Το βιβλίο αυτό του Στέφανου Δάνδολου αποτελεί μια παρωδία των ανθρώπων του πνεύματος, μέσα από τη σκιαγράφηση της ταραγμένης προσωπικότητας του ήρωα Ζήνωνα Παλαιολόγου, διανοούμενου και συγγραφέα, ο οποίος ταυτίζει τον εαυτό του αρχικά με ετους ήρωες των μυθιστορημάτων του και στη συνέχεια με τους συγγραφείς που θαυμάζει, τον Φίλιπ Ροθ, τον Άρθουρ Μίλλερ κ.α. Ο ήρωας ζει μέσα σε φαντασιώσεις που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο ναρκισσισμό (καθώς ο ίδιος οικειοποιείται ονόματα διάσημων συγγραφέων), την απόλυτη ταύτιση με άλλα πρόσωπα και τέλος φθάνουν μέχρι το πιο έσχατο σημείο, αυτό της κανιβαλιστικής διάστασης της διανόησης, όπου κάθε ίχνος ρεαλισμου υπονομεύεται.
Ωραία γλώσσα και πολλές ανατροπές σε αυτό το μυθιστόρημα που σε αρκετά σημεία περιγράφει την κατάσταση του ήρωα με τρόπο ξεκαρδιστικό και άλλοτε μας ταξιδεύει στους λαβύρινθους του μυαλού του Παλαιολόγου, ο οποίος παραληρεί μέσα στον πανικό της επιτυχίας του, τις διαψευσμένες φιλοδοξίες του, αλλά και τους προσωπικούς του "δαίμονες".

"Aπό τη στιγμή που οι υψηλοί καλεσμένοι του Παλαιολόγου παρείσφρυσαν στο πετσί του, καταλύοντας διακριτικά τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη φαντασίωση και το ρεαλισμό, από τη στιγμή που όλοι εκείνοι οι σωσίες άρχισαν να το γλεντάνε πραγματικά ως πλήρως υλοποιημένα αντίγραφα που ενσαρκώνουν την κρυμμένη εξαχρείωση του αξιοσέβαστου πρωτότυπου, ως προσωπικότητες ή ροπές που αρνούνται να θαφτούν ζωντανές στη λήθη του μύθου και διηθούνται μέσα στο ιδιόρρυθμο μυαλό τουδημιουργού τους, προκειμένου να ανακαλύψουν το φαύλο μυστικό της ύπαρξής τους, από τη στιγμή λοιπόν που το πάρτυ πήρε φωτιά, μοιραία συνέβη αυτό που συμβαίνει συνήθως σε όλα τα καλά πάρτυ: οι καλεσμένοι έγιναν περισσότεροι. Ο Παλαιολόγος βέβαια δε θυμόταν ούτε αυτήν την ακριβή χρονική στιγμή, πότε δηλαδή μπούκαραν μέσα ο Φίλιπ Ροθ, ο Νόρμαν Μέιλερ, ο Σολ Μπέλοου και ο Άρθουρ Μίλλερ, θυμόταν όμως πόσο περήφανο έγινε το Εγώ του μόλις συνειδητοποίησε ότι εκείνο το άρωμα που διαπερνούσε τα σωθικά του, με τη διαύγει μιας ανεξίτηλης διανοητικής λάμψης, ήταν βαθιά ριζωμένο στο νέκταρ της πιο αγαπημένης του διανόησης, εκείνης της διανόησης που θαύμαζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο." (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Ο συγγραφέας: O Στέφανος Δάνδολος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Εικοσιέξι χρόνια αργότερα εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα "Υπνοβάτες του Σεπτέμβρη" και ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Ο περίγελος των Αγίων" (1997), "Και φόρεσαν χειροπέδες στα πουλιά" (2000), καθώς και η συλογή διηγημάτων "Αγάπη σε δυο σταγόνες όνειρο" (1999). Είναι διευθυντής της εφημερίδας Βραδυνή.

Ο Στέφανος Δάνδολος παρουσιάζει αυτό το ενδιαφέρον μυθιστόρημά του τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2002, στo Kέντρο Λόγου και Τέχνης 104.

Eκδόσεις Καστανιώτη
Τίτλος: Νάρκισσοι και Κανίβαλοι
Συγγραφέας: Στέφανος Δάνδολος
Σελίδες: 557
ISBN: 960-03-3345-9