Θαυμαστής και λάτρης της κριτικής σκέψης των αρχαίων Ελλήνων, ο ιδιοφυής, ιρλανδικής καταγωγής Οσκαρ Ουάιλντ αναπτύσσει μέσα από κείμενα με μορφή διάλογου τα "πιστεύω" του για τη σπουδαιότητα της Ομορφιάς και της Τέχνης, όπου, σαν άλλος Σωκράτης, αναλύει και υπερασπίζεται τις ιδέες του με λόγο περίτεχνο, αντάξιο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου. Τα δοκίμια για την ομορφιά και την τέχνη που περιλαμβάνονται στην ελληνική έκδοση προλογίζονται από την Εύα Κοταμανίδου.

H κριτική για τον Όσκαρ Ουάιλντ είναι εξίσου δημιουργική διαδικασία με την αυθεντική καλλιτεχνική δημιουργία. Μπορεί κάποιες φορές να είναι και δυσκολότερη διαδικασία από την τέχνη αυτή καθεαυτή και ασφαλώς απαιτεί πνευματική εγρήγορση, καθώς ο κριτικός μπορεί να ανακαλύψει και άλλες πτυχές του έργου τέχνης που ενδεχομένως ο δημιουργός του δεν είχε ούτε ο ίδιος μέσα στο μυαλό του. Έτσι, μέσα από την κριτική είναι που αναδεικνύεται το ασύλληπτο βάθος της τέχνης, η οποία είναι αυθύπαρκτη και συγκινεί πολλαπλώς ανεξάρτητα από τις προθέσεις του δημιουργού της.

Οι ιδέες του Ουάιλντ, αποτυπωμένες γλαφυρά και παραστατικά, αποτελούν ένα διανοητικό παιχνίδι υψηλής έκφρασης και διαλεκτικής δεινότητας που απευθύνεται στους λάτρεις της τέχνης του λόγου, αλλά και της τέχνης εν γένει.

Μερικές από τις θέσεις του:
*Το κοινό είναι υπερβολικά επιεικές. Συγχωρεί τα πάντα, εκτός από τη μεγαλοφυΐα.
*Οι καημένοι οι κριτικοί καταντούν ρεπόρτερ στο Πταισματοδικείο της Λογοτεχνίας και χρονικογράφοι των εγκληματιών της Τέχνης.
*Τα απομνημονεύματα γράφονται συνήθως από ανθρώπους που είτε έχουν χάσει πλέον τη μνήμη τους είτε δεν έχουν κάνει ποτέ στη ζωή τους κάτι αξιόλογο.
*Κάποιος σπουδαίος έχει τους μαθητές του, από τους οποίους ο Ιούδας είναι εκείνος που του γράφει και την αυτοβιογραφία.
Η "Ποιητική" του Αριστοτέλη δεν είναι το τέλειο σε μορφή έργο, επειδή είναι κακογραμμένο, όμως ο ύφος και ο χειρισμός του θέματος το κάνουν τέλειο.
*Ο Πλάτων είναι ο πρώτος που ξύπνησε στην ψυχή του ανθρώπου την επιθυμία που δεν έχει ικανοποιηθεί
*Υπάρχουν τόσοι Αμλετ όσες και μελαγχολίες
*Έχουμε περισσότερα να μάθουμε από τον αμαρτωλό.

Εκδόσεις Περίπλους
Τίτλος: Η σημασία του να μην κάνεις τίποτα, Δοκίμια για την ομορφιά και την τέχνη
Συγγραφέας: Οσκαρ Ουάιλντ
Μετάφραση: Νίκος Δαβανέλλος
Πρόλογος: Εύα Κοταμανίδου
Σελίδες: 206
ISBN: 960-8151-24-4