«Οι φωτογραφίες βρίσκονταν παντού στο σπίτι. Η φωτογραφική μηχανή ήταν απαραίτητο εξάρτημα του κοστουμιού του. Κρεμόταν πάντα από τον ώμο του, ενώ αργότερα ήταν πάντα μέσα στην τσέπη του».

Αυτά θυμήθηκε μεταξύ άλλων για τον πατέρα της, Ιωάννη Λάμπρου, η Φανή Βαφιαδάκη, του οποίου η ανεκπλήρωτη επιθυμία να πραγματοποιηθεί έκθεση φωτογραφιών του, γίνεται πραγματικότητα από σήμερα στο Μουσείο Μπενάκη (Κουμπάρη 1). Η αναδρομική έκθεση με τίτλο «Ιωάννης Λάμπρος (1915-1988) - Ευγενείς επισημάνσεις ενός ανήσυχου φακού», περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες από το σύνολο του έργου του ερασιτέχνη Ιωάννη Λάμπρου, το οποίο παραχωρήθηκε ευγενικά στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου από την κυρία Βαφιαδάκη και την αδερφή της, Σόνια Λάμπρου.

Οι επισκέπτες θα απολαύσουν πρόσωπα από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του Ιωάννη Λάμπρου, αλλά και φωτογραφικά πορτρέτα επιφανών Αθηναίων, όπως του γλύπτη Θανάση Απάρτη, της χορογράφου Μαρίας Χορς και του πολιτικού Τζαννή Τζαννετάκη, τοπία αλλά και στιγμιότυπα από τη σιδηροδρομική ζωή της Ελλάδας. Παράλληλα εκτίθενται οι φωτογραφικές μηχανές του Λάμπρου, καθώς και τα βραβεία που αποκόμισε σε φωτογραφικούς διαγωνισμούς.

Τα θέματα σταχυολογήθηκαν μέσα από 32.000 φωτογραφικά τεκμήρια και χρονολογούνται από το 1938 έως το 1980. Η επιμέλεια είναι της Αλίκης Τσίργιαλου. Ο φωτογράφος εργάστηκε στους Σιδηρόδρομους του Ελληνικού Κράτους από το 1942 έως το 1979, αποχωρώντας με τον ανώτατο βαθμό του διοικητή, του μετονομασμένου από το 1970 σε ΟΣΕ. Τους φωτογραφικούς του πειραματισμούς ξεκίνησε την περίοδο του Μεσοπολέμου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Φωτογραφικής Εταιρείας. Ηταν παντρεμένος με τη Λίζα Δραγούμη, κόρη του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Δραγούμη.

«Υπάρχει μια αλήθεια. Ο μηχανικός της σύγχρονης εποχής είναι στυγνός εργάτης και δεν υπολογίζει τίποτε άλλο. Την εποχή εκείνη, όμως, και νωρίτερα ο μηχανικός δεν περιοριζόταν μόνο στο επάγγελμά του. Ηταν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα», σημείωσε ο Κώστας Ανδρουλιδάκης, τ. αρχιμηχανικός του ΟΣΕ, ερευνητής της Ιστορίας των Ελληνικών Σιδηροδρόμων. Ο ίδιος επεσήμανε επίσης ότι τα άψυχα τρένα και το ελληνικό τοπίο κατατίθενται στις φωτογραφίες του Λάμπρου με μια ιδιαίτερη, ρομαντική διάθεση.