Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ

Θα μπορούσε να είναι δικηγόρος, αν δεν την κέρδιζε η υποκριτική τέχνη, όταν ο δρόμος ανοίχτηκε μπροστά της με όλες τις προϋποθέσεις να προχωρήσει επιτυχημένα. Από τη Φλώρα στα «Εγκλήματα» μέχρι τη Φλώρα στο «Αταίριαστο ζευγάρι» του Νιλ Σάιμον, όπου πραταγωνιστεί στο θέατρο, η Ηρώ Μανέ παραμένει σταθερή αξία στον καλλιτεχνικό χώρο. Μια ηθοποιός που επιδίωξή της είναι να μιλάει πάντα με το έργο της.

Φέτος δεν έκανες τηλεόραση...

«Δεν ζήλεψα κάτι, δυστυχώς. Θα ήθελα να υπήρχε κάποιο σίριαλ που θα μου άρεσε να έπαιζα κι εγώ. Με όλες αυτές τις περικοπές που έχουν γίνει όμως η τηλεόραση δεν είναι σε καλό σημείο».

Τώρα έχεις περισσότερο χρόνο για την οικογένειά σου.

«Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η μικρή μου είναι στην Α΄ Γυμνασίου και θέλει να είμαι κοντά της. Με χρειάζεται... Ήταν ωραία συγκυρία για να είμαι παρούσα».

Αυτό έχει αλλάξει την καθημερινότητά σου;

«Το θέατρο έχει συγκεκριμένο ωράριο. Τις ώρες που δεν είμαι στο θέατρο και το παιδί δεν έχει τις δραστηριότητές του και μόνο η αίσθηση ότι με βλέπει γυρνώντας σπίτι... Όταν είμαι στο θέατρο, πάλι, μιλάμε συνέχεια στο κινητό. Το νιώθει και το βιώνει πολύ θετικά».

Στο παρελθόν έχεις νιώσει ενοχές που έλειπες από κοντά της;

«Το λες με πολύ τακτ. Βέβαια κι έχω νιώσει. Απόλυτα ενοχική, ειδικά όταν ήταν πολύ μικρή. Τότε έκανα τα "Εγκλήματα" και είχα ατελείωτες ώρες γυρισμάτων, ενώ έκανα και θέατρο. Έχω πολύ άσχημη αίσθηση. Θυμάμαι την εικόνα που έφευγα κι έκλαιγε... Ήταν η χειρότερη εικόνα που έχω. Να κλαίει με σπαραγμό, να με θέλει κοντά της κι εγώ να φεύγω για τη δουλειά. Με είχε συγκλονίσει, αλλά τότε δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Σιγά σιγά πήρα τις αποστάσεις μου».

Τώρα πώς το αντιμετωπίζει;

«Έχει φτάσει σε σημείο να μου λέει εκείνη: "Άντε, μαμά, δεν θα πας να παίξεις θέατρο;". Πέρυσι που έκανα τηλεόραση μόνο ήθελε να κάνω και θέατρο. Αυτό με έκανε χαρούμενη, όμως προσπαθώ όσο μπορώ να μην τα κάνω και τα δύο μαζί. Τώρα της αρέσει».

Επειδή μεγάλωσε και απολαμβάνει την αναγνωρισιμότητά σου;

«Δεν της έχω περάσει τέτοια στοιχεία. Το αντιμετωπίζει προσγειωμένα. Ο μόνος λόγος που μου λέει να παίζω στο θέατρο είναι επειδή της αρέσει ως τέχνη. Συχνά παρακινεί τον μπαμπά της για να δουν θέατρο. Όχι μόνο τη δική μου παράσταση, αλλά και άλλες».

Αυτό ίσως σημαίνει ότι το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά;

«Δεν ξέρω. Δεν θέλω καν να το σκέφτομαι. Δεν θέλω να παγιδευτώ σ’ αυτό. Θα δείξει».

Είναι παγίδα;

«Θα ήθελα να έχει ανοιχτούς ορίζοντες, να μπορέσει να επιλέξει αυτό που πραγματικά της ταιριάζει. Δεν θέλω να παγιδευτεί επειδή γοητεύεται από τη δουλειά που κάνει η μαμά της. Ως κορίτσι ταυτίζεται με τη μητέρα της, κατ’ επέκταση της αρέσει αυτό που κάνω, άρα? γιατί όχι και η ίδια; Είναι παγίδα. Εύχομαι να συμβεί μόνο αν πραγματικά αυτό την κάνει ευτυχισμένη».

Ο σύζυγός σου τι «ρόλο» παίζει;

«Συμπαραστάτη. Έχω υποστήριξη σε ό,τι κάνω. Αν ο σύντροφός σου δεν αντιμετωπίζει όλους τους κραδασμούς στο χώρο με ψυχραιμία, δεν κάνεις αυτή τη δουλειά. Είμαι τυχερή».

Δεν αποφάσισες να κάνεις δεύτερο παιδί;

«Αυτός είναι ο καημός της κόρης μου».

Ποιες είναι οι ανησυχίες σου;

«Πού πάει αυτή η ζωή; Πού πάει αυτός ο πλανήτης; Οφείλουμε να συμμετέχουμε στο ελάχιστο για να μη δούμε την καταστροφή».

Τα πράγματα σου ήρθαν βολικά;

«Τίποτα δεν χαρίζεται. Δεν ήρθαν εύκολα. Δυσκολίες αντιμετωπίζουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή. Το θέμα είναι πώς θα τις διαχειριστούμε».

Ποιο ήταν το ταξίδι της ζωής σου;

«Μεταφορικά όλη η πορεία προς την αυτογνωσία και θα είναι μέχρι εκεί που θα αξιωθώ να ζήσω. Κυριολεκτικά είναι ένα ταξίδι που έκανα με τον Τάσο, τον άντρα μου, πρόσφατα στην Καραϊβική. Ήταν εξωτικό και ιδιαίτερο. Ήταν το ταξίδι του μέλιτος που δεν προλάβαμε να κάνουμε όταν παντρευτήκαμε. (Γέλια.) Δυσκολεύομαι να αποφασίσω ταξίδι με αεροπλάνο. Πήγαμε χωρίς το παιδί. Όλοι μαζί, και οι τρεις, δύσκολα να πάμε. Έχω κι εγώ μια μικροφοβία. Είμαι φύσει αισιόδοξη και πάντα προβάλλω το καλό. Το motto μου είναι "το καλό το καλείς", αλλά... φοβάμαι λίγο».

Ξεπερνάς πράγματα με εργασιοθεραπεία;

«Φυσικά. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή και είμαι στεναχωρημένη, γίνεται ένα ?κλικ? και μένουν πίσω. Με τα χρόνια αυτό γίνεται τεχνική! Δεν μιλάμε για σοβαρές καταστάσεις, αλλά για εύκολες. Λειτουργεί θετικά και βοηθητικά».

Όταν ξανακοιτάξεις το έργο σου, τι βλέπεις; Έχει χαθεί η μαγεία;

«Έχει χαθεί η φρεσκάδα, η παρόρμηση. Με την εμπειρία χάνεται η αθωότητα και η άγνοια κινδύνου. Όμως, εξακολουθώ να λειτουργώ με πάθος και αυθορμητισμό».

Τόσα χρόνια, τόσες επιτυχίες και δεν είσαι... σνομπ.

«Αυτοί οι άνθρωποι που είναι σνομπ θεωρώ ότι δεν έχουν λύσει πολλά πράγματα με τον εαυτό τους. Έχουν θέματα να λύσουν ακόμα. Ούτε εγώ τα έχω λύσει όλα, αλλά σε ό,τι αφορά την επικοινωνία με τους ανθρώπους, έχω να σου πω ότι όλα εδώ θα μείνουν. Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι σε κάτι που είναι πάνω από εμάς και πέρα από εμάς».

Είσαι ευτυχισμένη;

«Κάποιες στιγμές, όπως όλος ο κόσμος. Κυρίως μέσα από το παιδί μου».

Τι περιμένεις να σου φέρει το μέλλον;

«Ωραία πράγματα! Ελπίζω την καλύτερη στιγμή να μην την έχω ζήσει ακόμα και να είναι αυτή που θα έρθει».

Είσαι πολύ καλή. Αυτή είναι η πραγματική σου εικόνα;

«Δεν υπάρχει λόγος να κρύβω τίποτα. Είμαι ευτυχής που μπορώ να ?ψεύδομαι? και να το κάνω μέσα από τους ρόλους μου. Στη ζωή μου είμαι αυτό που είμαι».

Δεν λες ούτε κατά συνθήκη ψέματα;

«Μπορεί να πω κάποιο ψέμα, αλλά από ευγένεια. Να είμαι κομψή και ευγενική την ώρα που θα ήθελα να πω στον άλλο κάτι πολύ άσχημο».

Πώς καταφέρνεις να διατηρείς την ισορροπία του να είσαι ιδιαίτερα προβεβλημένη λόγω δουλειάς και να κρατάς το παιδί σου προσγειωμένο;

«Όλα είναι θέμα αγωγής, παιδείας και συνολικής αντίληψης για τη ζωή. Όταν κουβαλάς αξίες συγκεκριμένες, που δεν σε κάνουν ψώνιο και δεν αντέχεις από τους άλλους ανθρώπους, να κατανοείς το διπλανό σου, πολύ δύσκολα θα μεταγγίσεις στο παιδί σου άλλα πράγματα. Δεν κάνω κάτι εξαιρετικό. Κάνω κάτι που αγαπώ. Είμαι ευλογημένη που κερδίζω χρήματα από αυτό. Γιατί να κάνω το παιδί μου να δει μια μάνα διαφορετική; Είμαι η μαμά της. Μέχρι εκεί. Γιατί να μεταφέρεις στο παιδί τη γοητεία και την προβολή της δουλειάς και να τα βιώνει έτσι; Από δω η δουλειά, από κει η ζωή. Δεν θέλω να προβάλλω κάτι άλλο, όπως κάνουν άλλοι επί τούτου. Με ρωτούν αν είμαι μαζί με το σύζυγό μου, αν χωρίσαμε, πώς είναι το παιδί μου ? Ποιον αφορούν όλα αυτά; Γιατί να βγαίνουν στη δημοσιότητα; Προβάλλω τη δουλειά μου, όχι την ιδιωτική μου ζωή. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται τον κάθε άνθρωπο, τον εκτιμάει και τον ακολουθεί στη δουλειά του για τα στοιχεία της προσωπικότητάς του. Έτσι τον σέβεται».

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες;

«Όταν είδα κάποια στιγμή να καταστρέφεται κάτι που αγαπούσα πολύ. Ήταν σκληρό να βλέπεις κάτι που έχεις χτίσει να καταστρέφεται».

Μια ευτυχισμένη στιγμή;

«Κάτι απλό και τόσο σημαντικό είναι η αποδοχή. Στην προσωπική μου ζωή, η κλασική, αυτή που έχουν όλες οι μαμάδες: Η γέννηση της κόρης μου. Η στιγμή που παίρνεις το παιδί σου στην αγκαλιά σου. Μοναδικό!».