Άνθρωποι που επαναλαμβάνουν την ρουτίνα μιας καθημερινότητας, που περιλαμβάνει από αόρατους φίλους μέχρι αμετανόητα, φαινομενικά ευτυχισμένα κορίτσια αποφασισμένα να μην εκπέσουν σε μια ζωή χωρίς...ψηλοτάκουνα.
Αμύνονται με μια σαθρή κυριαρχία απέναντι σε oτι αυτοπροσδιορίζεται ως ευάλωτο. Και θεωρούνται και νικητές. Μα είναι δυνατόν;
Ο Πικάσο έλεγε "κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας". Αν ο χρόνος παίρνει, στο πέρασμά του, τον αυθορμητισμό της παιδικής ηλικίας αντικαθιστώντας τον με φοβίες και ψυχαναγκασμούς, τότε τα πράγματα σκουραίνουν.
Ο ευφυής Βρετανός θεατρικός συγγραφέας, Alan Ayckbourn, στους "Ανύπαρκτους φίλους", βγάζει την γλώσσα στη σοβαροφάνεια, την μιζέρια και το θολό τοπίο των διαπροσωπικών σχέσεων. Και το κάνει καλά, από τη στιγμή που το συγκεκριμένο έργο κρίθηκε ως ένα από τα καλύτερα του και βραβεύτηκε και αυτό μεταξύ πολλών άλλων.
"Μη φοβάστε το θάνατο. Του δίνετε υπερβολική αξία." Ναι, τον φοβόμαστε. Και τα πρόσωπα του Alan Ayckbourn τον φοβούνται ακόμη περισσότερο γι' αυτό και τον αποδομούν. Λένε τη λέξη "πέθανε" μετά από μια γουλιά ουίσκι και ένα φάλτσο χτύπημα μιας μπάλας του μπιλιάρδου κι ευθύς ο θάνατος έφυγε μακριά, ίσως σε ένα άλλο σύμπαν, λιγότερο δειλό. Και τη φράση "Μη φοβάστε τόσο πολύ το θάνατο, όσο μια ανεπαρκή ζωή" μάλλον δεν την άκουσαν ποτέ.
Η σκηνοθέτις, Κωνσταντίνα Νικολαΐδη προσθέτει ένα ακόμη σημαντικό εγχείρημα στο βιογραφικό της (μετά την επιτυχημένη και βραβευμένη σκηνοθεσία της παράστασης ΟΙ 12 ΕΝΟΡΚΟΙ), αυτή τη φορά με τη σκηνοθεσία της μαύρης κωμωδίας ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΦΙΛΟΙ....που παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στο θέατρο Αλκμήνη και «στο playroom της Σοφίας και του Μάνου...»
Γιατί το θέατρο ως επιλογή στην αρχή της βδομάδας είναι το ήμισυ της καλής τύχης.
Την τελευταία μέρα του Φλεβάρη, δηλαδή στις 29/2 και την 1 Μάρτη, ο θίασος των "Ανύπαρκτων φίλων", στο θέατρο Αλκμήνη, επιλέγει την γκράντε μεταμφίεση (τα Τριώδια έχουν ανοίξει διάπλατα), έτσι για την...αλητεία που λένε.
Βάλτε την αγαπημένη σας στολή και σας περιμένουμε να θυμηθούμε όλους τους Φλεβαρο-μάρτηδες των '80s και (σουρεαλιστικά) και να ονειρευτούμε και αυτούς που θα 'ρθουν.
Η διεύθυνση δεν αλλάζει ποτέ, Αλκμήνης 8 - 12, στα Πετράλωνα, στο playroom του Μάνου και της Σοφίας, με το μπιλιάρδο στη μέση και τους ήχους του πιο ξέφρενου πάρτυ να χαϊδεύουν αυτάκια και μνήμες. Μια μασκέ φιέστα, μέσα στην παράσταση. Το κρασί, είτε λευκό είναι, είτε κόκκινο, είναι κερασμένο. Σημειώστε το.
Συντελεστές
Κείμενο: Άλαν Άικμπορν
Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Φώτα: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Μουσική: Γιώργος Περού, Λίνα Ζηνά
Βοηθός σκηνοθέτη: Άντρη Χατζηχριστοδούλου
Video art / Promo video: Χρήστος Πυθαράς
Φωτογραφία: Γιάννης Πρίφτης
Γραφιστική επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης
Παίζουν:
Σοφία Μουτίδου, Δημήτρης Μάριζας, Ειρήνη Παπαδημάτου, Μανώλης Ιωνάς, Κωνσταντίνος Μουταφτσής,
Κατερίνα Κωνσταντέλλου, Άντρη Χατζηχριστοδούλου
Σε ρόλο έκπληξη ο Τάσος Γιαννόπουλος!
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30
Διάρκεια παράστασης: 90' ( χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 12 € (γενικό) / 10 € (μειωμένο)
Προπώληση: http://www.viva.gr/
(μέρος των εσόδων των παραστάσεων θα δοθούν στο http://nosilia.org.gr/)
Θέατρο Αλκμήνη: Αλκμήνης 8-12, Γκάζι (Στάση Μετρό: Κεραμεικός)
Τηλ. Κρατήσεων: 210 3428650 & 6951001133
http://www.theatro.gr/
www.a-priori.gr
