Στον Σιμόν αρέσουν τα πιτσιρίκια. Τα ροζ κουφετί. Μέχρι να συναντήσει την επτάχρονη Ντοροτέ ζούσε μια συνηθισμένη ζωή. Όχι πως δεν είχε συνηδητοποιήσει το πάθος του για τα "άγουρα" κοριτσάκια. Απλώς περιοριζόταν στην οπτική ικανοποίηση, κρυφοκοιτάζοντας την αθωώτητά τους. Όταν όμωςσυλλαμβάνεται να παρενοχλεί τη μικρή Ντοροτέ στην τουαλέτα μιας τσαγιερί, ο Σιμόν καταδικάζεται σε φυλάκιση. Αν και παραιτείται από οποιαδήποτε προσπάθεια να επικαλεστεί για το πάθος του κάποια ψυχαναλυτική "δικαιολογία" του τύπου "τραυματικές εμπειρίες στα παιδικά του χρόνια", κατορθώνει να ανταλλάξει την ποινή του με τη συμμετοχή του σε ένα ψυχοθεραπευτικό πρόγραμμα που προωθεί την εγκληματολογική έρευνα. Μια ζωή με ροζ κουφετί χάπια και για σπίτι ένα τροχόσπιτο στο δάσος. Ο Σιμόν προσπαθεί. "Το πρόβλημα, όμως, με αυτού του είδους τις αισθήσεις και τις συγκινήσεις είναι ότι δεν στοκάρονται". Ένα βήμα πριν γίνει φυτό, θα γνωρίσει το καταλυτικό πρόσωπο του Γέρου, ο οποίος θα τον μετατρέψει σε παιχνίδι του ίδιου του του εαυτού και των μίντια οδηγώντας τον σε ένα εκρηκτικό φινάλε.

Με την έκδοσή του στη Γαλλία το Σεπτέμβριο του 2002, το Ροζ κουφετί δίχασε από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες της κυκλοφορίας του το γαλλικό αναγνωστικό κοινό και προκάλεσε σκάνδαλο. Δύο μάλιστα σύλλογοι για την προστασία του παιδιού ζήτησαν την κατάσχεση και την απαγόρευση της κυκλοφορίας του, ενώ ο συγγραφέας του έγινε στόχαστρο σφοδρής κριτικής. Τα δικαστήρια τελικώς δικαίωσαν τον Γκορλέν κι επέτρεψαν την ελεύθερη διακίνηση του μυθιστορήματος.

Το Ροζ κουφετί είναι ένα βιβλίο προκλητικό κατ' αρχάς και μόνο από το θέμα του που αφορά στο φαινόμενο της παιδοφιλίας. Ο ήρωάς του, ο Σιμόν, ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο που προκαλεί στον αναγνωστη άλλοτε συναισθήματα απέχθειας κι άλλοτε οίκτου, δεν είναι άρρωστος. Δεν πάσχει από κάποια ασθένεια, σωματική, διανοητική, ψυχική. Είναι απλώς... παιδόφιλος! Μα γιατί; "Γιατί όχι;" απαντάει μηχανικά στο δικηγόρο του που προσπαθεί να καταλάβει το ... προσωπικό δράμα που -χωρίς αμφιβολία- πρέπει να κρύβει μέσα του. Όχι. Δε μισεί τους γονείς του, ούτε έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια, ούτε τη στοργή στερήθηκε ως παιδί, ούτε τίποτα από όλα αυτά που εν μέρει θα απενοχοποιούσαν τη λαχτάρα του για τα ασχημάτιστα κορμάκια των νεαρών κορασίδων.
Η αφήγηση εκτυλίσσεται σε πρώτο πρόσωπο, από τον ίδιο τον ήρωα, με συχνά συνειρμικό και σχεδόν παραληρηματικό "προφορικό" λόγο. Η γραφή, διανθισμένη από ξένες λέξεις - που διατηρήθηκαν και στην ελληνική μετάφραση- αυτοσχέδια γλωσσικά παιχνίδια, ανορθόδοξα greeklish (στην ελληνική απόδοση), αλλά και προκλητικό λεξιλόγιο της καθομιλουμένης, γίνεται κάποτε ακατάληπτη, αλλά διατηρείται από αρχής μέχρι τέλους εξαιρετικά άμεση και παραστατική.
Μέσα από το παραλήρημα του Σιμόν, ο αναγνώστης παρακολουθεί την πορεία του: μια πορεία όχι και τόσο ρεαλιστική, αφού, ξεκινώντας από την ένταξή του στο πρόγραμμα ψυχικής θεραπείας καταλήγει να γευθεί ένα πλήθος από εμπειρίες με διαφορετική κάθε φορά ιδιότητα: κλόουν σε φαστφουντ, νικητής σε τηλεοπτικό ριάλιτι, αστέρας της μουσικής σκηνής με σμήνη νεαρών θαυμαστών στην πλατεία - κι όλα αυτά χάρη στη γνωριμία του με το "Γέρο", έναν πλούσιο και καλά "δικτυωμένο" 60χρονο παιδεραστή...

Ο Γκορλέν αγγίζει με κυνικό τρόπο τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ψυχής, αλλά και την υποκρισία των σύγχρονων κοινωνιών, περιγράφοντας -με κινηματογραφική υπερβολή σε κάποια σημεία- ένα υπαρκτό φαινόμενο που τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης άλλοτε σηλιτεύουν κι άλλοτε αποκρύπτουν, όταν οι υπαίτιοι "προστατεύονται" από τη φήμη τους, είτε έχουν τα μέσα να "φιμώνουν" την κοινή γνώμη.
Όσο για τα αίτια αυτής της διαστροφής; Απλή σεξουαλική προτίμηση που ο φόβος της κοινωνικής κατακραυγής δεν αφήνει να αναδυθεί στην επιφάνεια; Μήπως η ανάγκη να γευθεί κανείς ξανά τη νεότητα; Ή μήπως ψυχο-σωματική "ανωμαλία", όπως συνήθως χαρακτηρίζεται; Ο συγγραφέας δε δίνει απάντηση. Ίσως δεν είναι και ο στόχος του τέτοιος.

Ο Νικολά Τζονς-Γκορλέν γεννήθηκε στο Παρίσι το 1972 από ελληνίδα μητέρα και πατέρα γάλλο, ουκρανορωσικής καταγωγής. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και εργάστηκε ως δημοσιογράφος και ως προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών. Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Κούκλες κυκλοφόρησε το 2002 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τραυλός). Ακολούθησε η νουβέλα Τα ποντίκια του Σβαρτσενέγκερ και το μυθιστόρημα Ροζ Κουφετί που κυκλοφόρησε στη Γαλλία το Σεπτέμβριο του 2002. Ζει στο Παρίσι με τη γυναίκα του και το παιδί του.

Εκδόσεις Καστανιώτη
Συγγραφέας: Νικολά Τζονς Γκορλέν
Τίτλος: Ροζ κουφετί
Μετάφραση: Σοφία Διονυσοπούλου
Σελίδες: 147
ISBN: 960-03-3537-0