Αγαπημένε μου Σωτήρη,


«Σε γνωρίζω απ’ το καλάμι, απ τη φούντα τη χοντρή. Σε γνωρίζω απ’ το καλάμι που χεις καβαλήσει και πας». Καβάλα σε ένα καλάμι είναι οι περισσότεροι από τους παίκτες του Fame Story, παλιοί και νέοι, οι οποίοι μπήκαν μέσα στο παιγνίδι και νομίζουν πως τους έκλεισε συμβόλαιο η Sony και η Heaven και έχουν τους πλατινένιους στο τσεπάκι τους. Η Βανδή και η Βίσση τέτοιες συμπεριφορές δεν έχουν. Δε συζητάω, δε, για το υποκριτικό τους ταλέντο. Εκτός από αοιδοί την έχουν δει και ολίγον ηθοποιοί και συμπεριφέρονται σα να είναι η...Κατίνα Παξινού. Ή ο Μάνος Κατράκης. Λοιπόν, σήμερα αποφάσισα να πάρω ένα, ένα τα νούμερα (με το μπαρδόν, τις καλλιτεχνάρες) και να τους κάνω ένα προφίλ.

Ξεκινάω με Νάνσυ. Πιο γάτα και πλανεύτρα γυναίκα δεν έχω ξανασυναντήσει. Όταν ο Χατζηστεφάνου φώναζε «Κάτω η δικτατορία της Νάνσυ» ο άνθρωπος ήταν χρόνια μπροστά. Η ξανθιά, μόλις ένιωσε ότι ο Γιώργος της έγινε στενός κορσές, τον απομάκρυνε και τον έβγαλε κουτάβι. Όταν, όμως, είδε πως οι δούλοι ξύπνησαν, αλλά και ο κόσμος την έβαλε στην μπούκα το πήρε αλλιώς και τώρα το παίζει ζηλιάρα φιλενάδα και οργανώνει συντροφικές συνεστιάσεις με τους νέους της ακολούθους (Χρυσάνθη, Βαγγέλης, Ανδρέας), οι οποίοι μέχρι πρότινος ήταν στην αντίπαλη κλίκα. Λιανός. Το «κουτάβι» της παρέας ή ο σκλάβος που ξύπνησε(;). σε ένα βλέμμα της Νάνσυ λιώνει και σε ένα κούνημα του μικρού της δαχτύλου, σηκώνει τα μπροστινά του πόδια, βγάζει τη γλώσσα κι αρχίζει τις χαρές. Τελευταία, το παίζει απόμακρος και κάνει παρέα με την Αναστασία, όμως, άπαξ και η Νάνσυ του κάνει τις ψευτό-ζήλιες, με κλαυθμούς και οδυρμούς θα της εξηγήσει πως όλα τα κάνει επίτηδες. Κατά τα άλλα καλό παιδί. Χρυσάνθη. Σσσσςςςς ακούω βήματα, οι νοσοκόμοι είναι με τον ζουρλομανδύα! Οι τέσσερις μήνες εγκλεισμού έχουν κάνει κακό στην εν λόγω, την οποία δε βλέπω καλά. Κατά τα άλλα πρόκειται για μεγάλο κατιναριό, από εκείνα που στο σχολείο μπροστά γλείφουν τους πάντες και πίσω τους θάβουν, είναι ολίγο κομπλεξική και σε καμιά περίπτωση δεν είναι μία φερέλπιδα Χαρούλα. Περισσότερο μου κάνει για φερέλπιδα Βέφα Αλεξιάδου με φωνή.

Βαγγέλης. Στο σχολείο τον Βαγγέλη και τους ομοίους του, τους λέμε απλά...φυτά! Κάθονται πρώτο θρανίο, άμα πάρουν βαθμό κάτω από 18 βάζουν τα κλάματα και χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο, ενώ ο κουλ του σχολείου τον κάνει ενίοτε παρέα για ξεκάρφωμα. Άμα, δε, του δείξει λίγο σημασία η ωραία της τάξης και η αυλοκόλακάς της, τότε μεταμορφώνεται σε μέγας χαφιές, ξεχνάει τους δικούς του, ενώ φθάνει μέχρι σε...φόνο (λέμε τώρα). Φάνηκε και από το «δείπνο των δεινοσαύρων», όπου ο Βαγγέλης έβγαλε τη μεγαλύτερη κακία. Ανδρέας. Με μια λέξη...τεκνό. ωστόσο, έχει τα αρνητικά του. Είναι κρυψίνους, κρυψίνους μουρντάρης, την πέφτει σε όλες και όποια του κάτσει. Θα περιμέναμε να ήταν πιο επιλεκτικός. Μερικές φορές μας κάνει πολύ αφελής, ενώ τελευταία δείχνει να «τσιμπάει» στην προσέγγιση της Νάνσυ. Για να προσέχει λίγο! Σήμερα ασχοληθήκαμε με τους «δεινόσαυρους», αύριο έπεται συνέχεια.

Δήμητρα Ζάρκου