Από τη ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΩΣΤΟΡΡΙΖΟΥ
Ολα αυτά τα χρόνια παραμένει πιστός στις ιδέες του και χωρίς να υποκρίνεται. Το μόνο που ενδιαφέρει τον Γιώργο Νινιό είναι να κάνει όσο καλύτερα μπορεί τη δουλειά του. Φέτος παίζει στο Θέατρο «Βεάκη» στην παράσταση «Μάνα, μητέρα, μαμά», αλλά το ΛΟΙΠΟΝ τον συνάντησε στα «9/8», όπου εμφανίζεται κάθε Τετάρτη με τους Παύλο Κοντογιαννίδη και Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο. Πολύπλευρο ταλέντο, αφού πέρασε από 40 κύματα και χίλιες σκέψεις μέχρι να βρει ποιος είναι και τι ψάχνει, άφησε τα συνεργεία και έγινε ηθοποιός, χωρίς όμως να διστάζει να δοκιμάσει κι άλλα πράγματα, όπως το τραγούδι, που αγαπάει.Σε τι φάση σας συναντάμε;
«Στα ''9/8''. Κάναμε κάποιες εμφανίσεις πριν από το Πάσχα και θα τελειώναμε, αλλά επειδή... πάει το πράγμα, θα το συνεχίσουμε. Αυτή είναι η φάση μου».
Το θέατρο σας άνοιξε το δρόμο για το τραγούδι;
«Όχι. Μ’ αρέσει η μουσική γενικά και μέσα στη μουσική υπάρχει και το κομμάτι του τραγουδιού, όργανα διάφορα, τρίχορδα κυρίως, και... πάει μόνο του μετά. Δεν θέλω να δηλώνω τραγουδιστής, αλλά θέλω αυτό που κάνω και μ’ αρέσει να μπορώ να το κάνω καλά, γι’ αυτό και το μελετάω. Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να κάνω και μαθήματα φωνητικής, τραγούδι, όργανο βέβαια. Ειδικά αυτή την περίοδο, κάνω αρκετή μελέτη».
Γιατί γίνατε ηθοποιός;
«Από περιέργεια, να δω πώς είναι. Και μ’ αυτή θα μείνω μάλλον».
Γιατί;
«Γιατί δεν τελειώνει ποτέ αυτό. Δεν φτάνεις κάπου και να πεις Α! Αυτό ήτανε?».
Μέχρι τώρα οι επιλογές στην καριέρα σας πιστεύετε ότι ήταν σωστές;
«Είμαι αρκετά ικανοποιημένος. Δεν είμαι ικανοποιημένος από μένα όταν δεν καταφέρνω αυτό που θέλω, αλλά γενικά είμαι εντάξει. Δεν έχω παράπονο».
Γιατί δεν κάνετε τηλεόραση φέτος;
«Γιατί κάπως είναι... Δεν υπάρχει κάτι για να υπάρχω κι εγώ εκεί. Δεν συμβαίνει κάτι που να μπορώ κι εγώ να προσφέρω. Είναι κάπως συννεφιασμένα τα πράγματα. Έχει πολύ νέφος».
Είδατε τo DVD της Τζούλιας Αλεξανδράτου;
«Το έχω δει».
Γιατί πιστεύετε ότι το αναγάγαμε σε μείζον θέμα των ημερών;
«Έτσι είναι αυτά τα σπορ. Γράφουνε, πουλάνε, χρειάζονται διαφημίσεις, να κινείται, να γυρνάει το χρήμα. Το κακό είναι ότι γυρνάει μόνο μία φορά! Τώρα, θα μου πεις, αυτό δεν είναι η έννοια μας, με τον οποιονδήποτε τρόπο να γυρίσει το χρήμα; Στην περίοδο που ζούμε υπάρχει μια τέτοια αγωνία και ένα τέτοιο άγχος. Από την άλλη, φαίνεται ότι ακριβές παραγωγές, προγράμματα, καταστάσεις δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να ενταχθούν, οπότε μπαίνουν άλλα πράγματα».
Είστε και στο Θέατρο «Βεάκη», στην παράσταση «Μάνα, μητέρα, μαμά».
«Και μ’ αυτό συνεχίζουμε».
Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές έχετε με τον ήρωα που υποδύεστε;
«Όποια ομοιότητα μπορώ να πω ότι έχει ένας ρόλος που κάνω είναι από συγκινησιακές αναμνήσεις, από κάποιες εμπειρίες, από άλλες ζωές ανθρώπων. Από μένα δεν συμφέρει να τραβάω και τίποτα, γιατί δεν βολεύομαι, δεν μ’ αρέσει να με θυμίζω και μ’ αρέσει να κάνω πράγματα που μπορεί να μην έχουν σχέση μ’ εμένα. Έχει ενδιαφέρον. Ομοιότητες είναι ότι έχω κι εγώ μια μαμά και πονάω όπως οι γιοι τις μαμάδες τους. Ο ρόλος εκεί είναι σε καταστάσεις πολύ δύσκολες. Είναι μια περίοδος στην Ελλάδα που υπήρχαν οι αντιπαροχές, χάθηκε μια μονοκατοικία και μια οικογένεια ζει σ’ ένα διαμέρισμα περιμένοντας πότε θα πάνε στο σπίτι που ετοιμάζεται. Τη μαμά όμως θέλουν να την πάνε λίγο στην άκρη, για να μην είναι στα πόδια τους. Αυτό δεν είναι τόσο σκληρό όσο ακούγεται. Κανείς δεν φταίει. Όλοι έχουν δίκιο. Και η μαμά και τα παιδιά και συνειδητοποιούν στο τέλος πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνουν».
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, τι θα θέλατε να είστε;
«Αν το είχα σκεφτεί, θα το είχα κάνει. Έχω κάνει διάφορες δουλειές, αλλά αυτή είναι που με έχει κρατήσει περισσότερο. Έτσι κι αλλιώς, κάνω κι άλλα πράγματα, για οικονομικούς λόγους, δηλαδή δουλειά, μηχανάκια, συνεργεία. Αυτό που με κρατάει είναι η ηθοποιία και δεν θέλω να το πειράξω».
Συμμετέχετε και σε αγώνες μοτοκρός. Οι μηχανές είναι η μεγάλη σας αγάπη;
«Απλώς μ’ αρέσουν σαν μέσο. Βοηθάει πολύ. Είτε αυτό είναι τρόπος μετακίνησης είτε αγώνες είτε να τις φτιάχνεις είτε να τις χαλάς, να τις πειράζεις, να τις αλλάζεις. Είναι ένα χαΐρι που μ’ αρέσει».
Ο θάνατος είναι κάτι που σας φοβίζει;
«Πολύ. Δεν τον χωνεύω. Δεν έχω συμβιβαστεί μ’ αυτό».
Είστε ένας από τους πιο γοητευτικούς ηθοποιούς. Γιατί δεν γνωρίζουμε πολλά προσωπικά για σας;
«Όλα αυτά που λέτε δεν είναι αυτά που ξέρετε;».
Για άλλους ξέρουμε για σχέσεις, για την οικογένειά τους. Για σας δεν μάθαμε για την προσωπική σας ζωή τόσα χρόνια.
«Α, νιώθουνε καλά που τα συζητάνε. Εγώ ψιλομπλοκάρω, κομπλάρω. Δεν νιώθω άνετα να λέω για μένα. Πρέπει να τον ξέρω κάποιον καλά για να μπορώ να του ανοιχτώ, να πω πράγματα που ίσως και για κάποιον άλλον να φαινόντουσαν ότι είναι τίποτα. Έτσι είμαι».
Τελευταία βλέπουμε όλο και πιο πολλούς ηθοποιούς να καταλήγουν στο τραγούδι...
«Το καταλήγουν που είπατε με ζορίζει...».
Το ρίχνουν στο τραγούδι;
«Κι αυτό με ζορίζει! Είναι πολύ πιο εύκολη πρόσβαση για έναν ηθοποιό και λόγω αναγνωρισιμότητας, γιατί ο τρόπος που εκφράζεται είναι άλλο ύφασμα, τελείως διαφορετική προσέγγιση. Κι επειδή δεν είναι μπουκωμένοι από τη νύχτα, κάνουν πολύ μεγάλη χαρά την ώρα που τραγουδάνε. Νομίζω ότι αποκτά μεγάλο κομμάτι το μέρος της ερμηνείας και όχι της επανάληψης. Το λέμε και το ξαναλέμε. Αυτό είναι αρκετά κουραστικό για έναν άνθρωπο που είναι χρόνια τραγουδιστής».
Τι σας ενοχλεί στην τηλεόραση;
«Με ενοχλεί που προσπαθούμε να δείξουμε ό,τι δεν φαίνεται. Αυτά τα ίσα δεν με ενοχλούν καθόλου. Μόνο τα κάποια δήθεν δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι είναι έτσι και βάζουμε μια φορεσιά κατάλληλη από πάνω. Τέλος πάντων, αυτά φαίνονται ότι είναι κάτι ντεμέκ, πολύ περίεργο».
