Παντρεύεται η Αθηνά Ωνάση!

10.03.2005
Αγαπημένε μου Σωτήρη,«Παντρεύεται ο Αυγερινός μια κόρη παινεμένη», όπου ο «Αυγερινός» ο Αλβάρο Αλφόνσο, μπλα, μπλα, Ντε Μιράντα Νέτα και «κόρη παινεμένη» η Αθηνά Ωνάση.
Αγαπημένε μου Σωτήρη,


«Παντρεύεται ο Αυγερινός μια κόρη παινεμένη», όπου ο «Αυγερινός» ο Αλβάρο Αλφόνσο, μπλα, μπλα, Ντε Μιράντα Νέτα και «κόρη παινεμένη» η Αθηνά Ωνάση. Το ζευγάρι, προς μεγάλη απογοήτευση του Τιερί Ρουσέλ, όχι μόνο δεν έχει χωρίσει, αλλά πρόκειται να παντρευτεί και ο γάμος τους θα γίνει τον Οκτώβριο του έτους αυτού. Την είδηση άλλωστε έδωσε στη δημοσιότητα ο ίδιος ο Βραζιλιάνος με το όνομα σιδηρόδρομο.

Ο «Ντόντα» (ο σιδηρόδρομος εν συντομία) με την ευτυχία να ξεχειλίζει από τα μπατζάκια του, δήλωσε σε εφημερίδα του εξωτερικού πως με την Αθηνά πρόκειται να παντρευτούν μέσα στο χρόνο, κλείνοντας έτσι τα στόματα εκείνων που επιμένουν πως έχουν χωρίσει. Εξάλλου, τον τελευταίο καιρό η Αθηνά έχει μετακομίσει μόνιμα στη Βραζιλία και το Σάο Πάολο, όπου μένει σε πολυτελέστατο διαμέρισμα με τον αγαπημένο της και την κόρη αυτού. Στην Ευρώπη, η «χρυσή κληρονόμος» έρχεται για ένα ταξίδι αστραπή είτε για να επισκεφθεί την οικογένειά της, είτε για να κάνει τα ψώνια της στο Παρίσι. Τι λέει, όμως, ο Ρουσελ για τον επικείμενο γάμο της θυγατέρας του; Τι να πει και ο δόλιος ο πατέρας; Του περνάει νομίζεις η γνώμη; Η Αθηνά είναι σφόδρα ερωτευμένη και επιθυμεί διακαώς να γίνει κυρία «Ντόντα». Αλλά και πάλι, τι να της πει ο Τιερί; Σάμπως τα ίδια και χειρότερα δεν έκανε αυτός στα νιάτα του; Ή η μητέρα της, Χριστίνα επίσης δεν παντρευόταν με μία σχετική ευκολία; Μην το ψάχνεις, ο γάμος είναι στο DNA του ανθρώπου. Κληρονομικό χάρισμα!

Αυτό το πιστεύει και πλήθος κόσμου, φαν της οικογένειας Ωνάση, οι οποίοι, σου λέει, στέλνουν φυλαχτά και ματόχαντρα στην Αθηνά για να τη φυλάνε από το κακό. Μέχρι κομποσχοίνια από τα Ιεροσόλυμα της δωρίζουν, ενώ της διαβάζουν ευχές για να μην έχει ο γάμος της την ίδια κατάληξη με αυτούς της μητέρας της. Ανησυχία που την έχει ο κόσμος. Αλλά δεν έχεις ακούσει που λένε «ξένα γα...α, δικά μου βάσανα»;

Δήμητρα Ζάρκου