Πολυαγαπημένε μου Λευτέρη,


Δεν μπορείς να φανταστείς με τι δυσκολία και πόνο ψυχής σου γράφω τις αράδες τούτες. Βλέπεις, μόλις γύρισα από τις διακοπές μου - καλώς να ξεχειμωνιάσω - και δε μπορώ να συνέλθω η δύσμοιρη. Σκέφτομαι, ακόμη παραλίες, μπρατσάκια, βατραχοπέδιλα, κουβαδάκια, κ.τ.λ. Ωστόσο, Λευτέρη μου, παρόλη τη βαρεμάρα που με έχει χτυπήσει, δεν ήταν δυνατό να μη σου πω ένα νέο που έμαθα. Η Μέλανι Γκρίφιθ αυτή την περίοδο βρίσκεται σε αναμμένα κάρβουνα. Θα μου πεις και πότε δεν ήταν;
Έλα, όμως που τώρα το πράγμα είναι σοβαρό και πολύ το φοβάμαι ότι η γυναίκα θα ματαξαναμανα αρχίσει τα χάπια και το πιοτό. Βγήκε, που λες ο Αντόνιο Μπαντέρας και δήλωσε χωρίς ίχνος τσίπας πάνω του, ότι δεν είναι πλέον ερωτευμένος με τη γυναίκα του, ενώ λίγες είναι οι φορές που πιάνει τον εαυτό του να κοιτάζει με έρωτα το γλυκό και τσιτωμένο από τις μύριες πλαστικούλες, πρόσωπο της Μέλανι. Ωστόσο, μη νομίζεις, ο άνθρωπος την αγαπάει τη γυναίκα του και μάλιστα περνάει πολύ καλά στο γάμο του.
Τώρα πως γίνεται αυτό, φίλτατε Λευτέρη, αδυνατώ να το εξηγήσω. Αφενός, διότι δεν είμαι ο Αντόνιο κι αφετέρου διότι άβυσσος και η ψυχή του ανδρός. Μην το γελάς καθόλου το τελευταίο, ξέρω τι σου λέω. Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι τη Γκρίφιθ την έχει πιάσει μέγας πανικός και δεν ξέρει τι να κάνει. Να ουρλιάξει, να τον πνίξει ενώ κοιμάται στη βικτοριανή συζυγική τους κλίνη, ή να πάει στα βάθη της Ανατολής και να ψάξει για το βότανο της νεότητας να το πιει και να γίνει μια αθώα παιδούλα, ετών...22;

Βλέπεις, ρίχνει στον αγαπημένο της κάτι χρονάκια που παλαιότερα παρέπεμπαν στο πάθος, ενώ τώρα μάλλον στη...στοργή οδηγούν. Μόνο παραμυθάκια δε λέει του Αντόνιου πριν κοιμηθεί. Τώρα θα μου πεις "τι με κόβει εμένα τι κάνει το ζευγάρι". Δίκιο έχεις, αλλά εξακολουθώ να λέω πώς αν η Μέλανι δεν πάρει τα βουνά από την ανασφάλειά που νιώθει, το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο.