 100% των καλλιτεχνών, αλλά εγώ σίγουρα το παιδεύω το πράγμα και προσπαθώ να βρίσκομαι σε καλές δουλειές, έχω αυτή την τύχη. Θέλω να συνεργάζομαι με ενδιαφέροντες συνεργάτες».
-Οι κόρες σας θα ακολουθήσουν το επάγγελμα σας;
«Δεν το ξέρω αυτό. Η μικρή μου κόρη η Έλλη έπαιξε στην «Αγάπη παράνομη» που υποδύθηκε την κόρη της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη και αυτό και μόνο ήταν μια εγγύηση για εμένα. Τώρα θα παίξει στη σειρά «Οι αθώοι», σε σενάριο της Ελένης Ζιώγα όπου θα υποδυθεί την κόρη της Χριστίνας Χειλά-Φαμέλη.
Παρότι είναι μαθήτρια στην Α’ Λυκείου, κάναμε το λίγο τολμηρό, ίσως και λανθασμένο βήμα να παίξει σε μια σειρά. Ίσως να πήραμε τη λανθασμένη απόφαση, με την έννοια ότι είναι σε μια φάση που θα έπρεπε να συγκεντρωθεί στα μαθήματα».
-Σας είπε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός; Της δώσατε κάποιες συμβουλές;
«Δεν έχει εκδηλώσει επίσημα ότι θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική. Αυτό που την ενδιαφέρει εκτός από κάποια είδη μαθημάτων, είναι το τραγούδι και η μουσική. Πηγαίνει στο μουσικό Παλλήνης και έχει δείξει έφεση στη μουσική και στο πιάνο».
-Σας αγχώνει το ενδεχόμενο να ακολουθήσει κάτι καλλιτεχνικό;
«Θέλω να μάθει όσα περισσότερα μπορεί και να αντικαταστήσω τον μη υπάρχοντα επαγγελματικό προσανατολισμό στην παιδεία μας. Δυστυχώς πρέπει να τον υποκαταστήσουμε εμείς οι γονείς. Δεν το κάνω όπως θα ήθελα επαρκώς, αλλά θέλω τα παιδιά μου να έχουν τη δυνατότητα γνωρίσουν πολλά επαγγέλματα και να δουν εκείνα τι τους ταιριάζει και πώς μπορούν να είναι δημιουργικά μέσα σε αυτά.
Αλλιώς τα παιδιά θα θαμπωθούν ειδικά με το θέατρο και όλα αυτά και μπορεί να τους γυαλίσει σαν ψεύτικα μπιζού η δόξα και η δημοσιότητα. Αυτό που είναι το σημαντικό για να το κάνουν επάγγελμα είναι να θέλουν μέσα από την τέχνη να επικοινωνήσουν και να δημιουργήσουν».
-Εσείς θαμπωθήκατε ποτέ από αυτό το κομμάτι της δημοσιότητας και της δόξας;
«Στη γενιά μου αυτό το πράγμα δεν ήταν τόσο θαμπωτικό, παρόλα αυτά όταν μικρός έλεγα στο δημοτικό ποιήματα και είχα μια έφεση για την ηλικία μου στον λόγο, υπήρχε θερμή αποδοχή από τις δασκάλες. Με πήγαιναν και στις υπόλοιπες τάξεις και με χειροκροτούσαν.
Το να είμαι μπροστά και να λέω ένα ποίημα σε συνδυασμό με το χειροκρότημα ήταν κάτι που με δελέαζε και με γοήτευε. Δεν έγινα ηθοποιός για να πάρω το χειροκρότημα, αλλά για να μοιράζομαι με κάποιους ανθρώπους μια ιστορία. Αυτή είναι η λειτουργία του θεάτρου... Το να διηγηθείς μια ιστορία και να την μοιραστείς».
-Είστε από τους ηθοποιούς που θέλουν να παίζουν μέχρι τελικής πτώσης;
«Δεν το ξέρω ακόμη, αν πάψω πάντως να είμαι ενεργός και λειτουργικός, δεν θέλω να εθελοτυφλώ και να είμαι πάνω στη σκηνή. Υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορώ να κάνω».
-Όταν τα media εισβάλλουν στην προσωπική σας ζωή, σας ενοχλεί;
«Δεν τα αποκλείω τα media, απλώς όταν περνάνε σε πολύ προσωπικά θέματα και στόχος τους είναι να φτάσουν σε επίπεδο κουτσομπολιού και προσωπικής ζωής, για να αποτελούμε εμείς το παράδειγμα μίμησης ή αποφυγής προς τον κόσμο, δεν μου αρέσει. Τι είμαι εγώ για να πω πώς πρέπει να ζει κανείς και πώς να αντιμετωπίζει το εκάστοτε θέμα;
Δεν θέλω να ενθαρρύνω αυτή τη στάση. Θέλω ο κόσμος να έχει την δική του αντίληψη, τη δική του προσωπικότητα, και ας παραδειγματιστεί από πραγματικά μεγάλους ανθρώπους. Δεν είμαι εγώ ανάμεσά τους».
